Ο πατέρας του 13χρονου μαθητή στην «Πρωινή»: «Μπορεί η οικογένειά μου να μην “κουβάλησε” τον κορονοϊό αλλά να είστε σίγουροι ότι θα έρθει…»
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”38313″ img_size=”full”][vc_column_text]
-Καταγγέλλει προχειρότητα και ανοργανωσιά του κρατικού μηχανισμού και τονίζει πως αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί είναι η διαχείριση της κατάστασης που έχει πολιτική ευθύνη
«Είμαι καλά, πολύ καλά, για σας το ίδιο επιθυμώ.
Σ’ όσους ρωτούν, δώστε φιλιά, δώστε θερμό χαιρετισμό.
Το δέμα το `λαβα προχτές, μα μην ξοδεύεστε πολύ.
Σαν πόρτες ήταν ανοιχτές κοντά σας όλη μου η ζωή…..»
{ “η επιστολή” Τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη}
Εδώ και μέρες, η οικογένειά μου βιώνει την εμπειρία της «καραντίνας». Αφορμή ήταν το γεγονός ότι μετά από δική μας, το τονίζω, καθαρά δική μας πρωτοβουλία σε οικογενειακό έλεγχο, μοριακό για covid -19 βρέθηκε ο μικρός μας γιος, θετικός ενώ οι υπόλοιποι αρνητικοί. Ο γιος μπήκε σε μια περιπέτεια πιθανόν από αστοχία εργαστηρίου. Το επαναληπτικό τεστ που έγινε για διασταύρωση, αμέσως μόλις πληροφορηθήκαμε το άσχημο αποτέλεσμα δεν επιβεβαίωσε την αρχική εκτίμηση. Το τεστ βγήκε αρνητικό. Κάτι που πιστεύαμε από την πρώτη στιγμή. Ευχαριστώ το Θεό, που στην οικογένεια μου είμαστε όλοι γεροί και υγιείς. Πρόκειται για αστοχία του πρώτου τεστ, και ο χαμός που προκλήθηκε ήταν μόνο λόγια… «λόγια από όλους τους ειδήμονες και ανησυχούντες της διπλανής αυλής»…
Κατά αρχήν επιφυλάσσομαι για περαιτέρω νομική διερεύνηση και δικαστική προσφυγή σε όσους διέρρευσαν προσωπικά δεδομένα και ιατρικές πληροφορίες από τα ιχνηλάτηση του περιστατικού, χωρίς να μας έχει ζητηθεί η συναίνεση. Έπειτα θα αγνοήσω όσες και όσους κακεντρεχείς βιάστηκαν με κακία και κηρύγματα μίσους να στοχοποιήσουν ένα παιδί και να υποδεικνύουν τον ενδεδειγμένο τρόπο συμπεριφοράς. Δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ μαζί τους και να τους αναστατώσω. Χαμένα λόγια. Ψάχνουν ήδη το επόμενο θύμα τους. Θα μιλήσω για μια κοινωνία που παρακολουθεί βουβή τα τεκταινόμενα, που είναι απροετοίμαστη να δεχτεί τη νέα κατάσταση. Ο κορονοϊός δεν ήρθε χθες. Είναι εδώ από καιρό. Μας έκανε την χάρη όλο το καλοκαίρι να «μας αφήσει λίγο ήσυχους» για να τον αντιμετωπίσουμε… να προετοιμαστούμε. Αλλά…
Και εδώ τίθενται ερωτήματα. Την επόμενη φορά που θα έχουμε πραγματικό κρούσμα σε σχολείο θα έχουμε το ίδιο αλαλούμ, πηχυαίους τίτλους και πρόκληση πανικού; Είμαστε ασφαλείς από τη διαδικασία με τους ελέγχους που πραγματοποιούνται; Και όλη αυτή η αναστάτωση που προκλήθηκε με τα παρατράγουδα και συνεπακόλουθα, θα επαναλαμβάνεται κάθε φορά ως φάρσα;
