Ενοχή ή συνειδητή αποποίηση της ευθύνης
Οδικός χάρτης της ερημοποίησης του ΕΣΥ
Του Σωκράτη Σωτηρόπουλου, Μέλους Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ
Δεν είναι υπερβολή η επίκληση στον Ύψιστο .. «O Θεός να βάλει Το χέρι του»… αφού η κατάσταση στη δημόσια υγεία είναι συνεχώς επιδεινούμενη και μη αναστρέψιμη. Την περίοδο των εορτών είδαμε «ουρές» στα φαρμακεία, «ουρές» στα νοσοκομεία και προβλήματα στη διαχείριση των περιστατικών. Πολύωρες αναμονές, έλλειψη «ελεύθερης κλίνης» και γενικά φαινόμενα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή.Τελικά τίποτα δεν μάθαμε από την περίοδο της πανδημίας. Για άλλη μια φορά,είμαστε κυριολεκτικά, απροετοίμαστοι, ανοργάνωτοι και «γυμνοί» μπροστά στην επέλαση ιογενών λοιμώξεων, covid, γρίπης και λοιπόν ασθενειών. Και αν τα πρώτα χρόνια δικαιολογούνταν αυτή η κατάσταση, τι έχουν να μας πουν, για αυτά που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Έχουν προετοιμαστεί τα δημόσια νοσοκομεία για να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες ροές; Τι μέτρα πρόληψης έχει πάρει η πολιτεία; Ποια είναι η συμβολή της κυβέρνησης στην προάσπιση της δημοσίας υγείας και στην θωράκιση των υγειονομικών δομών;
Οι απαντήσεις είναι αποκαλυπτικές: Επιδερμικές παρεμβάσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα,«λόγια του αέρα» και αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης έχει αναλάβει τον πιο «βρόμικο ρόλο»: Την χειραγώγηση της επικαιρότητας και την επαναλαμβανομένη προβολή θεμάτων σχετικά με σεξ,βία και αίμα. Το ξύπνημα των πιο αγρίων ενστίκτων της κοινής γνώμης χαρακτηρίζει την σημερινή κοινωνία. Είναι συνειδητή,η προσπάθεια των κυβερνόντων να ενεργοποιήσουν την ενοχή, το φόβο, την εκδίκηση και το μίσος. Επιδιώκουν να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μακριά από την αλληλεγγύη στο πάσχοντα, την αλληλοβοήθεια στον συνάνθρωπο, την στήριξη και θεραπεία των ασθενών.. Κάπως έτσι περνά η άποψη της απομόνωσης ,του φόβου, της ατομικής ενοχής του καθενός και φυσικά αποποιούνται κάθε ευθύνης για διαλυμένα νοσοκομεία,για ελλείψεις φαρμάκων, κάθε ευθύνης για κάθε άδικο θάνατο συνάνθρωπου μας. Σε αυτές τις σοβαρές καταγγελίες υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τα γραφόμενα.
Το βασικό πρόβλημα δυσλειτουργίας των δημόσιων δομών είναι η έλλειψη υγειονομικού προσωπικού, που αιτιολογείται με τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και τις πενιχρές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων. Σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση αξιολογεί τον κάθε υγειονομικό με αύξηση μισθού «όσο μια τυρόπιτα και ένα καφέ την ημέρα» είναι φυσικό ότι τα δημόσια νοσοκομεία θα φαντάζουν σε λίγο καιρό έρημο. Και το οξύμωρο είναι, ενώ στους υγειονομικούς δίνουν «ψίχουλα» για αυξήσεις, στους διοικητές νοσοκομείων και υγειονομικών περιφερειών δίνουν 75% αύξηση.!! Προφανώς για τα στελέχη «λεφτά υπάρχουν». Πως είναι λοιπόν δυνατόν με αυτούς τους όρους να παραμείνουν στο ΕΣΥ οι υγειονομικοί. Οι συνεχείς αποχωρήσεις δείχνουν το μέλλον. Τα νέα παιδιά φεύγουν και δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη με τα «ψίχουλα» που δίνει το ελληνικό κράτος. Τα δημόσια νοσοκομεία θα ερημώσουν και το ΕΣΥ θα καταρρεύσει. Το κενό που θα μείνει στις παροχές υγείας θα καλυφθεί από ιδιωτικές συμπράξεις με το απαραίτητο τίμημα «βεβαίως-βεβαίως». Η υγεία λοιπόν το πολυτιμότερο αγαθό κοστολογείτε και θα στοιχίζει πλέον ακριβά.
