Δυσοίωνες προβλέψεις

Του Γιάννη Μυλόπουλου*

Από τη διεθνή συγκυρία, με την ένταση που κλιμακώνεται ή καλύτερα που κάποιοι κλιμακώνουν στη Μέση Ανατολή, μέχρι τις εξελίξεις των εθνικών μας ζητημάτων, με την αδιαλλαξία και την επιθετικότητα των εξ ανατολών γειτόνων μας, και από τις νέες απειλές της παγκόσμιας κλιματικής κρίσης, μέχρι τα νέα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα στη χώρα μας, με την επιστροφή στην κυβέρνηση του παλαιού, όχι απλώς συντηρητικού, αλλά πολύ περισσότερο οπισθοδρομικού πολιτικού κατεστημένου της Δεξιάς, που με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές του οδήγησε τη χώρα στην κρίση χρέους, βύθισε την οικονομία στην ύφεση και προκάλεσε στην κοινωνία μεγάλες και δύσκολα αντιστρέψιμες ανισότητες, όλο το σκηνικό διεθνώς, περιφερειακά, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, εμπνέει φόβο και απειλεί με δυσοίωνες εξελίξεις.

Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν στη Μέση Ανατολή

Στο διεθνές πεδίο η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού σε Ιρακινό έδαφος από τους Αμερικανούς και η ομολογία Τραμπ ότι ο ίδιος έδωσε τη σχετική εντολή, είναι ίσως η σπίθα που όλοι απεύχονταν να συμβεί στο εύφλεκτο, όσο και ευαίσθητο και ταλαιπωρημένο από πολέμους και συγκρούσεις περιβάλλον της Μέσης Ανατολής. Η κυνική παραδοχή Τραμπ, ότι οι Αμερικανοί δολοφόνησαν τον Ιρανό υψηλόβαθμο στρατιωτικό, το νούμερο δύο στην ιεραρχία της χώρας του, όχι για να προκαλέσουν, αλλά για να αποτρέψουν έναν νέο πόλεμο, δεν έπεισε κανένα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, ευρισκόμενος σε δεινή θέση, καθώς βρίσκεται σε προεκλογική χρονιά και με την πλάτη στον τοίχο λόγω της δίωξης που αντιμετωπίζει, δεν πείθει εύκολα ότι η επίδειξη αποφασιστικότητας και πυγμής από μέρους του δεν υπηρετεί προεκλογικά και προσωπικά του σχέδια για εσωτερική κατανάλωση. Ούτε, βεβαίως, πείθει ότι η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού έγινε για να αποτραπεί ένας ενδεχόμενος πόλεμος που εκείνος, δήθεν, προετοίμαζε. Οι κατά τα άλλα αναμενόμενες οξείες πρώτες αντιδράσεις των Ιρανών και οι απειλές για αντίποινα διαψεύδουν και την τελευταία υπόνοια ότι η κίνηση Τραμπ μπορούσε να έχει φιλειρηνικούς σκοπούς.

Και τι μας νοιάζει εμάς τι θα γίνει στη Μ. Ανατολή;

Στη Ελλάδα βέβαια, υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται:

«Και τι με νοιάζει εμένα αν θα γίνει πόλεμος στο Ιράν;»

Ας θυμίσουμε λοιπόν στους φίλους μας τους συντηρητικούς με τους κλειστούς ορίζοντες της σκέψης, ότι τις συνέπειες των πολέμων των τελευταίων δεκαετιών στη Μέση Ανατολή, τις υφίσταται η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με πολύ επώδυνο τρόπο, με τις ολοένα αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές από την ευρύτερη πολεμική περιοχή προς την χώρα μας, ως τον πρώτο σταθμό στον δρόμο τους για την Ευρώπη.

Οι ροές αυτές ασφαλώς και θα εκτοξευτούν σε πλήθος και πυκνότητα, αν ανοίξει και νέο μέτωπο στην περιοχή.

