Εργασιακό πολυνομοσχέδιο: Μνημόνιο απ’ το «παράθυρο»
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”96996″ img_size=”full”][vc_column_text]Ολική επαναφορά στις «καλές εποχές» των Μνημονίων αναφορικά (και) με τα εργασιακά επιχειρείται μέσα από τις διατάξεις του λεγόμενου «αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου που βρίσκεται εδώ και περίπου μια εβδομάδα σε δημόσια διαβούλευση κι αναμένεται να έρθει σύντομα προς ψήφιση στη Βουλή. Έντονες είναι ήδη οι αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και συνδικάτα, με Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα να προγραμματίζουν πανελλαδική απεργία για τις 24 του Σεπτέμβρη, ενώ χθες το ΠΑΜΕ πραγματοποίησε συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τις προβλέψεις του και στο όνομα της «ευελιξίας» οι αρμόδιοι υπουργοί Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, κι Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, βάζουν στο στόχαστρό τους τις κλαδικές συμβάσεις, τη δυνατότητα κήρυξης απεργιών, καθώς επίσης προσβλέπουν και στην επέκταση της μερικής απασχόλησης. Κάτι τέτοιο σημαίνει πρακτικά πως οι μισθοί για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους αναμένεται να πάρουν και πάλι την κατιούσα, ενώ περιορίζονται δραστικά με μέσα αντίδρασης απέναντι σε οιασδήποτε μορφής εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
«Επαναφορά από το παράθυρο των μνηνονιακών ρυθμίσεων»
Για «ουσιαστική επαναφορά των αντεργατικών μνημονιακών ρυθμίσεων για αναστολή ισχύος των κλαδικών συμβάσεων» κάνει λόγο ο καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Γιάννης Κουζής, επισημαίνοντας παράλληλα: «Αυτή τη φορά βέβαια και με δεδομένη τη λήξη επενέργειας των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018, κάτι που σήμανε και την επαναφορά της ισχύος των κλαδικών συμβάσεων, επιχειρείται η έμμεση αναστολή τους. Με άλλα λόγια, εφόσον δεν μπορεί και δε θέλει -για λόγους επικοινωνιακούς- να τις καταργήσει, εισάγει τέτοιες ρήτρες εξαίρεσης από αυτές, ώστε τις καθιστά στην πραγματικότητα ανενεργές».
«Ήταν γνωστό άλλωστε πως κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο θα ασκούνταν έντονες πιέσεις, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, για ενταφιασμό των συμβάσεων, με στόχο τη συμπίεση του μισθολογικού κόστους. Δεν είναι τυχαίο πως ο ΣΕΒ μιλούσε διαρκώς για τις περίφημες “καλές ευρωπαϊκές πρακτικές”, καθώς αυτά στην Ευρώπη έχουν “ρυθμιστεί” εδώ και περίπου 25 χρόνια» τονίζει ο κύριος Κουζής.
Παράλληλα, σημειώνει: «Εκείνο που γίνεται εν προκειμένω έχει να κάνει με την κατάργηση των δύο βασικότερων προβλέψεων των συλλογικών συμβάσεων: της ευνοϊκής ρύθμισης αλλά και της επεκτασιμότητας. Πλέον δηλαδή σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις θα μπορούν να επικαλούνται “ανυπέρβλητα” οικονομικά προβλήματα, προκειμένου να επιβάλλουν χαμηλότερους μισθούς σε σχέση με αυτούς που προβλέπουν οι κλαδικές».
Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ταυτόχρονα ο κύριος Κουζής και στην θέσπιση τοπικών κλαδικών συμβάσεων: «Στην ουσία πρόκειται για τη θέσπιση ειδικών οικονομικών ζωνών, οι οποίες θα εξαιρούνται από τις ευνοϊκές μισθολογικές κι άλλες ευνοϊκές εργασιακές ρυθμίσεις. Και σε αυτό το πεδίο έχουμε αρκετά παραδείγματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εδώ και περίπου δυο δεκαετίες».
Την ίδια στιγμή, στέκεται και στην επέκταση της μερικής απασχόλησης, αναφέροντας: «Δίνεται πλέον η δυνατότητα στους εργοδότες να απασχολούν εργαζόμενους με εκ περιτροπής εργασία και μάλιστα σε βάθος έτους. Με άλλα λόγια, θα μπορούν να απασχολούν για παράδειγμα κάποιον για έξι μήνες το χρόνο με πλήρες ωράριο, αλλά με την εξειδίκευση του χρόνου εργασίας -ποιους μήνες ακριβώς θα εργάζεται και ποιους όχι- να είναι στη διακριτική ευχέρεια των επιχειρήσεων».
Τέλος, ο κύριος Κουζής εκφράζει σοβαρές ενστάσεις και σε σχέση με την πρόβλεψη για ηλεκτρονική ψηφοφορία των εργαζομένων για την κήρυξη απεργιών: «Με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση θέλοντας να δώσει “δημοκρατική επίφαση” στη λήψη αποφάσεων, ουσιαστικά ακυρώνει τις συλλογικές διαδικασίες. Δεν είναι δυνατό να αποφασίζει κάποιος από τον καναπέ του σπιτιού του για κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν συλλογική δράση».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
