Γ. Αρβανιτάκης : «Η αλλαγή ποικιλιών φράουλας έφερε αύξηση ζήτησης στις νέες αγορές»

Οι ελληνικές φράουλες κατακτούν τις διεθνείς αγορές-

• Πως επηρέασε το ρωσικό εμπάργκο την καλλιέργεια, τι συμβαίνει όμως με την αυξηση καλλιεργητικού κόστους, την έλλειψη εργατικών χεριών

Αυξημένη είναι η ζήτηση στις διεθνείς αγορές για τις ελληνικές φράουλες τα τελευταία χρόνια . Στην αύξηση της ζήτησης βοήθησε σε μεγάλο βαθμό και η αλλαγή ποικιλιών στην οποία προχώρησαν οι μεγάλοι φραουλοπαραγωγοί της χώρας, κάτι που έκανε την ελληνική φράουλα να κερδίσει νέες και πιο απαιτητικές αγορές. 

Ένας από τους πρώτους που προχώρησαν στην αλλαγή ποικιλιών είναι ο κ. Γιάννης Αρβανιτάκης, έμπειρος παραγωγός και εξαγωγέας φράουλας στη Νέα Μανωλάδα ο οποίος καλλιεργεί 400 στρέμματα με θερμοκήπια.

Ο κ. Αρβανιτάκης μιλώντας στον Αγροτυπο αναφέρει:

«Η φράουλα καλλιεργείται κυρίως στα θερμοκήπια και σε πολύ μικρό ποσοστό υπαίθρια. Η συγκομιδή ξεκινά από τα μέσα Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται στα τέλη Ιουνίου (οι υπαίθριες συγκομίζονται Απρίλιο – Μάιο). Είναι μια μονοετής καλλιέργεια που στο θερμοκήπιο έχει μια μέση απόδοση γύρω στους 5 τόνους το στρέμμα.

Καλλιεργούνται στην χώρα μας περίπου 20.000 στρέμματα με μια ετήσια παραγωγή που φτάνει περίπου τους 100.000 τόνους.

Το 99% της ετήσιας παραγωγής βγαίνει στην ευρύτερη περιοχή της Βορειοδυτικής Πελοποννήσου (Ηλεία και Αχαΐα). Σίγουρα οι κλιματικές συνθήκες και το μικροκλίμα της περιοχής ευνοούν την καλλιέργεια της φράουλας σε αυτές τις περιοχές. 

Η φράουλα είναι κατά εξοχήν εξαγώγιμο προϊόν. Μόλις το 5% της εγχώριας παραγωγής παραμένει στην Ελλάδα και το υπόλοιπο εξάγεται κατά βάση σε ευρωπαϊκές αγορές.

Φυτεύονται περίπου 10 ποικιλίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι μεσοπρώιμες εκτός από την ποικιλία Fortuna. Οι φυτεύσεις για τις μεσοπρώιμες ποικιλίες γίνονται με γυμνόριζα φυτά και για την Fortuna χρησιμοποιούνται ανεπτυγμένα φυτάρια.

Είναι πλήρως ελεγχόμενη καλλιέργεια όπου ασθένειες και εχθροί αντιμετωπίζονται άμεσα, με εγκεκριμένα σκευάσματα τα οποία χρησιμοποιούνται με ορθολογικό τρόπο.»

Τι άλλαξε το ρώσικο εμπάργκο στην καλλιέργεια φράουλας

Αναφερόμενος στις αλλαγές που υπήρξαν στην καλλιέργεια φράουλας από το ρώσικο εμπάργκο ο κ. Αρβανιτάκης αναφέρει:

Μέχρι το 2014 οι εξαγωγές της ελληνικής φράουλας πήγαιναν κυρίως στις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης και Ρωσίας. Οι συγκεκριμένες αγορές είχαν μεγάλη ζήτηση για την ποικιλία Camarosa, που ήταν τότε πολύ διαδεδομένη στην χώρα μας. 

Για να κερδίσουμε νέες αγορές στην κεντρική και δυτική Ευρώπη θα έπρεπε να δοκιμάζαμε ποικιλίες που ήθελαν οι καταναλωτές σε αυτές τις αγορές.

