Η πρώτη προσπάθεια να θεσπιστεί κρατική εποπτεία στις ασφαλιστικές εταιρείες έγινε πριν από έναν…αιώνα, το 1909 !
Μέχρι το 1976, αρμόδιο για την εποπτεία αυτή ήταν το Υπουργείο Εμπορίου. Κατόπιν η εποπτεία πέρασε στο Υπουργείο Ανάπτυξης, σε τμήμα που ακόμη λειτουργεί (Διεύθυνση Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων και Αναλογιστικής), ωστόσο εδώ και δέκα χρόνια περίπου, λειτουργεί και αυτοτελής εποπτική αρχή που σήμερα υπάγεται στη ΤτΕ, η γνωστή μας ΔΕΙΑ.
Εποπτεία – ΕΑΕΕ: Σχέση που ωρίμασε και φέρνει καρπούς
Η κα Ιωάννα Σεληνιωτάκη διευθύντρια της Αρχής Εποπτείας Ιδιωτικής ασφάλισης εξήγησε το ρόλο ύπαρξης και της Εποπτικής Αρχής αλλά και των διάφορων κανόνων και οδηγιών με τις οποίες βομβαρδίζονται τα τελευταία χρόνια, Ασφαλιστικές εταιρίες και Διαμεσολαβητές.
Ταυτόχρονα, δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι η ελληνική αγορά, εδώ και μια δεκαετία περίπου, έχει περάσει τα πάνδεινα: Εκτός του ότι βρέθηκε να βιώνει ένα διαρκή εσωτερικό μετασχηματισμό, ταυτόχρονα κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική, οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση που έχει βιώσει η χώρα στη νεότερη ιστορία της, στην οποία όμως ο κλάδος άντεξε σθεναρά !
Οι «ρηξικέλευθες» αλλαγές που συνεχίζει ακόμη και σήμερα να υφίσταται, ταλαιπώρησαν τον κλάδο, αλλά τον βοήθησαν να αφήσει πίσω του πολλές από τις στρεβλώσεις του παρελθόντος. Πλέον έχει γίνει αποδεκτό από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές ότι το νομοθετικό πλαίσιο που τέθηκε σε ισχύ τα τελευταία χρόνια δεν επιβάλλει μόνο υποχρεώσεις αλλά και οφέλη, για την προστασία ασφαλισμένων και ασφαλιστικών επιχειρήσεων, εξίσου.
Οι κανόνες του Solvency I I προστατεύουν τις ασφαλιστικές
Το Solvency II ελέγχει κατά πόσο η κάθε εταιρεία είναι σε θέση, αν χρειαστεί, να ανταπεξέλθει στους κινδύνους που έχει αναλάβει. Είναι, με άλλα, λόγια, ένα «κινδυνοκεντρικό» εποπτικό πλαίσιο. Οι «κεφαλαιακές του απαιτήσεις», αυτό ακριβώς στοχεύουν, να έχει κάθε εταιρεία στην άκρη, κεφάλαιο ανάλογο, των κινδύνων που έχει αναλάβει – προϋπόθεση για να είναι φερέγγυα και για να μην κρεμάσει τους ασφαλισμένους της, σε περίπτωση κρίσης, αν της ζητηθεί να καταβάλει έξαφνα, πολύ μεγάλες αποζημιώσεις – για παράδειγμα στην περίπτωση μιας φυσικής καταστροφής ή στην περίπτωση μιας οικονομικής κρίσης που μπορεί να πλήξει το τζίρο ή/και τις επενδύσεις της, και άρα τα κέρδη της.
Επειδή οι αγορές είναι απρόβλεπτες, καλό είναι να υπάρχει στην άκρη διαθέσιμο κεφάλαιο – αυτό είναι το καθήκον της ασφαλιστικής αγοράς –, να πληρώνει εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν.
Το risk-culture που γενικότερα αναπτύσσει κάθε ασφαλιστική εταιρεία, δηλαδή σε ποιους κινδύνους αποφασίζει να εκτεθεί, πότε και σε τι ποσοστό, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι αυτού που λέμε «εταιρική διακυβέρνηση» και δικαιολογημένα, εξήγησε η Σεληνιωτάκη, αποτελεί θέμα μείζονος εποπτικού ενδιαφέροντος – είναι σημαντικό οι εταιρείες να εποπτεύονται πριν υλοποιήσουν αποφάσεις που ίσως κριθεί ότι θέτουν σε κίνδυνο τους ασφαλισμένους τους.