Μπορεί η οικογένειά μου να μην «κουβάλησε» τον κορονοϊό στον Πύργο όπως ειπώθηκε, αλλά να είστε σίγουροι ότι θα έρθει, ή μπορεί και να έχει έρθει, να επωάζει και να μην το γνωρίζουμε. Άρα λοιπόν ψυχραιμία και επαγρύπνηση, όχι ακρότητες και υπερβολές με υστερίες και πανικό. Μέτρα προσεκτικής υγιεινής και προφύλαξης. Δυστυχώς ο κρατικός μηχανισμός, που υποτίθεται έχει προετοιμαστεί τόσο καιρό για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, έδειξε να αιφνιδιάζεται. Η προχειρότητα και ανοργανωσιά φάνηκε όταν βρέθηκαν όλοι αναρμόδιοι να επιβάλουν τα προβλεπόμενα. Είναι δυνατόν για τη διαχείριση ενός μεμονωμένου περιστατικού να χρειάζεται να παρθεί κοινή υπουργική απόφαση…
Και τώρα τι γίνεται με τους «ανησυχούντες» που ξιφουλκούσαν μύδρους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ξεχνάμε όλα και πάμε αγκαλιασμένοι στο σχολείο… Ξεσήκωσαν το σύμπαν τζάμπα ή θα ρίξουν τα νύχια τους στο επόμενο εύκολο θύμα. Τους επιστήμονες. Μάλλον το δεύτερο, μα πρέπει να γνωρίζουν καλά όλοι, ότι οι επιστήμονες το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κάνουν ότι μπορούν για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα υπήρχαν ποσοστά σφάλματος, αστοχίας και θα υπάρχουν. Η διαχείριση της κατάστασης και της κρίσης πρέπει να μας ανησυχεί. Και αυτή έχει πολιτική ευθύνη.
Ως επαγγελματίες υγείας εγώ και η σύζυγός μου γνωρίζουμε πολύ καλά τους κινδύνους και ποτέ δεν θα εκθέταμε την οικογένειά μας σε κίνδυνο. Λαμβάνουμε με πολλή προσοχή τα καλύτερα μέτρα προστασίας Θέτουμε τους εαυτούς μας στη μάχη για να υπερασπιστούμε το υπέρτατο αγαθό της υγείας των πολιτών. Κάθε μέρα στην εργασία μας όπως όλοι οι υγειονομικοί ερχόμαστε αντιμέτωποι με ασθένειες, μολύνσεις και κινδύνους και ενδέχεται κάποιοι από εμάς να νοσήσουν. Και μπορεί και οι στενές μας επαφές να ακολουθήσουν. Αν όμως αναλογιστείτε, κάθε φορά που προκύπτει λόγος, κάθε παιδί, κάθε μέλος οικογένειας ενός υγειονομικού στιγματίζεται και περιθωριοποιείται, στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στον αθλητισμό τότε η κοινωνία μας έχει εκπέσει, έχει μετατραπεί σε ζούγκλα. Όμως ευτυχώς δεν είναι όλοι ίδιοι, υπάρχουν και άνθρωποι με αξίες, κατανόηση, στήριξη και αλληλοβοήθεια.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς, τις οικογένειές μας, τους φίλους μας, τους συναδέλφους μας, για την συμπαράσταση, αλληλεγγύη και τη αγάπη όλες αυτές τις μέρες, με τα γλυκά της Λίτσας και του Γιάννη, τις τυρόπιτες της Λαμπρινής, τα ψώνια της Μαρίας, τα καλούδια και κεράσματα που μας έφερναν. Επίσης τον προϊστάμενο της επιτροπής λοιμώξεων του νοσοκομείου Πύργου για την υπεύθυνη και έγκαιρη ανταπόκριση, την διεύθυνση και τους εκπαιδευτικούς του 2ου Γυμνασίου Πύργου για τη συμπαράσταση και στήριξη στο γιο μας, και άλλους πολλούς ανωνύμους και επώνυμους που στάθηκαν στο πλευρό μας.
Ο γονιός του 13χρονου του 2ου Γυμνάσιου Πύργου
Σωκράτης Π. Σωτηρόπουλος[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
