Εκλογές ενόψει: Αναζητώντας το Μαυρογιαλούρο
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”85674″ img_size=”full”][vc_column_text]Κάθε φορά που με ρωτάνε στα σοβαρά ποιον ή ποιους σκέφτομαι να ψηφίσω, δεν μπορώ να συγκρατήσω το γέλιο μου. Καλώς ή κακώς, κάθε φορά αυτή είναι η αυθόρμητη αντίδρασή μου και δε νομίζω να αλλάξει ποτέ, όπως δεν θα αλλάξει ποτέ μάλλον και η απόκρισή μου που είναι πάντα η ίδια: «Θα ψηφίσω εκείνον ο οποίος θα βρει το θάρρος να αυτοαναιρεθεί δημόσια». Μία άλλη παραλλαγή της ίδιας απάντησης είναι «πως θα ψηφίσω τον Μαυρογιαλούρο, μόνο που δεν τον έχω βρει ακόμα».
Όσοι δεν με γνωρίζουν αρκετά καλά παραξενεύονται και παρερμηνεύουν τα λεγόμενά μου, αλλά μόνο επειδή δεν έχουν καταλάβει την διδακτική αξία που κρύβεται στην κινηματογραφική φιγούρα του Μαυρογιαλούρου, τον οποίο ενσαρκώνει υποδειγματικά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Οι περισσότεροι λοιπόν εστιάζουν στο πως παρουσιάζεται αυτός ο «φανταστικός» Έλλην πολιτευτής στο πρώτο μισό της ταινίας. Ζει μια άνετη και ξένοιαστη ζωή, γεμάτη διασκεδάσεις, μακριά από τα άγχη και τα προβλήματα των κοινών θνητών και φυσικά έχει απαλλάξει ουσιαστικά τον εαυτό του από την ευθύνη της διακυβέρνησης, την οποία έχουν αναλάβει οικειοθελώς να επωμίζονται άλλοι, μικρότερου διαμετρήματος καλοθελητές της εξουσίας. Στην πραγματικότητα αυτοί κινούν τα νήματα, όπως επίσης αυτοί οι ίδιοι οργανώνουν το κύκλωμα το οποίο με ποικίλους τρόπους απομυζούν το δημόσιο χρήμα. Ο υπουργός μόνο υπογράφει και κατά κανόνα δεν ξέρει τι υπογράφει…
Αυτός είναι ο Μαυρογιαλούρος μέχρι περίπου τη μέση της ταινίας και αυτή η εικόνα για κάποιο λόγο –μάλλον επειδή σε μεγάλο βαθμό απηχεί τη σύγχρονη ελληνική πολιτική πραγματικότητα– έχει εντυπωθεί στο ασυνείδητο όσων την έχουν παρακολουθήσει. Ωστόσο στο υπόλοιπο μισό, ο Μαυρογιαλούρος είναι ένας άνθρωπος που δείχνει αποφασισμένος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ξεμπροστιάσει όλους αυτούς τους μικρούς και μεγάλους «Γκρούεζες», οι οποίοι ζουν παρασιτικά, εις βάρος του ελληνικού λαού. Απογυμνώνεται λοιπόν αδιαμαρτύρητα μπροστά στους «χωριάτες», αντιλαμβανόμενος επιτέλους πώς λειτουργούσαν τα πράγματα σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον. Μουτζώνουν οι χωριάτες και μουτζώνει και ο ίδιος τον εαυτό του για τα μαύρα μεσάνυχτα που είχε. Πλέον όμως δεν δυσκολεύεται καθόλου να δει τα λάθη του και μάλιστα δείχνει αποφασισμένος να τα διορθώσει, έστω στον βαθμό που μπορεί. Αυτόν ψάχνω και γω χρόνια τώρα, αλλά δυστυχώς δεν τον βρήκα ακόμη. Μόλις τον πετύχω, δεν θα παραλείψω να μοιραστώ την ανακάλυψή μου μαζί σας.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
