Του Γιώργου Γιαννόπουλου*

(Ένας σχολιασμός στο άρθρο του Σπύρου Γεωργάτου)

Αν και σχεδόν πάντα βρίσκω εύστοχα και διεισδυτικά τα άρθρα του Σπύρου Γεωργάτου (Σ.Γ.) στις στήλες γνώμης του TVXS, διαβάζοντάς τα με την «αίσθηση απόλαυσης» ενός αυτοτοποθετούμενου στην Αριστερά αναγνώστη που μοιράζεται με τον συντάκτη κοινές αξίες  και ιδεολογικές αφετηρίες,  ομολογώ όμως ότι το τελευταίο άρθρο δεν μου δημιούργησε τα ίδια «θετικά, καταφατικά συναισθήματα».

Περισσότερο  μου δημιούργησε ένα αίσθημα άδικης και υπερβολικής επιθετικότητας και μια εσωτερική ανάγκη να απαντήσω.

Κι αυτό δεν οφείλεται βέβαια στην πρόθεση του ΣΓ να παρουσιάσει  στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικά ανεπαρκή. Είναι δικαίωμα κάθε αριστερού ανθρώπου που δημοσιοποιεί τη γνώμη του – ιδιαίτερα σε αυτή την αρκετά περίεργη και ιδιότυπη προσυνεδριακή περίοδο που διανύει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης – να εγκαλεί το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ , ακόμα και με τον πιο σκληρό και , γιατί όχι, προσβλητικό τρόπο.

Είναι επίσης δικαίωμα κάθε αρθρογράφου να δίνει τίτλους ελκυστικούς στα κείμενά του και είναι αλήθεια πως ένας τίτλος που αναφέρεται σε «πολιτική ανεπάρκεια» τραβάει το ενδιαφέρον των «παροικούντων» και όχι μόνο.

Θα ισχυριστώ όμως ότι , ακόμα κι αν πράγματι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά πλειοψηφία και «κατά συρροή»  ανεπαρκή, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο  ΣΓ για να υποστηρίξει τον τίτλο του άρθρου και παρά την επίκληση της «κοινής λογικής» , είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους αρκετά μακριά από πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις.

Εξηγούμαι, επιλέγοντας  τα αποσπάσματα εκείνα από το άρθρο του ΣΓ που θεωρώ ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα:

Μας λέει λοιπόν σε ένα σημείο ο ΣΓ:

«Τα ρεύματα ιδεών (και οι σχολές σκέψης) δεν προαναγγέλλονται και δεν προκύπτουν μέσω συνεννοήσεων κορυφής.  Από αρχαιοτάτων χρόνων, οι ιδέες «εκκρίνονται» και «πλέουν» στον δημόσιο χώρο·»  και λίγο παρακάτω:

«….  όλα όσα έχουμε κατακτήσει ως κοινωνία, δεν τα εισηγήθηκαν «Ρεύματα Ιδεών» σαν κι αυτά που οραματίζεται ο Παναγιώτης Ρήγας, αλλά κοινωνικές δυνάμεις και διανοούμενοι, που βρήκαν βέβαια ανταπόκριση σε πρωτοπόρα τμήματα της Σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς. Πρόκειται δηλαδή για την ακριβώς αντίστροφη διαδικασία.»

Το απόσπασμα αυτό αποπνέει μια  «επιθετικότητα», εξολοκλήρου άδικη, γιατί ούτε οι συντάκτες του κειμένου της Ριζοσπαστικής Ενότητας, ούτε οι συντάκτες του κειμένου της «Ομπρέλας», ούτε οι συντάκτες οποιουδήποτε κειμένου -εδώ και δεκαετίες- ισχυρίστηκαν ποτέ ότι είναι «εισηγητές» ή «προάγγελοι»  ιδεών.

Οι ιδέες της ισότητας, της εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών (άμεσων και αντιπροσωπευτικών), της κοινωνικής δικαιοσύνης, της βιώσιμης ανάπτυξης,   της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, του εκσυγχρονισμού της διοίκησης και τόσες άλλες, είναι ιδέες που έχουν «εκκριθεί» από άλλους (διανοούμενους/ ακαδημαϊκούς, κοινωνικές ομάδες) και τα κόμματα της Αριστεράς (ή  επιμέρους «πτέρυγές» τους) γίνονται φορείς των ιδεών αυτών.

