Δέκα χιλιάδες βόδια

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”93841″ img_size=”full”][vc_column_text]Δεν θα πω το όνομα της οικογένειας, γιατί ακόμα υπάρχει. Εχει γίνει αστικός μύθος και κυκλοφορεί ως ανέκδοτο στην Αχαΐα, απ’ όπου και κατάγονται: Είναι τώρα ο πατήρ της οικογενείας, ετοιμοθάνατος, κάπου εκεί λίγο μετά την Επανάσταση, και λίγο πριν τον «τελευταίον ασπασμόν» φωνάζει τους τρεις γιους του, να μοιράσει τα περιουσιακά του. «Εσύ», λέει στον πρεσβύτερο, «θα πάρεις όλες τις επιχειρήσεις μου -τους εργάτες, τους πελάτες, τις πρώτες ύλες, όλα». «Ευχαριστώ πατέρα», απαντά εκείνος και φεύγει ενθουσιασμένος. Φωνάζει τον δεύτερο: «Εσύ, γιε μου, θα πάρεις όλα τα χωράφια. Στρέμματα ολάκερα -όλα δικά σου!». «Ευχαριστώ, πατέρα!», λέει κι αυτός και την κάνει με ελαφρά, μην και αλλάξει γνώμη ο γέρος.

Πάει και ο τρίτος. «Σ’ εσένα, στερνοπούλι μου, θα δώσω 10.000 βόδια». «Μα πατέρα», ψελλίζει ο μικρός, «εμείς ζωντανά δεν έχουμε! Στους άλλους έδωκες πλούτια και μεγαλεία…». «Κάνεις λάθος παιδί μου. Σ’ εσένα δίνω το πολυτιμότερό μου: τους ψηφοφόρους μου!»… Του φίλησε το χέρι, τον ευχαρίστησε, πήρε την ευχή και την «κληρονομιά» του κι έφυγε ήσυχος… Η ίδια αυτή οικογένεια βγάζει ακόμα βουλευτές, 200 χρόνια μετά.

Δέκα μέρες (και 200 χρόνια) πέρασαν από την τωρινή τελετή παράδοσης-παραλαβής της εξουσίας, τα βόδια κάναν μοσχαράκια και οι κληρονόμοι τους έδειξαν στα δικά τους παιδάκια, την πραμάτεια τους.

Το σύστημα δεν αρκεί να είναι. Πρέπει και να αναπαράγεται…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]