Έτσι ξεκίνησα από το 2016 να κάνω δοκιμαστικές καλλιέργειες στην ποικιλία Victory, που είναι μια πολύ ανθεκτική ποικιλία. Έκανα τρια χρόνια δοκιμές και στη συνέχεια ξεκίνησα κανονικά την παραγωγή της. Είναι μια ανθεκτική ποικιλία που ξεχωρίζει κυρίως για τη μετασυλλεκτική αντοχή των καρπών της, ασύγκριτη με οποιαδήποτε άλλη ποικιλία. Μετά από μένα ξεκίνησαν να την καλλιεργούν και να συνεργάζονται μεζί μου οι υπόλοιποι μεγαλοπαραγωγοί της περιοχής. Αυτό βοήθησε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας στις αγορές της δυτικής Ευρώπης. Σήμερα η Camarosa έχει περιοριστεί περίπου στο 5% της ελληνικής παραγωγής και η Victory έχει φτάσει το 60%. Τώρα εξάγουμε σε όλη την Ευρώπη, στις Βαλκανικές χώρες μέχρι και στην Μέση Ανατολή (Κουβέιτ και χώρες του Κόλπου). Μιλάμε για τεράστια αγορά και υπάρχει αυξητική τάση.

Aύξηση του κόστους και έλλειψη εργατικών χεριών

Σε ότι αφορά την αύξηση του κόστους της καλλιέργειας φράουλας και την ελλειψη εργατικών χεριών ο κ. Αρβανιτάκης επισημαίνει ότι”

«Tο κόστος καλλιέργειας ήταν μεγάλο και τον τελευταίο χρόνο – με την αύξηση στην ενέργεια στα εφόδια και στα καύσιμα – έγινε ακόμη μεγαλύτερο. Επίσης πρόβλημα είναι η έλλειψη εργατικού δυναμικού. Σήμερα το κόστος καλλιέργειας ανέρχεται σε περίπου στα 7.500 ευρώ το στρέμμα από 6.000 ευρώ που ήταν πέρσι. Καταφέραμε να κρατήσουμε τις τιμές παραγωγού σε σταθερά επίπεδα σε μια προσπάθεια να είμαστε ανταγωνιστικοί στις διεθνείς αγορές. Όμως η αγωνία των παραγωγών είναι πως θα κλείσει η φετινή εμπορική περίοδος. Αν τέλος της χρονιάς η τιμή παραγωγού στην φράουλα παραμείνει στα ίδια με τα περσινά επίπεδα τότε θα υπάρχει πρόβλημα στον κλάδο. Φέτος είναι μια κρίσιμη χρονιά για την καλλιέργεια. Θα συνεχίσει η χώρα μας να παράγει φράουλες αλλά θα πρέπει να μειωθεί το κόστος.

Οι Ισπανοί αντιμετωπίζουν κι αυτοί τα ίδια περίπου προβλήματα με εμάς. Κάποιες χρονιές που έχουν μειωμένη παραγωγή κερδίζουμε εμείς νέες αγορές αλλά μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Εκείνοι έχουν μειωμένα μεταφορικά στις αγορές της δυτικής Ευρώπης αλλά εμείς είμαστε σε πιο πλεονεκτική θέση στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Πάντως παντού οι καταναλωτές έχουν οικονομικά προβλήματα λόγω της αύξησης του κόστους διαβίωσης και δυσκολεύονται να κάνουν αγορές.

Καταλήγοντας αναφέρει τι πρέπει να προσέξουν οι φραουλοπαραγωγοί μετασυλλεκτικά για να έχουν καλή ποιότητα:

“Οι φράουλες μετά την συγκομιδή τους πρέπει να τυποποιηθούν και να μεταφερθούν σε ψυκτικό θάλαμο για κάποιες ώρες στους 2 βαθμούς Κελσίου και μετά θα πάνε στην αγορά. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή σαν πρόψυξη και γίνεται προκειμένου να μην μαλακώσουν οι καρποί και να μειωθούν οι πιθανότητες προσβολής από μύκητες και βακτήρια. Μετά έχουν χρονικό περιθώριο από 5 έως 10 ημέρες, ανάλογα την ποικιλία, για να πωληθούν στην λιανική αγορά.”