Η πολιτική επάρκεια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί / κρίνεται από τα κατά πόσο είναι ικανά να μεταφράσουν τις ιδέες σε  πολιτική στρατηγική που θα γίνει ηγεμονική και θα οδηγήσει σε μια «καλύτερη κοινωνία».  Δεν είναι λογικό λοιπόν να τεκμηριώνεται η «κατηγορία» της πολιτικής ανεπάρκειας πάνω σε ισχυρισμούς που ουδέποτε διατυπώθηκαν.

Ο όρος «ρεύμα ιδεών» χρησιμοποιείται στα καταστατικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ για τις τάσεις, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο λειτουργίας σύμφωνα με το οποίο οι ιδεολογικού χαρακτήρα ομαδοποιήσεις δεν (πρέπει να)  μετατρέπονται από στοιχείο υγιούς πλουραλισμού σε μηχανισμούς νομής κομματικής εξουσίας.

Αποτελεί σημαντικό έλλειμμα για τον ΣΥΡΙΖΑ το ότι το πλαίσιο αυτό δεν έχει εμπεδωθεί. Το να προαναγγέλλεται από κάποια στελέχη  ότι θέλουν να λειτουργήσουν ως «ρεύμα ιδεών» και όχι ως «κόμμα μέσα στο κόμμα», διαλεγόμενα συνθετικά  με άλλα αντίστοιχα «ρεύματα» εντός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ,  μάλλον στα θετικά τους πρέπει να πιστώνεται.

Μένει βέβαια να αποδειχθεί κατά πόσο οι κινήσεις αυτές θα εξελιχθούν σύμφωνα με τις προθέσεις αυτών που αναλαμβάνουν τις σχετικές (και απόλυτα θεμιτές) πρωτοβουλίες, δεν υπάρχει όμως λόγος να απαξιώνονται προκαταβολικά…

• Λίγο πιο κάτω, ο ΣΓ προκειμένου να τεκμηριώσει την  αδυναμία συγκρότησης βραχυ -μεσοπρόθεσμης στρατηγικής,  αναφέρεται στην παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την  υγειονομική κρίση. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι «….επικεντρώθηκαν από την αρχή της πανδημίας σχεδόν αποκλειστικά στο σκέλος της θεραπευτικής αντιμετώπισης της Covid-19, υποτιμώντας τη σημασία του ευρέος (και έγκαιρου) ελέγχου στον πληθυσμό, …., της ακρίβειας και της ευαισθησίας των εξετάσεων (rapid tests), της διασφάλισης των επιδημιολογικών στοιχείων απέναντι στις προσπάθειες επιλεκτικής χρησιμοποίησής τους…»

Ισχυρίζομαι ότι η διαπίστωση αυτή είναι απόλυτα ανακριβής και ότι αυτό που συνέβη (και συνεχίζει να συμβαίνει), είναι ακριβώς το αντίθετο. Ουδέποτε οι «καθ’ ύλην αρμόδιοι» του ΣΥΡΙΖΑ  εστίασαν την κριτική και τις προτάσεις τους σε ζητήματα θεραπευτικής αντιμετώπισης της  Covid-19 (οι αναφορές τους σε αυτήν ήταν σχεδόν μηδαμινές).

Αντίθετα, οι κατά γενική ομολογία υπεύθυνες αντιπολιτευτικές παρεμβάσεις τους επικεντρώθηκαν ακριβώς σε αυτά που ο ΣΓ θεωρεί ότι αγνοήθηκαν. Προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού μου αρκεί η απλή ανάγνωση των συνεντεύξεων, των  κοινοβουλευτικών  ερωτήσεων και των δελτίων τύπου.

Ταυτόχρονα, διαπιστώνοντας την μηδενική σχεδόν εμπλοκή των ΚΥ και των ΤοΜΥ στην φροντίδα των ασθενών που δεν χρειάζονται νοσηλεία, ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ εισηγήθηκε την εκπόνηση ενός σχεδίου άμεσης ενίσχυσης της ΠΦΥ και του ΕΣΥ συνολικά.

Πιο κάτω, και ενώ ο ΣΓ δείχνει να θεωρεί σωστή την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ για το «σπάσιμο των πατεντών» , αμέσως μετά ισχυρίζεται ότι δεν  είναι αυτή «η παρούσα νόσος» και χρεώνει στον Αντρέα Ξανθό άγνοια («είναι γι αυτόν ψιλά γράμματα»!) σχετικά με το διεθνές οικονομικό και νομικό πλαίσιο της δραστηριότητας των πολυεθνικών φαρμάκου.

