Αποκρυπτογραφώντας τη δολιότητα μιας παρέμβασης

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”124218″ img_size=”full”][vc_column_text]

Δημήτρις Βεργέτης*

Απρεπείς αποσιωπήσεις και χονδροειδείς ανακρίβειες:  μένει κανείς εμβρόντητος διαβάζοντας στο άρθρο του κ. Σημίτη στα ΝΕΑ  στις 7.11.20 ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης  «Δεν εξήγησαν από την αρχή της πανδημίας, ποια πολιτική θα έπρεπε να ακολουθηθεί με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και τις υπάρχουσες εμπειρίες. Απλώς παρακολουθούν και αρνούνται…». Ένας διακεκριμένος πολιτικός όπως ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί άραγε ότι σύμπασα η κοινή γνώμη πάσχει ανεπανόρθωτα από πολιτικό αλτσχάιμερ;

Στοιχειώδης εντιμότητα επιβάλλει να αναγνωρίσουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα  της αντιπολίτευσης- όποια κι είναι η άποψη που δικαιούται  να έχει ο καθένας για την μετριότητα και τα κουσούρια   εκάστου   εξ αυτών- έκρουαν τον κώδωνα  του κινδύνου εν όψει του επερχόμενου δεύτερου κύματος της πανδημίας που είχαν εξαγγείλει  όχι κάποιοι ψεκασμένοι εικοτολόγοι  αλλά οι πλέον έγκυρες  επιστημονικές πηγές- Fauci, Imperial College, Institut Pasteur κτλ.

Όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα επαναλάμβαναν αδιαλείπτως  και μετ’ επιτάσεως προτάσεις  και αιτήματα για την δραματικά επείγουσα  ουσιαστική ενίσχυση του δημοσίου συστήματος Υγείας- ο ιδιωτικός τομέας έχει νίψει  τας  χείρας του με τον αναμενόμενο  Πιλατικό κυνισμό. Κόμματα και ιατρικοί θεσμοί ζητούσαν εναγωνίως προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού χωρίς να αποθαρρύνονται από τον αυτιστικό αρνητισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εμπαθώς και αθεράπευτα  αλλεργικής  στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Αποτέλεσμα: εκπρόθεσμα και εκ των υστέρων- όπως επεσήμανε ακόμη και ο φιλοκυβερνητικός  Ε. Βενιζέλος, ειδικά για την ζοφερά πληττόμενη  Θεσσαλονίκη- η κυβέρνηση τρέχει  και δεν φτάνει αυτοσχεδιάζοντας και αναζητώντας πανικόβλητη εμβαλωματικές λύσεις μπροστά σε εκατόμβες νεκρών και δεκάδες χιλιάδες κρούσματα. Παράλληλη εφιαλτική συνέπεια για δεκάδες  χιλιάδες ασθενείς: ακύρωση του 80% των χειρουργείων!

Καλούνται και αυτοί, ακούσια θύματα της νεοφιλελεύθερης θανατοπολιτικής, να πληρώσουν την χρόνια εγκληματική αδιαφορία για την ανθρώπινη  ζωή και αξιοπρέπεια που επιδεικνύει ο νεοφιλελεύθερος  Μητσοτακικός εξτρεμισμός κωφεύοντας συστηματικά και με επιδεικτική οίηση , στις πιεστικές προτάσεις  κομμάτων και ιατρικών συντελεστών.  Ο κ. Σημίτης προσποιείται άγνοια  για όλα αυτά, τηρώντας συνένοχη σιγή ιχθύος !

Προσποιείται επίσης  ότι ουδέποτε άκουσε για τις ζωτικής σημασίας προτάσεις που απέβλεπαν στην διαχείριση της πλέον ενεργού εστίας  διάδοσης του ιού,  δραματικά υπεύθυνης για το ωστικό κύμα ταχείας  εξάπλωσης και διασποράς: τα μέσα  μαζικής μεταφοράς. Ενάμιση εκατομμύριο περίπου άνθρωποι μετακινούνται καθημερινά με τα ΜΜΜ.

