ΑΙΡΕΤΙΚΑ & ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Έξωση
Κάποια στιγμή, τα ψέματα τελειώνουν. Οι ωραιοποιήσεις τελειώνουν. Οι αμβλύνσεις, τα «ναι μεν αλλά», οι αλλοιώσεις, οι παραπλανήσεις, τα αφηγήματα, κοντολογίς το παραμύθι, τελειώνει. Δε σώζεται το πράγμα γιατί αποδεικνύεται με τον πλέον εξόφθαλμο τρόπο ότι στο στόχαστρο δεν είναι οι «αλήτες». Τα «κωλόπαιδα» που δημιουργούν φασαρίες στα Εξάρχεια. Ούτε τάχα οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, οι επαγγελματίες «δεν πληρώνω», τα σάπια μήλα της αγοράς και της κοινωνίας. Ακόμα και οι ίδιοι συνειδητοποίησαν ότι δεν περνάει το αφήγημα και οι παπαγάλοι δεν κάνουν πια λόγο για «στρατηγικούς κακοπληρωτές». Ίσως επειδή κοινωνικά έχει αρχίσει να εμπεδώνεται ότι μεγαλύτερους στρατηγικούς κακοπληρωτές από κόμματα (ορισμένα κόμματα), από υπουργούς (ορισμένους υπουργούς), από βουλευτές (λίγους βουλευτές), και προσφάτως από την τηλεοπτική, λουσμένη στο γκλίτερ επιχειρηματική μαφία τύπου Φουρθιώτη, Κοκλώνη κλπ. δεν θα βρεις.
Στο στόχαστρο βρίσκονται εδώ και χρόνια αυτοί οι οποίοι αγωνίζονται να επιβιώσουν. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνθρωποι οι οποίοι έκαναν το λάθος, σε πείσμα των δύσκολων καιρών, να δημιουργήσουν οικογένεια ή να δημιουργήσουν επιχείρηση. Αυτοί που μετά πολλών κόπων και βασάνων άντεξαν τη δεκαετή ύφεση, άντεξαν ακόμα και την πανδημία, αλλά αδυνατούν πλέον να αντέξουν το σημερινό οικονομικό και θεσμικό ναρκοπέδιο.
Οι εικόνες του μικροξενοδόχου από την Καστοριά, τον οποίο έβγαλαν σιδηροδέσμιο από την επιχείρησή του επειδή χρωστάει στην τράπεζα, συνιστούν την πιο απτή απόδειξη για την τροπή των πραγμάτων. Το ίδιο ισχύει και για την ανάπηρη συνταξιούχο των 300 ευρώ από τον Άγιο Παντελεήμονα. Η έξωση αποτράπηκε προς το παρόν από την άμεση παρέμβαση των εργατικών σωματείων και του κόσμου, αλλά είναι περίπου βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα την πετάξουν και αυτή σαν σκουπίδι στον δρόμο. Εφόσον αστυνομικοί φτάνουν στο σημείο να πηδούν από διπλανά μπαλκόνια, να εισβάλλουν και να μετακινούν τα φάρμακα ανάπηρων ηλικιωμένων έξω από σπίτια, είναι μόνο ζήτημα χρόνου, όπως ζήτημα χρόνου είναι και όλους εκείνους τους ανθρώπους που ίσως ακούσαμε κάτι κάποια στιγμή αλλά μετά δε μάθαμε ποτέ τι έγινε…
Όταν το ντόμινο της κρίσης του 08’ χτύπησε την Ευρώπη, παρακολουθούσαμε αποσβολωμένοι αντίστοιχες εικόνες από την Ισπανία. Γιατί ενώ και στη μνημονιακή Ελλάδα καταγράφονταν μικρά και μεγάλα δράματα, για κάποιον λόγο η έξωση από το σπίτι με βαριοπούλες και με ΟΠΚΕ φάνταζε αδιανόητη. Στην επίσημη ιστοσελίδα τους, αναφέρεται ότι «κύριος σκοπός των ΟΠΚΕ είναι η αποτελεσματική επέμβαση σε επικίνδυνες περιοχές με σκοπό την καταστολή εγκλημάτων». Το έγκλημα του μικροξενοδόχου από την Καστοριά είναι ότι δεν έχει τις διασυνδέσεις του Πηλαδάκη –για να θυμηθούμε ποια είναι η πραγματική αλητεία– ώστε να λαμβάνει 138 εκατομμύρια ευρώ αέρα από συστημική τράπεζα, κατόπιν να «βαράει μπιστόλι» και να μην ανοίγει μύτη. Το έγκλημα της ανάπηρης συνταξιούχου είναι να ζητά διακανονισμό και η τράπεζα να απαντά όχι με επιστολή αλλά με τον δικαστικό επιμελητή.
Αυτοί είναι οι εξόριστοι στην Ελλάδα του 2023. Αυτοί οι οποίοι χρηματοδότησαν με το ζόρι δύο και τρεις φορές την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με το πρόσχημα τη διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Αλλά όπως επισημαίνει καίρια σε κάθε σωκρατικό διάλογο του Πλάτωνα ο Σωκράτης, προτού αντιπαρατεθούμε για ένα ζήτημα, είναι αναγκαίο πρωτίστως να συμφωνήσουμε για τον ορισμό του. Τι ορίζουμε λοιπόν «ελληνική οικονομία»; Ποιοι τη συναποτελούν; Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της; Σίγουρα πάντως δεν είναι οι αλήτες οι οποίοι με πλάτες πολιτικές και χωρίς καμία ουσιαστική εγγύηση χρηματοδοτήθηκαν με εκατομμύρια ευρώ και εξαφανίστηκαν.
Αυτούς δε θα τους δούμε ποτέ σιδηροδέσμιους. Αυτούς δε θα τους δούμε ποτέ να τους πετούν έξω από την επιχείρησή τους ή από το σπίτι τους. Η έξωση αφορά σχεδόν αποκλειστικά τα κορόιδα, τους νομοταγείς πολίτες, τους τίμιους επιχειρηματίες, που προσπάθησαν ειλικρινά να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και δεν σκαμπάζουν από offshore. Ίσως κάποιοι εξ’ αυτών να μην αντιλαμβάνονται καλά καλά τι είναι και πως λειτουργούν τα περιλάλητα funds. Σημασία έχει ότι είναι νόμιμα. Ο Άρειος Πάγος ερμήνευσε όπως ερμήνευσε, τα δάνειά τους πουλήθηκαν όπως και όσο πουλήθηκαν και μετά ξαναπουλήθηκαν, και στο τέλος αυτό το οποίο μένει είναι πολύ σκληρό, πολύ αληθινό, και οψίμως φαίνεται ότι είναι και «πολύ» νόμιμο. Όλα συνοψίζονται με απλοϊκή ψυχρότητα σε μία μόνο λέξη: Έξωση.
