Εκλογές ενόψει: Εκλογών απαυγάσματα
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”86572″ img_size=”full”][vc_column_text]Είναι επίσημα η εποχή των μεγάλων λόγων και σε τέτοιες ακριβώς περιόδους, οι οποίες προηγούνται της λαϊκής ετυμηγορίας, ακούγονται οι πιο απίθανοι ισχυρισμοί. Γι’ αυτό σήμερα θα σταχυολογήσουμε μερικές αξέχαστες φράσεις, αλλά όχι των πρωταγωνιστών. Οι ακόλουθες ρήσεις ανήκουν σε εκείνους οι οποίοι θέλησαν να καυτηριάσουν όλο αυτό το πανηγύρι και καλό θα ήταν να θυμηθούμε μερικές, καθότι η σοφία που κουβαλούν δοκιμάστηκε ποικιλοτρόπως στο πέρασμα του χρόνου.
Και ξεκινάμε από τον GeorgeEliot, ο οποίος μια μέρα σαν και την σημερινή προειδοποίησε ότι «έρχονται εκλογές. Παγκόσμια ειρήνη δηλώνεται και οι αλεπούδες επιδεικνύουν ειλικρινές ενδιαφέρον για την παράταση της ζωής των πουλερικών». Συνεχίζουμε με τον Χάρι Τρούμαν και την προεκλογική θεωρία του σύμφωνα με την οποία «αν θες να εκλεγείς, σφίξε το χέρι 25.000 ανθρώπων τις ημέρες των εκλογών». Υπάρχει όμως ισχυρός αντίλογος σε σχέση με την ενδεδειγμένη μέθοδο: «Πάρε τους ανόητους στην πλευρά σου και μπορείς να εκλεγείς στα πάντα», διατείνεται ο Frank Dane και ειλικρινά συχνά τείνω και γωνα συμφωνήσω μαζί του. Για τον (Φρίντριχ Φον) Σίλερ πάλι, οι ψήφοι θα έπρεπε να ζυγίζονται, όχι να καταμετρώνται. Σοφή, πολύ σοφή φράση και πάρα πολύ έξυπνη γιατί πράγματι το βάρος κάθε ψήφου διαφέρει αλλά τούτο δεν συνυπολογίζεται. Αντίθετα ο W.C. Fields προτείνει μία πιο επιθετική λογική για τον ψηφοφόρο, δηλώνοντας ότι «ποτέ δεν ψήφισα υπέρ κανενός. Πάντα ψηφίζω κατά». Για τον ChristopherHitchens,«οι μόνοι άνθρωποι που δεσμεύονται πραγματικά από τις προεκλογικές υποσχέσεις είναι οι ψηφοφόροι που τους πιστεύουν», αναδεικνύοντας έτσι την ματαιότητα των εκλογών. Εδώ κολλάει και ο Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος δήλωνε πεπεισμένος ότι «είναι αρκετό να ξέρουν οι άνθρωποι ότι έγιναν εκλογές. Οι άνθρωποι που ψηφίζουν δεν αποφασίζουν τίποτα. Οι άνθρωποι που καταμετρούν τις ψήφους αποφασίζουν τα πάντα». Κοντά σε αυτό το σκεπτικό και ο H.L. Mencken, ο οποίος παρουσίαζε τις εκλογές σαν ένα «είδος προκαταβολικής δημοπρασίας κλεμμένων αγαθών». Αντίθετη άποψη πάντως είχε ο Θεόδωρος Ρούζβελτ που έβλεπε την ψήφο σαν το τουφέκι, του οποίου η χρησιμότητα εξαρτάται από τον χαρακτήρα του κατόχου. Το ίδιο και ο Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος πίστευε ότι «η ψήφος είναι δυνατότερη κι από σφαίρα». Θα κλείσουμε όμως προβοκατόρικα, με τον απαισιόδοξοισχυρισμό του ΧέμπερτΜαρκούζε, για τον οποίο οι ελεύθερες εκλογές των αφεντικών δεν καταργούν ούτε τους αφέντες ούτε τους δούλους. Τώρα βέβαια το ποιοι είναι αφέντες και ποιοι δούλοι είναι μια άλλη ιστορία.Όλοι τους πάντως, ψηφίζουν… «ελεύθερα».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