Μολονότι στην αρχή υπήρξε μια μάλλον τυπική αντιμετώπιση των ζητημάτων συμμόρφωσης για τις νέες διατάξεις περί εταιρικής διακυβέρνησης από τις διοικήσεις, με την πάροδο του χρόνου επήλθε σταδιακή και ουσιαστική πρόοδος. Ωστόσο, υπάρχει απόσταση, την οποία πρέπει να διανύσουμε.
Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις έχουν πλέον τη δυνατότητα να επενδύουν γεωγραφικά οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε χρηματοοικονομικά εργαλεία. Φυσικά με το ανάλογο κόστος κεφαλαίου. Ωστόσο, οι χρηματαγορές είναι ρευστές και οι κίνδυνοι μεταβάλλονται συνεχώς. Κάποιες από αυτές μπορεί να υπόσχονται αυξημένες αποδόσεις, ιδιαιτέρως ελκυστικές σε περιόδους χαμηλών επιτοκίων, όπως αυτή που διανύουμε τώρα, αλλά δεν έρχονται άνευ κινδύνου και κόστους κεφαλαίου.
Οι κανόνες της IDD προστατεύουν τους ασφαλισμένους
Η IDD είναι ένα σύνολο από κανόνες, ένα προστατευτικό πλέγμα πάνω από τον πελάτη της ασφαλιστικής επιχείρησης. Το πλαίσιο για την προστασία του καταναλωτή είναι επίσης κινδυνοκεντρικό, αλλά σε αυτή την περίπτωση από την πλευρά του κινδύνου που αντιμετωπίζει ο πελάτης.
Σκοπός της είναι η παρακολούθηση του προϊόντος σε όλο τον κύκλο ζωής του, προκειμένου να αντιλαμβάνεται και να προλαμβάνει τον κίνδυνο ενδεχόμενης δυσαρέσκειας του πελάτη, όπως χαρακτηριστικά έθεσε η κ. Σεληνιωτάκη.
Απώτερος στόχος της IDD είναι να αισθανθεί ο πελάτης ότι η τοποθέτηση των χρημάτων του σε ένα επενδυτικό προϊόν ήταν μια σωστή απόφαση, ήταν μια επιλογή που βελτίωσε ουσιαστικά την ποιότητα της ζωής του, μια απόφαση που τον δικαιώνει.
Η Τράπεζα της Ελλάδας έχει ήδη καταρτίσει σχέδιο για την παρακολούθηση της εφαρμογής της οδηγίας και έχει ολοκληρώσει την προετοιμασία της για την εφαρμογή του. Εν τούτοις το μεγάλο μέρος της εφαρμογής το φέρει ο ίδιος ο ασφαλιστικός κλάδος καθώς θα είναι εφεξής ο κύριος υπεύθυνος για τις πρακτικές προώθησης και διανομής των προϊόντων.
Στην προώθηση και διανομή κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η διαμεσολάβηση, η οποία πρέπει να διασφαλίσει την ποιότητα στις υπηρεσίες που προσφέρει.
Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας: να ενημερώνεται και να επανεκπαιδεύεται συνεχώς, πράγμα το οποίο υλοποιείται και πιστοποιείται , ενώ και οι εταιρείες από την πλευρά τους πρέπει να διασφαλίσουν ότι θα παρέχουν στη διαμεσολάβηση τις κατάλληλες οδηγίες και πληροφορίες για τα προϊόντα που παράγουν.
Η Εποπτεία προστατεύει την εμπιστοσύνη
Με την καταβολή του ασφαλίστρου ο ασφαλισμένος εκχωρεί στην ασφαλιστική επιχείρηση ένα μέρος του σημερινού του πλούτου, για να λάβει ως αντάλλαγμα σε μελλοντικό χρόνο την αναπλήρωση ενός πολύ μεγαλύτερου συγκριτικά με τον πλούτο του που απωλέσθηκε από τυχαία και αναπάντεχα ζημιογόνα γεγονότα ( στην ζωή του ή στην περιουσία του ). Σε χρόνο μάλιστα που ο ασφαλισμένος βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και είναι οικονομικά & συναισθηματικά ευάλωτος.
Αυτός είναι ο ένας, ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο η ασφάλιση αποτελεί ρυθμιζόμενη και εποπτευόμενη δραστηριότητα.
Y.Γ
Για να απαντηθούν υπεύθυνα, τα όποια ερωτήματα έχουν εκφραστεί και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη σας στον θεσμό που υπηρετώ και που θα είναι πλέον μέρος της ζωής όλων μας!
Με εκτίμηση
Άρτεμις Παναγιωτοπούλου
Ασφαλιστικός Πράκτορας
