Έγκλημα και λαϊκή τιμωρία

Του Πάνου Τριγάζη

Ο αριστοτέλειος ορισμός της τραγωδίας προβλέπει την «δι’ ελέους και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Για την τραγωδία των Τεμπών, έλεος δεν θα υπάρξει για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο και αν προσπαθεί την διαχρονική διάχυση των ευθυνών.
Όμως, κυβερνά τέσσερα χρόνια και στην ίδια θέση η παράταξη της Δεξιάς βρέθηκε πολλές φορές στο παρελθόν, ενώ η Αριστερά μόλις μία φορά και μάλιστα με δεμένα τα χέρια και άδεια ταμεία το 2015, όταν παρέλαβε από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Από το 2010, στην χώρα μας είχαν επιβληθεί τα δεσμά των μνημονίων, με τον Γιώργο Παπανδρέου να παραλαμβάνει την καυτή πατάτα της χρεοκοπίας, πάλι από κυβέρνηση ΝΔ, φέρνοντας πρώτη φορά στην ΕΕ το μισητό ΔΝΤ. Τότε έγινε το πρώτο βήμα διάλυσης του ΟΣΕ που η τρόικα θεωρούσε υπερστελεχωμένο, διότι είχε επτά χιλιάδες εργαζόμενους, απαιτώντας και την ιδιωτικοποίησή του με βάση το δόγμα ότι η ελεύθερη αγορά είναι οικονομικά πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με τον δημόσιο τομέα. Συνεπώς, ούτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μπορεί να παριστάνει την αθώα περιστερά σε σχέση με τα δεινά της χώρας και την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση Τσίπρα το 2018 έδωσε τέλος στα μνημόνια, επιτυγχάνοντας και μια πολύχρονη επιμήκυνση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, ενώ άφησε και ένα μαξιλάρι ασφάλειας 37 δισεκατομμυρίων ευρώ, για την αποτροπή νέου κινδύνου χρεοκοπίας. Όλα αυτά τα πολέμησε με πρωτοφανή σφοδρότητα η ΝΔ ως αντιπολίτευση, η οποία ούτε στιγμή έβαλε πλάτη στη σκληρή διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα με τους ευρωπαίους εταίρους μας, κραυγάζοντας αντιθέτως «βάστα Σόιμπλε» και «Γερούν γερά».

Τώρα, ο Μητσοτάκης μιλά για διαχρονικές ευθύνες, ενώ το 2018, που η χώρα μας υπέστη την τραγωδία στο Μάτι, αρνιόταν τις διαχρονικές ευθύνες διαδοχικών κυβερνήσεων για την ρουσφετολογική πολιτική των αυθαιρέτων, αρνούμενος ως αιτία και την κλιματική κρίση, την οποία παραδέχτηκε αργότερα ως πρωθυπουργός μιλώντας στον ΟΗΕ.

Ο Καραμανλής του Μητσοτάκη που τάχα πήρε γενναία απόφαση παραιτούμενος από υπουργός Μεταφορών, δεν είχε την γενναιότητα να ζητήσει συγγνώμη από το συνδικαλιστικό κίνημα των σιδηροδρομικών, του οποίου τις προειδοποιήσεις για πιθανό ατύχημα, όχι μόνο απέκρουε, αλλά και λοιδορούσε μέχρι πρόσφατα. Καλούσε δε «να ντρέπεται» τον βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μεϊκόπουλο που έκανε στη Βουλή παρόμοιες επισημάνσεις με των εργαζομένων του ΟΣΕ.

Στο σύστημα της αρχαίας τραγωδίας υπάρχει και ο από μηχανής θεός, που όμως δεν θα υπάρξει για να σώσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Τούτη τη φορά, ο λαός δεν θα τους χαριστεί, πολύ περισσότερο που επικεφαλής της λαϊκής οργής και μαζικών διαμαρτυριών βρίσκεται η περήφανη ελληνική νεολαία, η οποία έδωσε εξαιρετικά δείγματα αυτοθυσίας και αλτρουισμού στα Τέμπη και σε όλη την Ελλάδα. Και όταν η νεολαία μπαίνει μπροστά, όπως στην κατοχή η ΕΠΟΝ, μετεμφυλιακά η γενιά του 114, των Λαμπράκηδων και εναντίον της χούντας η γενιά του Πολυτεχνείου, τότε, όπως λέει ο ποιητής «ο ήλιος είναι βέβαιος» για την Ελλάδα και τον κόσμο. Είναι η ώρα να σηκωθούμε, όχι λίγο, αλλά πολύ ψηλότερα!

Ο Πάνος Τριγάζης είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία