Είναι θεμιτό η κρατική υπηρεσία να παρακολουθεί τους εργαζομένους του διεθνούς οργανισμού με τον οποίο συνεργάζεται στενά; Προβλέπεται στους όρους συνεργασίας με έναν διεθνή οργανισμό η παρακολούθηση των εργαζομένων του από την κρατική υπηρεσία;
Και μετά, περνάμε στα ερωτήματα που αναπόφευκτα προκύπτουν για τη δική μου περίπτωση, όπου εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν αφορούν αυτή και μόνο.
Πώς ακριβώς γνωρίζει η ΕΥΠ τι ρεπορτάζ δουλεύει ένας δημοσιογράφος; Ποια είναι η «πηγή υψηλής αξιοπιστίας» που λαμβάνει γνώση των ρεπορτάζ που ετοιμάζει ένας δημοσιογράφος, ενώ αυτά βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της έρευνας; Και, κυρίως, τι σκοπούς εξυπηρετεί η συλλογή αυτής της πληροφορίας και σε ποιον παρέχεται η τελική ενημέρωση;
Γιατί εάν η λειτουργία της ΕΥΠ αφορά πράγματι την προάσπιση της εθνική ασφάλειας, τότε η παρακολούθηση των δικών μου κινήσεων δεν είναι τίποτα παραπάνω από πεταμένα λεφτά. Δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση.
Η δημοσιογραφία υπηρετεί, δεν απειλεί την κοινωνία. Και η δημοσιογραφία που ασκώ προσωπικά, είτε μέσα από το Reporters United και το Solomon, τις δύο δημοσιογραφικές ομάδες των οποίων είμαι μέλος, είτε μέσα από το Investigate Europe, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και τα διεθνή μέσα που με εμπιστεύονται για την κάλυψη του προσφυγικού, γίνεται πάντα ανοιχτά, με διαφάνεια, και ενυπόγραφα.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ενδεχόμενο. Αρκετές από τις έρευνες στις οποίες έχω συμμετάσχει, όπως και πολλοί καλοί συνάδελφοι με τους οποίους βρίσκομαι τακτικά σε επαφή (και άρα εάν θέλει κανείς να ενημερωθεί για εκείνους ίσως μπορεί και μέσω εμού) αφορούν ζητήματα που τα τελευταία χρόνια εκθέτουν την εξουσία.
Έχουμε καταγράψει, για παράδειγμα, πώς γινόταν το «μαγείρεμα» των αριθμών των προσφύγων στη Μόρια, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται πάντοτε περισσότεροι από ό,τι ήταν (και το ελληνικό κράτος να λαμβάνει ανάλογα μεγαλύτερη χρηματοδότηση).
Έχουμε δείξει πώς, ενώ η Νέα Δημοκρατία υποσχόταν ότι θα βάλει σε τάξη τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο προσφυγικό, τελικά εξασφάλισε με τελείως αδιαφανείς τρόπους εκατομμύρια ευρώ σε μια ΜΚΟ με ανύπαρκτο έργο ― μια ΜΚΟ που έως τότε πρακτικά δεν υπήρχε!
Και έχουμε αποκαλύψει τη συγκλονιστική πραγματικότητα την οποία αφέθηκαν να υπομείνουν στον καταυλισμό της Μόριας οι πιο ευάλωτοι αιτούντες άσυλο στην Ευρώπη, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, που όπως δείξαμε στην Ευρώπη δεν θέλει κανείς.
Σε αυτή την περίπτωση, όμως, σημαίνει πως η δική μου παρακολούθηση δεν λαμβάνει χώρα γιατί θεωρούμαι επικίνδυνος για το πολίτευμα. Αλλά για να κρατούνται ενημέροι κάποιοι που γνωρίζουν ότι θα συνεχίσουμε να ασκούμε ερευνητική δημοσιογραφία με την ίδια προσήλωση στο δημόσιο συμφέρον, και να δημοσιεύουμε ό,τι οι ίδιοι ίσως δεν θα ήθελαν να δημοσιευτεί.
Σ’ αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι ακόμη πιο ανησυχητικά.