Δήμος Πύργου: Την Κυριακή η ετήσια τελετή – προσκύνημα στα ΦΟΝΙΚΑ

Την προσεχή Κυριακή 30/7/2023 και ώρα 10.30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί η ετήσια τελετή – προσκύνημα στα ΦΟΝΙΚΑ στη Δ.Ε. Ωλένης, στον τόπο της θυσίας 23 πατριωτών που εκτελέστηκαν στις 14 Ιουλίου 1944 από τους Γερμανούς κατακτητές.

Την οργάνωση της λιτής τελετής έχει ο Δήμος Πύργου και η τ.κ. Καράτουλα και καλούνται να παρευρεθούν οι αρχές, φορείς, αντιστασιακές οργανώσεις, συγγενείς των θυμάτων και οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και ολόκληρου του Νομού Ηλείας.

Το χρονικό της  θυσίας

Οι μαρτυρίες για τα γεγονότα του 1944, αναφέρονται στη καθολική συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής στην Αντίσταση. Το αίμα που χύθηκε σε αρκετές μάχες αποτέλεσε το τίμημα αυτής της στάσης. Στις 14 Ιουλίου και ημέρα Παρασκευή, στα «ΦΟΝΙΚΑ» (επί της επαρχιακής οδού Καράτουλα-Μουζακίου), λίγο πιο πάνω από το γεφύρι, από το πρωί οι Γερμανοί έστηναν ενέδρα και συλλάμβαναν οποιονδήποτε άνθρωπο περνούσε από το σημείο, είτε για να πάνε στα κτήματά τους ,είτε στο μύλο, είτε σε συγγενείς τους, είτε για την αναζήτηση τροφής στην ορεινή Ηλεία. Οι όμηροι μέχρι το μεσημέρι είχαν φθάσει τους 23, στους οποίους υπήρχαν νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά. Ο Ντίνος Γιαννακόπουλος κατάφερε να ξεφύγει, αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με τους υπόλοιπους που οδηγήθηκαν από νωρίς το απόγευμα, μαζί με τα άλογα και τα πράγματα τους στον τόπο της θυσίας. Τους παρέταξαν σε σχήμα φάλαγγας και στρατιώτες έλαβαν θέση παράλληλη με αυτή.

Χωρίς κανένα ίχνος διστακτικότητας, βομβάρδισαν στη μέση τους δρόμου τους αθώους και ανύποπτους πατριώτες μας. Το πιο αποτρόπαιο ομαδικό φονικό είχε συντελεστεί με 20 θύματα και δύο επιζώντες! Ο Δήμος Βασιλόπουλος, παιδί τότε 17 χρόνων, το είχε βάλει στα πόδια πέφτοντας στους θάμνους και είχε χαθεί στο δάσος, όταν άρχισαν τα βόλια των στυγερών δολοφόνων να δημιουργούν πανικό και να στερούν ζωές αθώων ανθρώπων. Επίσης σώθηκε από τύχη και ο Μέλτης Αγριδιώτης (από το Χειμαδιό, όπως οι παραπάνω δύο επιζώντες, χωριό που θρήνησε τα περισσότερα θύματα αυτού του αποτρόπαιου φονικού), όπου βαριά τραυματισμένος και σχεδόν αναίσθητος παρέμεινε στο χώμα μαζί με τα πτώματα των αδικοχαμένων πατριωτών έως ότου αποχώρησαν οι δολοφόνοι κατακτητές.