Στοιβάζοντάς τους σαν σαρδέλες καθημερινά σε αυτά,  η αλαζονική ολιγωρία της κυβέρνησης Μητσοτάκη δημιούργησε με μεθοδική αδιαφορία θερμοκοιτίδες ραγδαίου  πολλαπλασιασμού κρουσμάτων. Απόγειο  της νεοφιλελεύθερης  περιφρόνησης της ζωής- γιατί έχουμε περάσει πλέον στην μακάβρια λογιστική των νεκρών- : η εγκληματική αραίωση των δρομολογίων εν μέσω του αρχόμενου ωστικού κύματος διασποράς! Αβυσσαλέα ανευθυνότητα!

Αντί για πύκνωση των δρομολογίων, η νεοφιλελεύθερη αφροσύνη επέλεξε την αραίωση ώστε η πυκνότητα σαρδελοποίησης να επιταχύνει την εξάπλωση της πανδημίας!  Εις μάτην κόμματα και εχέφρονες άνθρωποι έκρουαν τον κώδωνα  του κινδύνου και πρότειναν σειρά  ορθολογικών μέτρων – ο απόηχος των οποίων ουδέποτε φαίνεται  να έφτασε  στα μεροληπτικά ώτα  του κ. Σημίτη.

Ένας ολόκληρος  στόλος  λεωφορείων παρέμεινε παροπλισμένος ελλείψει ανταλλακτικών. Τα 20 τόσα εκατομμύρια που δωρίστηκαν στους ένθερμους μιντιακούς κλακαδόρους της κυβέρνησης, με πρόσχημα την πληροφόρηση- λες και η καμπάνια ενημέρωσης δεν αποτελούσε εθνικό καθήκον για όλους- θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν διοχετευτεί στην έγκαιρη συντήρηση των λεωφορείων.

Επιπλέον προτάσεις δεν έλειψαν.  Προτάθηκε η ενοικίαση τουριστικών λεωφορείων ώστε να πυκνώσει η ροή των συγκοινωνιών και να μειωθεί ο επιτρεπτός αριθμός επιβατών. Προτάθηκε η διανομή κουπονιών στους  εργαζόμενους  για μετακίνηση με ταξί. Οι πάντες θα έβγαιναν  κερδισμένοι  αν είχαν υιοθετηθεί  τέτοιες προτάσεις στις οποίες ο Μητσοτάκης  κώφευε μετά βδελυγμίας. Ζητήθηκε η  γενίκευση των τεστ ανίχνευσης στην απαιτούμενη πληθυσμιακή κλίμακα,  η κυβέρνηση τη θεώρησε περιττή, απολαμβάνοντας αυτάρεσκα την μακά(β)ρια απραξία της. Ζητήθηκε ο εξορθολογισμός  των θρησκευτικών συναθροίσεων  ώστε να μη μετατρέπονται σε ιοειδές  λίκνο διασποράς, όπως συνέβη με το ανεύθυνο ξεχείλωμα των εκδηλώσεων κατά τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου στην βαρέως πληττόμενη Θεσσαλονίκη, με την ευμενή και ανεύθυνη  ανοχή  της κυβέρνησης  .

Υπηρεσιακοί ιδεολόγοι και εξωνημένοι ψιττακίζοντες αβανταδόροι της μακάβριας κυβερνητικής  απραξίας  αντλούν από  τη γενικευμένη έξαρση της πανδημίας στην Ευρώπη  επιχειρήματα δικολάβου  για να κλείσουν εκ προοιμίου  κάθε  συζήτηση  περί  ευθυνών. Ορισμένοι μάλιστα παρουσιάζουν κάθε απόπειρα αξιολόγησης των κυβερνητικών  χειρισμών ως τυμβωρυχία. ” Δεν βλέπετε τι γίνεται ακόμη και σε άρτια οργανωμένα κράτη της Ευρώπης; Παντού  κρούσματα και νεκροί.” Αληθές. Αλλά από πού προκύπτει ότι από  την  θανατηφόρο προέλαση της πανδημίας σε κραταιά ευρωπαϊκά  κράτη συνάγεται ότι είναι περιττό να ληφθούν εγκαίρως δραστικά μέτρα εδώ;!  Χρειάζεται μεγάλη  δόση στρεψόδικης υποκρισίας για να επιστρατευτούν οι νεκροί  της Ευρώπης  ως αξιοσέβαστο απαλλακτικό άλλοθι για το κρεσέντο κυβερνητικής  αδράνειας, ολιγωρίας και κωφότητας;  Δυστυχώς, απόηχους αυτής της απαλλακτικής στρεψοδικίας συναντάμε και  σε φράσεις που στεγάζει το άρθρο του κ. Σημίτη.

