Γιώργος Αγγελόπουλος: «Βυζάντιο: Ιστορία και Πολιτισμός»
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”100214″ img_size=”full”][vc_column_text]
Σκέψεις και προτάσεις με αφορμή το 46ο Συνέδριο της ΠΕΦ
Στην Κόρινθο και στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης πραγματοποιήθηκε με επιτυχία φέτος το ετήσιο συνέδριο της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων από τις 7 έως τις 9 Νοεμβρίου με θέμα «Βυζάντιο: Ιστορία και Πολιτισμός». Το συνέδριο οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων Κορινθίας υπό την αιγίδα της ΠΕΦ και σε συνεργασία με το Δήμο Κορινθίων και την Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας.
Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις που αφορούν τη μακρόχρονη ιστορία και τον πολιτισμό μιας τόσο σημαντικής περιόδου για τον Ελληνισμό. Εισηγητές ήταν καθηγητές Μέσης και Ανώτατης Εκπαίδευσης, σχολικοί σύμβουλοι και νέοι φιλόλογοι. Οι ομιλητές ερεύνησαν θέματα βυζαντινής φιλολογίας, ιστορίας, αρχιτεκτονικής καθώς και τη σχέση τους με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Έτσι απέδειξαν πως το Βυζάντιο δεν είναι μια «σκοτεινή» και «θεοκρατική» ιστορική περίοδος αλλά μια περίοδος που έχει να επιδείξει σημαντικές πτυχές του χριστιανικού και ελληνικού πολιτισμού και η οποία έχει επιδράσει στο παγκόσμιο πνευματικό στερέωμα.
Από το Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου Ολυμπίας στο συνέδριο συμμετείχαν: η Αγγελική Τσούρα (μέλος του ΔΣ), η οποία παρουσίασε εισήγηση με θέμα «Πολιτισμικές αντιλήψεις περί κρεοφαγίας και διαχείριση του σωματικού και ψυχικού άλγους στο Βυζάντιο»,η Αναστασία Μαστοροπούλου (Λύκειο Κρεστένων), ο Παναγιώτης Γεωργακόπουλος (Γυμνάσιο Πελοπίου) και ο υπογράφων.Πραγματικά, για όλους τους συνέδρους ήταν ένα εποικοδομητικό τριήμερο, μια θαυμάσια ευκαιρία για συζήτηση και προβληματισμό πάνω σε επιστημονικά θέματα.
Όμως, μετά από 15 χρόνια συμμετοχής μου στο πανελλήνιο συνέδριο της ΠΕΦ διαπίστωσα πως δεν πρέπει να αρκούμαστε σε επιστημονικές ανακοινώσεις, αλλά οφείλουμε με συλλογικό αγώνα να προχωρήσουμε σε αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης ζητημάτων, τα οποία αφορούν την επιστημονική μας κοινότητα και τις ανθρωπιστικές σπουδές, που διανύουν μια περίοδο κρίσης και απαξίωσης από την κοινωνία και την πολιτεία.
Χωρίς καμιά διάθεση μεμψιμοιρίας και μομφής σε συγκεκριμένα πρόσωπα και φορείς και χωρίς να αποποιούμαι προσωπικές ευθύνες, θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα:
Αρχικά,στο ΔΣ της ΠΕΦ θα πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση από «μάχιμους» καθηγητές, οι οποίοι γνωρίζουν τα προβλήματα των συναδέλφων, είναι σε θέση να προτείνουν λύσεις και μπορούν να πιέσουν για τη διεκδίκηση των αιτημάτων μας, αφού είναι αυτοί που καθημερινά βιώνουν τα προβλήματα στην σχολική τάξη.
Αναμφίβολα, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές, οι σχολικοί σύμβουλοι και οι συνταξιούχοι συνάδελφοι έχουν τη γνώση και την πείρα των χρόνων υπηρεσίας στην Εκπαίδευση.Όμως, οι «φιλόλογοι τάξης» σήμερα,που οι εξελίξεις πολλές φορές μας ξεπερνούν, καλούνται να επωμιστούν το δύσκολο έργο επίλυσης ζητημάτων μιας πραγματικότητας που απαιτεί δυναμισμό, εξειδικευμένη γνώση και διαρκή επιμόρφωση.
Ως εκ τούτου, η ΠΕΦ και οι κατά τόπους Σύνδεσμοι Φιλολόγων πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους –κυρίως τους νέους- και να τους πείσουμε πως στους επιστημονικούς συλλόγους μας μπορεί να παραχθεί αξιόλογο έργο. Αυτό μπορεί να γίνει με παρεμβάσεις στο Υπουργείο και με συχνές συναντήσεις για την κατάρτιση σχεδίου δράσης προς κινητοποίηση των μελών μας και συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις, που αναδεικνύουν τη σημασία του εκπαιδευτικού έργου, το οποίο επιτελούμε στην εργασία μας.
Θεωρώ πως μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι μαθητές αλλά και η κοινωνία με το να παλεύουμε στην τάξη αλλά και έξω απ’ αυτήν για την αποκατάσταση του κύρους των φιλολογικών σπουδών. Χρειάζεται να γίνουμε περισσότερο εξωστρεφείς με το να συναντιόμαστε, να συζητάμε, να κάνουμε απλές αλλά καίριες παρεμβάσεις, να οργανώνουμε ημερίδες και σεμινάρια με πρακτικό χαρακτήρα, να συμμετέχουμε όλοι κάθε δυο χρόνια στις αρχαιρεσίες των Συνδέσμων Φιλολόγων και -κυρίως- να μη δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα εντολές «άνωθεν» ως απλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Είμαστε ενεργοί εκπαιδευτικοί και σκεπτόμενοι πολίτες, όχι απλοί διεκπεραιωτές.
Χρόνια τώρα παρατηρώ πως στα συνέδρια και τις επιστημονικές συναντήσεις δεν υπάρχει ικανοποιητική συμμετοχή των συναδέλφων. Δεν εγγραφόμαστε στον τοπικό Σύνδεσμο Φιλολόγων, δεν εγγραφόμαστε στην ΠΕΦΑυτό είναι μεγάλο λάθος μας κι ένα πρόβλημα που πρέπει άμεσα να επιλύσουμε, γιατί μας οδηγεί σε στασιμότητα και αποτρέπει τους νέους από κάθε διάθεση για δράση. Φυσικά, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης φέρει η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου, που κωφεύει στα αιτήματά μας.
Όμως,είναι ώρα να κάνουμε κι εμείς την αυτοκριτική μας, να οργανωθούμε καλύτερα και να δράσουμε αποτελεσματικότερα. Για παράδειγμα,ένα έγγραφο στο Υπουργείο με ουσιαστικές προτάσεις έπειτα από διάλογο μεταξύ μας, ένα σεμινάριο με διδακτικές προτάσεις ύστερα από πρωτοβουλία των σχολικών συμβούλων, ένα κάλεσμα στους νέους συναδέλφους, μια λογοτεχνική βραδιά με τη συμμετοχή των μαθητών μας κι άλλες ανάλογες δράσεις μπορούν να αλλάξουν πολλά στον τρόπο που βλέπουμε εμείς και οι γύρω μας τις επιστήμες που σχετίζονται με τα φιλολογικά μαθήματα.
Επομένως, πιστεύω ακλόνητα πως τα περισσότερα εξαρτώνται από το κατά πόσο οι φιλόλογοι είμαστε σε θέση να αγωνιστούμε μαζικά, για να αποκτήσουμε το ρόλο που μας αξίζει σε μια κοινωνία που φαίνεται να χάνει το πνεύμα και την ανθρωπιά της χωρίς την παρουσία και τη μελέτη των κλασικών και των νεότερων ανθρωπιστικών σπουδών.
Γιώργος Αγγελόπουλος, φιλόλογος του 3ου Γυμνασίου Πύργου, μέλος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
