Γιάννης Ραγκούσης στην “Πρωινή”: Η διαδρομή του κ. Λιγνάδη από τον προνομιακό διορισμό́ του μέχρι την επιχείρηση συγκάλυψης απεικονίζει το μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”64913″ img_size=”full”][vc_column_text]

Άρθρο του Γιάννη Ραγκούση* στην “Πρωινή”

[/vc_column_text][vc_column_text]Η διαδρομή του κ. Λιγνάδη από τον προνομιακό διορισμό του μέχρι την επιχείρηση συγκάλυψης, απεικονίζει το μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη: Συγκεκριμένα από την ώρα που ο Λιγνάδης διορίστηκε μέχρι που εξαπολύθηκε η προσπάθεια συγκάλυψης όλων όσων έχουν ήδη κατατεθεί και αναφερθεί εναντίον του.

Αυτό είναι μια διαδρομή και έχει αρχή, μέση και τέλος. Αυτό είναι το μοντέλο διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει όνομα πια. Γιατί έχει όνομα; Γιατί ήταν το νομοσχέδιο του κ. Γεραπετρίτη για το περιβόητο δήθεν επιτελικό κράτος της χώρας μας.

Με αυτό ήρθε η Κυβέρνηση  -πρώτη πράξη  – να καταργήσει  τις διαφανείς νομοθετικές προβλέψεις που είχαν θεσπιστεί από το 2016. Σύμφωνα με αυτές έπρεπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο να επιλεγεί μετά από διεθνή πρόσκληση -δημόσια πρόσκληση!- και αυτή είχε ήδη γίνει. Και κατάργησαν  αυτή τη δημόσια πρόσκληση, τη διεθνή πρόσκληση και έδωσαν  το δικαίωμα στην κ. Μενδώνη να διορίσει τον εκλεκτό τους.

Ουσιαστικά με το νόμο για το επιτελικό κράτος κατάργησαν τις διαφανείς διατάξεις, για να μπορέσουν να διορίσουν τον κ.  Λιγνάδη. Χθες στην Ολομέλεια τους δόθηκε η ευκαιρία να το διαψεύσουν, αλλά δεν το έκαναν.

Επιπλέον εγείρονται εύλογα  τα εξής ερωτήματα:

1)Γιατί η κυρία Μενδώνη δεν προσέφυγε η ίδια στη δικαιοσύνη, όταν είδε το φως της δημοσιότητας η συγκλονιστική συνέντευξη του Νίκου «Σ»;

2) Γιατί δεν είχε την πολιτική δύναμη να εμφανιστεί στον ελληνικό λαό ότι αυτή αποπέμπει τον Λιγνάδη, αλλά ψευδέστατα τον εμφάνισε ότι αυτός παραιτήθηκε και μάλιστα για προσωπικούς λόγους;

Η κ.  Μενδώνη και η Κυβέρνηση δεν είχαν τη δύναμη να αποπέμψουν  τον Λιγνάδη παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης.  Οι  αντιφατικές  δηλώσεις μελών της επ΄αυτού είναι ενδεικτικές του «επιτελικού» μπάχαλου, προξενώντας την αγανάκτηση των πολιτών.

Αρνητική εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι  στην Ολομέλεια κατά τη συζήτηση του Σ/Ν του, ο κ. Γεραπετρίτης  (η Κυβέρνηση δια του Υπουργού Επικρατείας) απέφυγε να τοποθετηθεί επί των καταγγελιών για τη μη κατ΄οίκον έρευνα και  για τη μη κατάσχεση του κινητού του τηλεφώνου του Λιγνάδη.

Τέλος, ενώ είναι κατανοητή η αγανάκτησή της ΝΔ για τη χυδαιότητα του  hashtag «ΝΔ_παιδεραστές», τίθεται υπό αμφισβήτηση το  ειλικρινές   ενδιαφέρον της για την ευτέλεια στην εκφορά του δημόσιου λόγου. Αν  η Κυβέρνηση πράγματι δεν υποκρινόταν και δεν είχε επιλεκτική ευαισθησία, δε  θα είχε καταδικάσει και τη χυδαία δήλωση Χρυσοχοΐδη για τους νεκρούς στο Μάτι;

Η κοινωνία «διψάει» για  κάθαρση, αλλά η Κυβέρνηση δεν μπορεί να τη φέρει,  γιατί την εμποδίζει  το μοντέλο με το οποίο κυβερνάει. Επειδή  ο Λιγνάδης τοποθετήθηκε με βάση το  μοντέλο διακυβέρνησης της ΝΔ αδιαφανώς και αναξιοκρατικά στη θέση του επικεφαλής του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Και άρα, υπό αυτήν την έννοια δεν πρόκειται να λυθεί κανένα από όλα αυτά τα προβλήματα, αν δεν εντοπιστεί η ρίζα του προβλήματος. Και η ρίζα του προβλήματος είναι η ίδια η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και το μοντέλο με το οποίο διακυβερνά τη χώρα όλο αυτό το διάστημα.

*Ο Γιάννης Ραγκούσης είναι βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β΄ Πειραιώς και πρώην υπουργός με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου 2011 και Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στη κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 2009. Μερικές από τις αξιοσημείωτες μεταρρυθμίσεις του ήταν η δημιουργία του προγράμματος Διαύγεια, καθώς και ο νόμος υπ’ αριθμόν 3838/2010 για τη χορήγηση Ελληνικής ιθαγένειας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]