Λευτέρης Βαρουξής: Γιατί η ενασχόληση με τα κοινά;
Γράφει ο Λευτέρης Βαρουξής
Στην καθημερινή μου επαφή με τους ανθρώπους του τόπου που γεννήθηκα, μεγάλωσα και δραστηριοποιούμαι ξεκινώντας δική μου εταιρεία, κάποιοι που με γνωρίζουν προσωπικά, αλλά και κάποιοι όταν τους σφίγγω το χέρι και τους συστήνομαι, είτε από ενδιαφέρον για μένα, είτε από απλή περιέργεια, μου απευθύνουν την ίδια ερώτηση, διατυπωμένη με διαφορετικό ενίοτε τρόπο και κάποιες φορές συνοδευόμενη από προσωπικές τους εκτιμήσεις, σχολιασμούς, ακόμα και συμπεράσματα.
Κατά βάση το ερώτημα είναι: «Γιατί θέλεις να μπλέξεις με την πολιτική; Μια χαρά δεν είσαι με την δουλειά σου; Η απόλυτα ειλικρινής απάντηση που δίνω είναι: «Γιατί ως ένας νέος άνθρωπος – που αγαπώ τον τόπο μου και δεν πιστεύω ότι έχει αποκτήσει αυτά που δικαιούται – δεν μπορώ να έχω ως στάση ζωής, να ασχολούμαι μόνο με τη δουλειά μου!
Πιστεύω ότι πλέον εμείς οι Ηλείοι δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα να κοιτάμε τη δουλειά μας και το δικό μας συμφέρον. Να μας ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μας.
Να μην μας απασχολεί και να μην μας νοιάζει πώς πάει η δουλειά του διπλανού μας, του γείτονα, του γνωστού, του νέου εργαζόμενου, ή του νέου επαγγελματία. Να μην μας ενδιαφέρουν οι αγωνίες όσων έχουν υποστεί το λιοπύρι και τις μπόρες στο χωράφι τους για μια ζωή, ή το αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης των απόμαχων κάθε επαγγέλματος.
Όλα τα παραπάνω είναι μια «πολυτέλεια», που δεν έχουμε πια. Θα μπορούσα βέβαια να προτείνω διάφορα αιτήματα ως αιρετό μέλος της Διοίκησης του Επιμελητηρίου. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να μετέχεις και το κάνω, όσο μου επιτρέπουν οι δραστηριότητές μου.
Για να νιώθω όμως καλά πλέον με τον εαυτό μου και να είμαι συνεπής στα πιστεύω μου, διαλέγω να προτείνω μεν, αλλά και να συμμετέχω στις αποφάσεις για τον τόπο μου!
Ως ένας άνθρωπος που πορεύομαι στον κοινωνικό και επαγγελματικό στίβο στηριζόμενος στις δικές μου ιδέες και δυνάμεις, είμαι πεπεισμένος πως τόσο η απραξία, όσο και η αδιαφορία για τα κοινά δεν είναι δημιουργικές συμπεριφορές.
Αναρωτηθείτε τι νόημα έχει να ασκεί κάποιος κριτική, να καταθέτει τον προβληματισμό, τις ιδέες, τις προτάσεις του και την ίδια στιγμή να μην συμμετέχει στην υλοποίησή τους. Να λειτουργεί εκ του ασφαλούς… Να αποφεύγει να κριθεί…
Δηλαδή, θέλουμε να αλλάξουν όλα, αλλά δεν θέλουμε να είμαστε μέρος αυτής της αλλαγής; Για μένα δεν τίθεται τέτοιο δίλημμα. Άλλωστε η ουσία της δημοκρατίας είναι η συνεισφορά στα κοινά.
Σίγουρα ο Αριστοτέλης το διατύπωσε πιο ορθά: «πολίτης δ’ ἁπλῶς οὐδενί τῶν ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον ἤ τῷ μετέχειν κρίσεως και ἀρχῆς» (Ο πολίτης πρέπει να είναι κοινωνός αρχής. Δεν αρκεί απλά να ενδιαφέρεται για τα κοινά, αλλά είναι αναγκαίο να μετέχει της αρχής). «Γιατί τώρα, τη στιγμή που έχεις «χτίσει» μια καριέρα;» , είναι το αμέσως επόμενο ερώτημα.
Κι εδώ η απάντηση είναι απλή. Γιατί πιστεύω ότι είναι απαραίτητη και χρήσιμη η επαγγελματική εμπειρία, πριν μπεις στην πολιτική. Οι πολιτικοί καλούνται καθημερινά να διαχειρίζονται και να λύνουν προβλήματα. Και γι’ αυτό απαιτούνται ικανότητες οι οποίες αναπτύσσονται στον στίβο των ελεύθερων επαγγελμάτων.
Δεν σας κρύβω, πως καταλύτης στην απόφασή μου αυτή, είναι όλα όσα βιώσαμε τα τελευταία χρόνια. Ζήσαμε όλοι μας πρωτοφανείς καταστάσεις, επιδημίες, πολέμους, ανατροπές στο τομέα της ενέργειας, αλλά και στον χώρο της πολιτικής, στη γειτονιά της Ευρώπης.
Γευτήκαμε την ανάγκη για μια νέα πολιτική, ορθολογική και ξεκάθαρη. Γι’ αυτό θέλω να συμμετέχω.
Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η πολιτική πρέπει να εμπλουτισθεί και να γίνει πιο ωφέλιμη για τον πολίτη, να ανοίξει θετικές προοπτικές σε έναν νέο κόσμο που βιώνουμε. Είμαι αισιόδοξος για την εποχή που έρχεται, γνωρίζοντας ότι για το κοινό συμφέρον είναι δυνατόν να βάλω και το δικό μου λιθαράκι.
