Ένα χρόνο χωρίς το Σάκη
Ένα χρόνο μετά προσπαθώ να φυλάξω τη μορφή του με λόγια, αλλά ο αδερφός μου έφυγε, δεν είναι εκεί.
Θυμάμαι σκηνές από τη ζωή του. Επιθυμίες του. Θυμάμαι…
Όπου και αν την αγγίξεις, η μνήμη πονά.
Θυμάμαι τις λέξεις του. Η μεγάλη ελπίδα του κόσμου είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, πίστευε. Δεν υπάρχει τίποτα ιερότερο από το να κοιτάζεις πολύ τους ανθρώπους, μου έλεγε.
Ένα χρόνο μετά προσπαθώ να φυλάξω τη μορφή του με λόγια, αλλά ο αδερφός μου έφυγε, δεν είναι εκεί.
Δεν είναι πια εδώ.Συνομιλεί με τα αόρατα.
Σκοτάδια τον χωρίζουν από τους αγαπημένους του.
Ένα χρόνο μετά ζωντανεύω σκηνές από τη ζωή του.
Στην ευαισθησία του είναι πάντα καλοκαίρι.
Καλοκαίρι με τη Σμαράγδα. Καλοκαίρια με την Έλενα και το Γιώργο.
Καλοκαίρια που τέλειωσαν.
Ένα χρόνο μετά, ο Σάκης είναι μια φωτογραφία στην κάμαρα της μάνας μας και ένας πόνος βαθύς στην καρδια όσων τον κατάλαβαν και τον αγάπησαν.
Από την αδελφή του Νταίζη