Υπενθύμισα εδώ ένα  μικρό  δείγμα από  τις προτάσεις  που διατυπώθηκαν. Ο καθένας γνωρίζει  ότι δεν ήσαν οι μόνες. Κάλυπταν όλο το φάσμα  των προβλημάτων, από  την υγειονομική διαχείριση ως τις οικονομικές  συνέπειες.  Ασυνάρτητη  και απαναπαυμένη  στην κάλυψη που της παρέχει το ελεγχόμενο μιντιακό σύστημα η κυβέρνηση  διέπρεψε σε εθελοτυφλία απέναντι στα δυσοίωνα  σημάδια του επερχόμενου σαρωτικού κύματος και εκώφευσε κατεβάζοντας  επιδεικτικά ρολά στις προτάσεις που υποβάλλονταν, καταδικασμένη από τις  ιδεολογικές αγκυλώσεις  της και την αριστεύουσα ανικανότητα της σε επικοινωνιακούς εμβαλωματικούς αυτοσχεδιασμούς επί των ερειπίων.

Δυστυχώς ο κ. Σημίτης εκτίθεται,  πλειοδοτώντας σκοπίμως σε κωφότητα και μεροληψία  προκειμένου να μετακυλίσει  τις εκκωφαντικές ευθύνες  εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση στα αντιπολιτευτικά κόμματα, προσφεύγοντας σε μια παραπειστική ρητορική υποβολιμαίων συνειρμών. Η ενοχή  της αντιπολίτευσης ηχεί συνειρμικά ως απαλλακτική ετυμηγορία για την παρατεταμένη αδράνεια των κυβερνητικών  χειρισμών. Πρωτίστως όμως το άρθρο  του κ. Σημίτη αποσκοπεί να συγκαλύψει και να περισώσει την χαμένη υπόληψη του κύριου υπεύθυνου, της (ακρο)δεξιάς κυβέρνηση Μητσοτάκη- Άδωνη.

Η σκοπιμότητα της παρέμβασης Σημίτη είναι μεν άδηλη αλλά όχι δυσανάγνωστη: ενήμερος για το επικείμενο ξέσπασμα του Αρμαγεδδώνα  κρουσμάτων  και νεκρών που πυροδότησε η αριστεύουσα ανικανότητα της μακάβριας κυβέρνησης Μητσοτάκη-Γεωργιάδη επιχειρεί με δολορραφείς μεταθέσεις να συγκαλύψει  την εγκληματική απραξία της ενοχοποιώντας τα κόμματα  της αντιπολίτευσης. Δυστυχώς γι αυτόν, οι άρτι διαρρεύσασες ομολογίες από το απύλωτο στόμα του Άδωνη για τους εκτός τόπου και χρόνου κυβερνητικούς σχεδιασμούς   καθιστούν πάραυτα το εγχείρημα του παντελώς ανυπόληπτο. Εν αγνοία του και άνευ  προθέσεως ο Βρούτος Άδωνης  καταφέρνει το μοιραίο χτύπημα  στον Καίσαρα της συγκάλυψης!

