Η Ερασμία της επαρχίας κοιμωμένη…
Η Υρώ Μανέ σε μια ερμηνεία – αποκάλυψη καταχειροκροτήθηκε στον Απόλλωνα στην παράσταση «Συμβολαιογράφος»
Μια άλλη Yρώ Μανέ από εκείνη που το πλατύ κοινό γνώρισε ως «Φλώρα» μέσα από την δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «Εγκλήματα», σε έναν εξαιρετικό από κάθε άποψη πιπεράτο και χωρίς… ανάσα μονόλογο εις άπταιστον… ψευτοκαθαρεύουσα, εκείνον της χήρας στερημένης ερωτικά και όχι μόνο, πενηντάρας επαρχιώτισσας περιπτερούς Ερασμίας που της επέτρεψε να ξεδιπλώσει και άλλες πτυχές του πολύπλευρου ταλέντου της και των ερμηνευτικών της δυνατοτήτων, είχαν την τύχη να απολαύσουν οι θεατές την Παρασκευή στο θέατρο Απόλλων του Πύργου στην θεατρική παράσταση «Συμβολαιογράφος». Η παράσταση δόθηκε στο πλαίσιο των διήμερων εκδηλώσεων ου διοργάνωσε για την Μάνα με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας ο Σύλλογος ΠΥΡΓΟΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Η απολαυστική Ερασμία, καθήλωσε στην κυριολεξία για 70 λεπτά το κοινό που γέμισε τον Απόλλωνα και στις δύο παραστάσεις, εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα του κόσμου, όχι μόνο στο φινάλε με το απροσδόκητο τέλος, αλλά και κατά την διάρκεια πολλές φορές του έργου, ειδικά στην αποκαλυπτική αφήγησή της για τα καλά κρυμμένα ερωτικά της πάθη, που ξύπνησαν μέσα της με την εγκατάσταση στο φτωχικό της του σώγραμπρου κοντοπίθαρου πλην «προικισμένου» με ιδιαίτερα προσόντα, Αργύρη που παντρεύτηκε την κόρη της Ματούλα. Η συγκατοίκηση της πεθεράς με τον γαμπρό, τσαγκάρη στο επάγγελμα με λόγο συμβόλαιο, εξ ου και το παρατσούκλι «Συμβολαιογράφος» και οι άγρυπνες νύχτες που πέρναγε ακούγοντας τις ερωτικές περιπτύξεις του ζευγαριού, ξύπνησαν μέσα της την λίμπιντο και την «γυναίκα» που είχε καλά κρυμμένη από τότε που έμεινε χήρα στα 22 της χρόνια. Με «όπλο» τα κολοκυθάκια του μπαξέ της που αν και ο Αργύρης σιχαίνονταν μαγείρευε συστηματικά για να τον προκαλέσει έχοντας «κρυφές προσδοκίες» και με δεδομένο ότι ο «Συμβολαιογράφος» κρατούσε το λόγο του και την είχε απειλήσει ότι αν ξαναμαγειρέψει κολοκύθια θα την … «τιμωρούσε» όπως εκείνη προσδοκούσε, η Ερασμία που ζούσε χρόνια εγκλωβισμένη στις αγκυλώσεις της συντηρητικής επαρχίας της μεταπολεμικής Ελλάδας με την ρετσινιά μιας κακομοίρας χήρας, πετάει την μαύρη ρόμπα, την παντόφλα και τα τσιμπιδάκια στα μαλλιά και μετατρέπεται για λίγα λεπτά σε μια διαθέσιμη ερωτικά γυναίκα! Αυτή της η μετάλλαξη που υπαγόρευσαν τα ανομολόγητα πάθη της, προκαλεί όμως και το τραγικό φινάλε.
Η μετάλλαξη της «Ερασμίας»
Εκείνο ωστόσο που κατάκτησε το κοινό, ήταν ότι η ερμηνεία της, δεν σε άφηνε να κουραστείς λεπτό από τον μονόλογό της, γιατί με την παραστατική της αφήγησή, η Υρώ Μανέ δημιουργούσε εικόνες και υπερκάλυπτε την απουσία άλλων προσώπων στο έργο, αφού είχες την εντύπωσε ότι υπήρχαν δύο και τρεις ακόμα πρωταγωνιστές στην σκηνή! Αυτή θαρρώ πως ήταν και η μεγάλη επιτυχία του έργου, όπως και το ότι ισορροπούσε μεταξύ κωμικού και τραγικού και ακόμα και να διαφωνούσες με τα τελευταία καμώματα της Ερασμίας, μπορούσες τελικά να κατανοήσεις τις συνθήκες που την έκαναν να σπάσει τον δικό της ηθικό και ιδεολογικό κώδικα και να προτάξει τα κρυφά της πάθη και όχι την λογική . Κι ύστερα, ήταν η δική της συγνώμη για την τροπή που πήραν τα πράγματα, από την κόρη της Ματούλα και από έναν- έναν τους θεατές, για να λυτρωθεί από τις ενοχές της. Ταπεινώθηκε, σύρθηκε στα πατώματα και στο φινάλε τραγούδησε η ίδια ένα τραγούδι που έγραψε ο Κώστας Λειβαδάς και τα φώτα της σκηνής έσβησαν! Ο κόσμος χειροκροτούσε ασταμάτητα και φώναζε «μπράβο» κι αυτά τα μπράβο είναι που δίνουν τώρα έξι χρόνια παράταση σε αυτό το έργο, που παίζεται από το 2010 συνεχόμενα.
Να σημειώσουμε ότι το κείμενο υπογράφει ο Νίκος Βασιλειάδης και η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Γιώργου Καραμίχου που η σκηνοθετική του καθοδήγηση ήταν σίγουρα καθοριστική για να μπορέσει η Υρώ Μανέ να απογειώσει αυτόν τον ρόλο και να κάνει το κοινό της συμμέτοχο της ιστορίας της Ερασμίας και κυρίως να μπει στην ψυχή και το μυαλό της,
Συγχαρητήρια εκτός από τη πρωταγωνίστρια αξίζουν και στο Δ.Σ του Συλλόγου ΠΥΡΓΟΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, που επέλεξε να φέρει στον Πύργο αυτήν την εξαιρετική παράσταση προσεγγίζοντας προσωπικά την Υρώ Μανέ, από την οποία οφείλουμε και εμείς να ζητήσουμε μια συγνώμη όπως έκανε η Ερασμία από εμάς, για την ταλαιπωρία που αδικαιολόγητα υπέστη μέχρι να της παραχωρηθεί το θέατρο Απόλλων. Δυστυχώς κάποιες φορές η «επαρχιώτικη» αντίληψη που υπαγορεύεται πιθανόν και από τις τοπικές ίντριγκες, δεν είναι ικανή να απογειώσει τον Πολιτισμό. Γιατί το φάντασμα του «επαρχιωτισμού» που μας κυνηγά δεν έχει να κάνει με την γεωγραφία αλλά με την στενή αντίληψη και την εν γένει φιλοσοφία μας…
