Δανία του Νότου

Κάποτε ήταν να γίνουμε Δανία, αλλά δεν μας βγήκε και, τελικά, γίναμε… Βουλγαρία. Ενδιαμέσως τρακάραμε σε τρία μνημόνια, μία χρεοκοπία και τρεις διαδοχικές παγκόσμιες κρίσεις: υγειονομική, ενεργειακή και πληθωριστική.

Θα αρκούσαν ίσως όλα αυτά για να αιτιολογήσουν το ναυάγιο του ελληνικού ονείρου εάν δεν υπήρχαν οι συγκρίσεις. Η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία, που επίσης πέρασαν από τις μυλόπετρες της κρίσης του ευρώ, του ΔΝΤ, της πανδημίας και του πληθωρισμού, προσφέρουν αυτήν τη στιγμή στους πολίτες τους επίπεδο διαβίωσης μακράν καλύτερο του ελληνικού.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Πορτογαλίας σε όρους αγοραστικής δύναμης βρίσκεται στο 83% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, της Ισπανίας στο 89% και της Ιταλίας στο 97%. Η αγοραστική δύναμη στην Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία της Eurostat, βρίσκεται στο 67% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, στην προτελευταία θέση της Ε.Ε. και πάνω μόνον από τη Βουλγαρία (64%).

Κοινώς, εάν το νέο εθνικό μας όραμα είναι να γίνουμε Ελντοράντο της υποτιμημένης εργασίας ο στόχος έχει ήδη επιτευχθεί.