«Ελεύθερη αγορά» με κρατικό χρήμα
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”88310″ img_size=”full”][vc_column_text]Σύμφωνα με τους υπέρμαχους του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος, εντός και εκτός Ελλάδας, το “αόρατο χέρι της αγοράς” ρυθμίζει αυτόματα τους όρους και κάθε κρατική παρέμβαση ισοδυναμεί σχεδόν με έγκλημα. Η οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη και η διακίνηση των κεφαλαίων ελεύθερη, όροι που συνιστούν τη νομοτέλεια με την οποία κινείται η γη.
Όπως συμβαίνει συχνά όμως, με κάθε είδους καθεστώς, όπως είναι ο νεοφιλελεθερισμός που έχει επιβληθεί στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων, η υποκρισία είναι αυτή που κυριαρχεί και οι όροι ισχύουν για τους άλλους αλλά όχι για αυτούς που τους επιβάλουν ή τους εφευρίσκουν. Αυτό δείχνει εμφατικά η δημιουργία ενός κρατικού fund στη Γερμανία, το οποίο θα αναλαμβάνει να αποκρούσει την κινεζική οικονομική διείσδυση στη γερμανική Οικονομία και, κυρίως, να αποτρέπει εξαγορές γερμανικών εταιριών σε τομείς αιχμής για τη Γερμανία.
Τελικά, καλή η οικονομία της αγοράς αλλά όταν οι Κινέζοι απειλούν την κυριαρχία των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων της Δύσης, οι θεωρίες πάνε περίπατο και η κρατική παρέμβαση είναι αυτή που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Όχι μόνο κεφαλαιακή παρέμβαση αλλά και νομοθετική καθώς με ένα πλέγμα διατάξεων που αλλάζουν, το γερμανικό κράτος επιχειρεί να αποκρούσει τις εξαγορές από Κινέζους.
Η ίδια υποκρισία και στην Ελλάδα: Οι Γερμανοί ήταν αυτοί που, στα χρόνια της κρίσης, κουνούσαν το δάχτυλο για τους κανόνες και την πειθαρχία προς την Ελλάδα, εφάρμοσαν θεωρίες του σοκ και φτωχοποίησαν την ελληνική κοινωνία, απαγορεύοντας κάθε κρατική παρέμβαση, ενώ ταυτόχρονα οι εταιρείες τους μοίραζαν μίζες σε κρατικούς αξιωματούχους για να παίρνουν τις δουλειές. Από την άλλη, οι εγχώριοι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, διαχρονικά ευνοούσαν την κρατικοδίαιτη παρασιτική ελίτ που έβαζε χέρι στα δημόσια οικονομικά και δεν κατάφερε ποτέ να παράξει πλούτο. Οι εμμονικοί οπαδοί του “λιγότερου κράτους” όταν μιλούν για ιδιωτικοποιήσεις εννοούν συνήθως την εξαγορά κερδοφόρων υποδομών και “φιλέτων” του δημοσίου, σε τιμή ευκαιρίας, από κρατικές εταιρίες ημετέρων, του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Καλός λοιπόν ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός αλλά για τους άλλους. Μόλις οι ισχυροί “βρίσκουν τα σκούρα” με τους κανόνες που οι ίδιοι έχουν καθορίσει, τότε τους “πειράζουν” και φροντίζουν να μεταχειρίζονται κραυγαλέα το κράτος για να διασωθούν σε βάρος της κοινωνίας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
