Διάβασα τις προάλλες ότι ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος αποφάσισε να εξαιρέσει τον εαυτό του από την υποχρεωτική καραντίνα του “Μένουμε στο σπίτι” στην οποία υπόκεινται άπαντες, επιλέγοντας να διαμένει αυτό το διάστημα σε πολυτελές ξενοδοχείο του Πηλίου (!) με την οικογένειά του και συγγενικά του πρόσωπα,. ενώ συγχρόνως «…δεν διστάζει να απευθύνει αυστηρές συστάσεις στους συμπολίτες του να μην παραβιάζουν τα μέτρα».

Δεν το σχολιάζω· από μόνη  της η είδηση άλλωστε είναι ήδη σχόλιο· Όμως, προς παρηγοριά ο δήμαρχος Βόλου δεν πρωτοτύπησε. Προηγήθηκε κατά 166 χρόνια ένας άλλος δήμαρχος: ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Ιωάννης Κόνιαρης (του έχουμε και δρόμο, πίσω από τον Παναθηναϊκό).

Ο Κόνιαρης εγκατέλειψε την Αθήνα και πήγε… στην Κούλουρη, στη μεγάλη χολέρα, την «Ξένη», του 1854 (την είπανε «Ξένη» γιατί την έφερε, με τον Κριμαϊκό πόλεμο, αγγλο-γαλλική δύναμη κατοχής που απέκλεισε τον Πειραιά, και ως κατακτητές αρνήθηκαν να περάσουν από λοιμοκαθαρτήριο και να μπουν σε καραντίνα· τα πάνδεινα έχει τραβήξει αυτός ο τόπος!), επιδημία που άφησε πίσω της 3.000 νεκρούς στους 30.000 κατοίκους που είχε τότε η Αθήνα! Θάβανε τους ανθρώπους ομαδικά σε ασβεστωμένους λάκκους για δυο πεντάρες κάτι χαμίνια που τα είπανε «μόρτες», από το mort, θάνατος! Τον έπαψε βέβαια τον Κόνιαρη ο Οθωνας…