Ένα παραμύθι για τον αυτισμό από το ΚΔΑΠ ΗΛΙΑΝΘΟΣ Πύργου

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”133011″ img_size=”full”][vc_column_text]Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τον αυτισμό στο ΚΔΑΠ μεΑ ΗΛΙΑΝΘΟΣ δημιούργησαν  ένα παραμύθι με τον ήρωα ‘Γιάννη Σπιρτάκη’, ένα παιδί με αυτισμό. Το παραμύθι επιμελήθηκε η υπεύθυνη του ΚΔΑΠ Ερμίνα Ζανταρίδου και τα σκίτσα του παραμυθιού ο εικαστικός μας Χρήστος Φερλές.

Ο ψυχολόγος του κέντρου  Ανδρέας Σταματόπουλος αφηγείται το παραμύθι:

«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο φίλος μας ο Γιάννης ο Σπιρτάκης, ένα παιδί πάρα πολύ όμορφο, που ζούσε μακριά προς τον βορά και είχε καθημερινό προγραμματισμό, πολύ συγκεκριμένη ρουτίνα και με απόλυτη τάξη σε κάθε του δράση!

Κάποια μέρα αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι μαζί με τον Άκη τον αρκουδάκι που δεν μπορούσε να πάει πουθενά χωρίς αυτόν. Ξεκίνησαν λοιπόν μαζί το μακρύ τους ταξίδι να ανακαλύψουν έναν καινούριο κόσμο ,καθώς δεν μπορούσε να φανταστεί κάποιον άλλον κόσμο χωρίς να τον έχει δει.

Στη διάρκεια του ταξιδιού τους λοιπόν συνάντησαν την Τένια την μεταξένια, μια πανέμορφη πεταλούδα και καθώς γνωρίστηκαν διαπίστωσαν ότι άρεσαν και στους δυο οι αριθμοί, η ζωγραφική και ενθουσιάζονται με τις κατασκευέςκαι επιδιώκουν την τελειότητα στην εικόνα. Για αυτό αποφάσισαν να κατασκευάσουν ένα στεφάνι από λουλούδια, ένα βιβλίο με δικές τους ζωγραφιές και ένα σπιτάκι για τον Άκη το αρκουδάκι.Ο Γιάννης παρόλο που του αρέσει να μένει μόνος πολλές ώρες και το είχε ήδη αποκαλύψει στην Τένια γιατί θέλει να είναι ειλικρινής και να μην λέει ψέματα αν και ήταν Πρωταπριλιά, η συντροφιά της Τένιας του ήταν πολύ ευχάριστη γιατί τον κατανοούσε, τον αγαπούσε και του το εξέφραζε.

Καθώς προχωρούσαν, ξαφνικά μπροστά τους εμφανίστηκε ένας μεγάλος κύριος που κρατούσε μια φλογέρα, μάλλον θα ήταν βοσκός, κοντοστάθηκε να σκεφτεί αν τον ήξερε καθώς είχε εξέχουσα μνημονική ικανότητα, αλλά κατέληξε ότι τον έβλεπε για πρώτη φορά. Στον Γιάννηάρεσε πολύ η μουσική ειδικά κάποιοι ήχοι που είναι πολύ λεπτοί και διακριτοί σαν αυτόν της φλογέρας. Με αυτόν τον ήχο είναι σαν ένα χέρι να τον κρατά και να μην τον νοιάζει ούτε ποιος είναι δίπλα του ,ούτε ποιος τον παρατηρεί ,ούτε τίποτα, το μόνο που σκέφτεται και αναπολεί είναι η θάλασσα. Σαν να ρυθμίζεται ο εαυτός του και να ‘τρέχει στον αυτόματο’ χωρίς πραγματικά να σκέφτεται τίποτα.

Ο βοσκός πλησίασε και τους ψιθύρισε στο αυτί κάτι και έκανε με το χέρι του κίνηση να τον πιάσει στον ώμο, αλλά ο Γιάννηςδεν αγαπά να τον ακουμπούνκαι είναι υπερευαίσθητος σε διάφορα ερεθίσματα, έχει αυτές την αισθητηριακές ιδιαιτερότητες. Έχει έναν φόβο για την αφή του αγνώστου αντικειμένου που δεν γνωρίζει. Ωστόσο, η Τένια ήρθε και τον πήρε από το χέρι και του εξήγησε ότι ο βοσκός είναι φίλος τους και ότι τους αγαπά. Ο Γιάννηςέβαλε σαν όρο να του μάθει φλογέρα για να του αποδείξει ότι τον αγαπά και ο βοσκός πράγματι συμφώνησε.

Ήταν η καλύτερη λύση! Αγκαλιάστηκαν και προχώρησαν ευτυχισμένοι συνεχίζοντας το ταξίδι όλοι μαζί σφυρίζοντας στην μελωδία της φλογέρας και ο Γιάννηςς έκανε το δυνατό πλατάγισμα με τα δάχτυλα των χεριών  του μπροστά στα μάτια των φίλων του χωρίς να ντρέπεται για αυτά που τον κάνουν να είναι ήρεμος και χαρούμενος  …»[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]