Δεν χρειάζεται επίσης  αυξημένη αναγνωστική εγρήγορση  για να αντιληφθούμε ότι  ο κ. Σημίτης βάλλει με δυσφημιστική παρρησία όχι μόνο εναντίον του αιωνίως προσφιλούς στόχους του, του ΣΥΡΙΖΑ- ο οποίος  αποτελεί  έτσι  κι αλλιώς κόκκινο πανί στον ιδιότυπο πολιτικό δαλτωνισμό του- αλλά και κατά του κόμματος από το οποίο προέρχεται, και εμμέσως πλην σαφώς κατά της Φ.  Γεννηματά συγκαταλέγοντας  την στο ονειδιζόμενο  κενό κατάστιχο των προτάσεων, παρά τις ματαίως  αναρριπιζόμενες εκκλήσεις  τής φιλοτίμως μοχθούσης Φώφης Γ. για γενναία ενίσχυση του ΕΣΥ, οι οποίες όχι βεβαίως  με δική της ευθύνη, όπως διατείνεται ο κ. Σημίτης, αλλά με αποκλειστική ευθύνη του χαϊδεμένου προστατευόμενου  του, δεν κατάφεραν να κάμψουν την αθεράπευτη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική βαρηκοΐα.

Αλλά πόσο αφελής πρέπει  να είναι κανείς για να μην αντιληφθεί ότι αυτό που  ενοχλεί ουσιωδώς τον κ Σημίτη δεν είναι η υποθετική απουσία  προτάσεων αλλά οι διογκούμενοι ενδοιασμοί του ΚΙΝΑΛ, μετά  τις καλές επιδόσεις αλληλεγγύης  προς τα νεοδημοκρατικά ιδεώδη,  να  δώσει γη και ύδωρ στον αποχαλινωμένο νεοφιλελεύθερο εξτρεμισμό των Μητσοτάκη- Γεωργιάδη και να αφομοιωθεί  στη ΝΔ ως εξωτερική  τάση της;

Και εδώ ανοίγεται ένα κρίσιμο πεδίο επιπλέον ερωτημάτων, άκρως δυσοίωνων, που στοιχειοθετούνται με την συγχρονισμένη και αλληλέγγυα αποκρυστάλλωση δύο πρόσφατων ιστορικών τάσεων: πρώτον, προϊούσα μετάλλαξη της βιοεξουσίας, οι πρακτικές της οποίας διολισθαίνουν από την κλασική μορφή της βιοπολιτικής μέριμνας που είχε ταυτοποιήσει ο Φουκώ προς αυτό που οι σύγχρονες αναλύσεις χαρτογραφούν με υποδειγματική ευθυκρισία  ως θανατοπολιτική.

Δεύτερον, αναβίωση της σκληροπυρηνικής νεορατσιστικής δεξιάς σε συνδυασμό με την νεκρανάσταση  ακροδεξιών μορφωμάτων ναζιστικής κοπής, που το μεταπολεμικό δημοκρατικό σύμφωνο στη Δύση είχε λακτίσει  στον απόπατο της ιστορίας μετά  τη φρίκη της χιτλερικής εμπειρίας,  και με τα οποία πλέον, σημαντικές συνιστώσες της νεοδεξιάς, βρίσκονται σε  υφέρπουσα   ώσμωση και πολύμορφη  αλληλοεξυπηρέτηση, επ’ αμοιβαίον όφελος. Τυπικά και επίκαιρα συμπτώματα αυτής της ώσμωσης,  η εκρητική άνοδος του ρατσισμού, η ατιμωρησία της επιδειξιομανούς ανεξέλεκτης κατάχρησης  βίας από τον αφηνιασμένο  αστυνομικό βραχίονα της εξουσίας, η φρενήρης έξαρση του αντι-ΛΟΑΤΚΙ μένους,   η κατεδάφιση  των δημοσίων συστημάτων υγείας,  οι επιθετικές  πολιτικές οικολογικής καταστροφής κτλ. Χαρακτηριστικό δυστυχώς εγχώριο  παράδειγμα η νεοφιλελεύθερη (ακρο)δεξιά των Μητσοτάκη-Γεωργιάδη.

Ο καθένας που διαθέτει στοιχειώδη πολιτική  παιδεία αντιλαμβάνεται  ότι  αυτή η υβριδοποιημένη και μεταλλαγμένη δεξιά πόρρω απέχει από τα πολιτικά ήθη που αντιπροσώπευε η πολιτισμένη  καραμανλική δεξιά. – με όποια σωρεία ενστάσεων μπορεί να έχει  κανείς απέναντι  της. Για παράδειγμα,  μόνο σε πάσχοντες από πολιτική ανοψία θα προκαλούσε έκπληξη η διακηρυγμένη θέση του Μητσοτάκη σύμφωνα  με την οποία  ” η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά ” και μέσω της οποίας έδινε πολιτική  άφεση αμαρτιών και ποινικό  συγχωροχάρτι στην κυριολεκτικά εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, παρά τον χρόνιο κακουργηματικό βίο και πολιτεία που αυτή είχε επιδείξει επί δεκαετίες  με πρωταγωνιστές τα αρχηγικά στελέχη της, με κυμαινόμενη  συχνότητα καθ’ όλη  τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου. Οι πάντες γνώριζαν το παρελθόν, τους κακουργηματικούς   άθλους  και τα ναζιστικά ιδεώδη του Μιχαλολιάκου.

Οι  εξαιρετικές έρευνες  του Δ. Ψαρρά, αποθησαυρισμένες στη Μαύρη Βίβλο της Χρυσής Αυγής,  αποτύπωσαν με ενάργεια και  αδιάσειστη τεκμηρίωση  τη διαδρομή  και τις εγκληματικές εμμονές  του επίδοξου φυρερίσκου, προς γνώση πολιτών και υπευθύνων.  Ο Μητσοτάκης, παρότι με αντιστασιακές περγαμηνές- και μάλιστα από την τρυφερή ηλικία  των 6 μηνών- αγνοούσε, φαίνεται, όλα αυτά! Ποιός εκπλήσσεται όμως; Προφήτης στην οικογένειά του και στον τόπο του, ο πατήρ Μητσοτάκης είχε εξαγγείλει  ευθαρσώς με δηλώσεις στον “ημιεπίσημο βιογράφο” του Θ. Διαμαντόπουλο ότι ο υιός του θα κυβερνήσει με την ενεργό στήριξη της ακροδεξιάς!

Αξιοθαύμαστη διορατικότητα. Βεβαίως ο υιός  Μητσοτάκης δεν έφτασε σε σημείο να διακηρύσσει ότι θα προτιμούσε να ενταχθεί ο γιος  του στην Χρυσή Αυγή- τα λάβαρα της οποίας ήταν ο  ναζισμός, ο ρατσισμός και η αιμοσταγής βία –   παρά σε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα,  εν προκειμένω στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε δηλώσει για τον δικό του γιο το έτερον πολιτικό  του ήμισυ, ο Άδωνης. Σε αυτό το πλαίσιο αποτελούσαν  όχι περιφερειακό παρατράγουδο αλλά πράξεις συνέπειας  επιλογές όπως π.χ. η γόνιμη συνεργασία του νεοδημοκράτη  περιφερειάρχη Πατούλη με τη Χρυσή Αυγή. Ο Μπαλτάκος  είχε  έγκαιρα  δώσει το φωτεινό  παράδειγμα.

Για να κλείσω. Η μείζων αρετή του άρθρου  του κ. Σημίτη δεν συνίσταται στον καταφανή βιασμό της αλήθειας όσον αφορά το κεφάλαιο  των προτάσεων που απηύθυναν στην κυβέρνηση  όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.  Η αξία του έγκειται στο ότι εκθέτει χωρίς φραστικές αναστολές τις  ραγδαία εκκολαπτόμενες   εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα σε πολιτικούς παράγοντες με παρελθόν δημοκρατικών τοποθετήσεων και στο υβριδιακό  αντιδραστικό μόρφωμα ‘σκληροπυρηνική νεοδεξιά- άκρα δεξιά’ που αποτελεί τον αδυσώπητο βραχίονα της νεοφιλελεύθερης κατεδάφισης των ιστορικών κοινωνιών, του πολιτισμού τους, των ουμανιστικών κατακτήσεων  τους,  προς όφελος της αδηφάγου  ευημερίας   του 0,1% της ανθρωπότητας.

*Ο Δημήτρις Βεργέτης είναι ψυχαναλυτής, διευθυντής του περιοδικού αληthεια και γέννημα-θρέμμα Πυργιώτης[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]