Αν για τον ΣΓ η «παρούσα νόσος», δηλ. το μείζον πρόβλημα ,  είναι η αδυναμία των πολυεθνικών να ανταποκριθούν στη αυξημένη ζήτηση και στην ανάγκη για καθολική πρόσβαση στα εμβόλια παγκοσμίως,  τότε ποια ακριβώς είναι η λύση;

Η «πολιτική ανεπάρκεια» του Ξανθού κατά τον ΣΓ αποδίδεται  στο γεγονός ότι ως νοσοκομειακός γιατρός – παρεμπιπτόντως ο Ξανθός διετέλεσε και …Υπουργός Υγείας  για 4,5 χρόνια- αδυνατεί να συλλάβει την ευρύτητα του προβλήματος «εμβόλια» και εμφορούμενος από ένα αίσθημα αυτάρκειας και «έλλειψης συστολής» (!) εκφέρει δημόσιο λόγο χωρίς να ζητήσει τη γνώμη άλλων – πλην γιατρών- ειδικών επιστημόνων…

Είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά ότι οι κεντρικές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο πρόβλημα των εμβολίων (έγκαιρη προμήθεια, πατέντες, προτεραιότητες) στηρίχθηκαν στις γνώμες ειδικών  και κυρίως ανθρώπων με ειδικές γνώσεις φαρμακολογίας, φαρμακο-οικονομίας και νομικής εξειδίκευσης  (και λιγότερο ειδικών με αντικείμενο την Βιολογία, τη Χημεία ή την Πληροφορική – αντικείμενα όχι και τόσο σχετικά με τα ζητήματα διάθεσης εμβολίων και καθεστώτων προστασίας…) Δεν ξέρω γιατί ο ΣΓ δείχνει να το αγνοεί αυτό ….

Δεν θα σταθώ σε ζητήματα Παιδείας μιας ο ΣΓ τα γνωρίζει πολύ καλύτερα και από πρώτο χέρι.  Σε αντίθεση όμως με την στηριγμένη σε μάλλον άστοχα επιχειρήματα εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα «βραχυ-μεσο-μακρο πρόθεσμης στρατηγικής», ισχυρίζομαι, όχι  αυθαίρετα, ότι η  δημόσιες παρεμβάσεις που  συνδέουν τα μέτρα προστασίας όσων πλήττονται από την τρέχουσα κρίση με τους μεσο- μακροπρόθεσμους προγραμματικούς στόχους , (θα) είναι το πιο σημαντικό θετικό μας στοιχείο, το πιο απτό δείγμα της επάρκειάς μας, το κύριο όπλο μέσα από το οποίο η δυσαρέσκεια για τις πολιτικές της ΝΔ θα μπορούσε να μετατραπεί σε πολιτικό κλίμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ (στο βαθμό βέβαια που παράλληλα  πείθουμε ότι ξεπερνάμε και άλλες – όχι προγραμματικές κυρίως- πολιτικές ανεπάρκειες)…

Κλείνοντας, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω σαφές ότι η προσπάθειά μου να αποκαταστήσω την πραγματική εικόνα ορισμένων γεγονότων και καταστάσεων , δεν σημαίνει οποιαδήποτε διάθεση προσωπικής αντιπαράθεσης με τον ΣΓ , ούτε συνηγορίας υπέρ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στα οποία αναφέρεται προσωπικά με «βαριές κουβέντες».

Προφανώς επίσης, δεν επιδιώκω να ωραιοποιήσω την  εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ και να αγνοήσω τις ανεπάρκειές του.

Εκτιμώ απεριόριστα τον αρθρογράφο και την ανιδιοτελή αγωνία του ως αριστερού διανοούμενου να συμβάλει στην υπέρβαση των λαθών και των ελλειμμάτων. Πιστεύω όμως ότι η προσπάθεια αυτή γίνεται  ατελέσφορη όταν  η κριτική επικεντρώνονται σε λάθος στόχους και σε μη υπαρκτά προβλήματα- και όταν τα υπαρκτά είναι μάλλον αρκετά….

*Ο Γιώργος Γιαννόπουλος είναι Ηλείος,  έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας, Διοικητής της 6^ης ΥΠΕ και  πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Αχαΐας.

Πηγή: tvxs.gr