Αφού η μόνη μόνιμη και σταθερή επίλυση του μεγάλου αυτού προβλήματος της εποχής, συνδέεται με την καταπολέμηση των αιτίων που το προκαλούν, που δεν είναι άλλα από τις πολεμικές συρράξεις που αναγκάζουν χιλιάδες οικογένειες στις πυρίκαυστες περιοχές να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, αναζητώντας καταφύγιο και μια καλύτερη ζωή σε χώρες που απολαμβάνουν συνθήκες πολιτικής σταθερότητας και οικονομικής ανάπτυξης. Ε
ίναι βέβαιον λοιπόν ότι μια νέα ένταση στο Ιράν θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο, αντί να ανακόψει ή και να σταματήσει, το σοβαρό πρόβλημα με τις προσφυγικές και τις μεταναστευτικές ροές.

Και τι μας νοιάζει εμάς που καίγεται η Αυστραλία;

Οι ίδιοι που αδιαφορούν για μια πιθανή πολεμική σύρραξη στη Μέση Ανατολή όμως, εκφράζουν την ίδια ή και πολύ μεγαλύτερη στάση απάθειας, λόγω μεγαλύτερης απόστασης και απέναντι στην κλιματική κρίση που πλήττει στις μέρες μας την Αυστραλία. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους, που καίγονται από τις πυρκαγιές, αλλά και χιλιάδες ζώα καίγονται και εκτεταμένα δάση καταστρέφονται, ως αποτέλεσμα των ακραίων φαινομένων που πλήττουν την περιοχή.

Εδώ βεβαίως πρέπει να παρατηρήσουμε μια διαφορά: Εκεί που δεν μας νοιάζει τι συμβαίνει, επειδή είναι μακριά από το σπίτι μας, αναγνωρίζουμε ότι φταίει η κλιματική κρίση που προκαλεί ιδιαίτερης έντασης ακραία φαινόμενα, τα οποία οδηγούν σε καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες.

Στο δικό μας Μάτι, όπου πέρσι κτυπήθηκε από αντίστοιχα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως και στη δική μας Μάνδρα και στην υπόλοιπη Δυτική Αττική, όταν κτυπήθηκαν από πλημμύρες, έφταιγε το ακραίο, για το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, φαινόμενο που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον, η συγκυρία να βρίσκεται αυτή τη χρονική στιγμή στην αντιπολίτευση ο Αλέξης Τσίπρας, με τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τον Τουρκικό επεκτατισμό, βοηθά σε μεγάλο βαθμό στην επίτευξη συναινετικού εθνικά κλίματος.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη όταν στην αντιπολίτευση ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο αριβισμός του οποίου και η πολιτική εκμετάλλευση σε βαθμό κακουργήματος των εθνικών ζητημάτων, καθιστούσαν αδύνατη μια τέτοια προοπτική εθνικής ομοψυχίας, ενώπιον κοινών κινδύνων.

Δεν του αξίζει του Μητσοτάκη η ευκαιρία που του δίνει ο Τσίπρας σε μια δύσκολη γι’ αυτόν στιγμή, καθώς θα του άξιζε να ανταμειφθεί με την ίδια υστερόβουλη και ιδιοτελή πολιτική συμπεριφορά που ο ίδιος έδειξε στην υπόθεση της Βόρειας Μακεδονίας. Τότε που δεν δίστασε να διχάσει τους Έλληνες μπροστά σε ένα εθνικό ζήτημα και να εκμεταλλευτεί πολιτικά την υπόθεση, χαϊδεύοντας τους ακροδεξιούς με μια ακραία εθνικιστική ρητορική, προκειμένου να κερδίσει ψήφους στην πορεία προς τις εκλογές.

Όσο η απάντηση στις μεγάλες ανισότητες και τις οικολογικές καταστροφές του νεοφιλελευθερισμού είναι η προοδευτική ιδέα μιας ισόρροπης ανάπτυξης με δικαιοσύνη, στην οποία θα έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες και όχι μόνον οι έχοντες και κατέχοντες, μιας ανάπτυξης που θα έχει ως στόχο όχι μόνο την οικονομική μεγέθυνση, αλλά και την κοινωνική ευημερία και την περιβαλλοντική ισορροπία, τόσο η ελπίδα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα θα βρίσκεται στην ανασύνταξη και την πολιτική κυριαρχία των αριστερών, σοσιαλιστικών και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων.

Γιατί αυτή η αναδυόμενη προοδευτική συμμαχία μας νοιάζει όλους τους Έλληνες που υποφέραμε από την κρίση και δοκιμαστήκαμε σκληρά από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

*Του Καθηγητή Γιάννη Α. Μυλόπουλου. Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμαχία»