Γράφει ο Σπύρος Λαμπρινός

Ο πρωτος γύρος των κινητοποιήσεων των Ηλείων για το κλείσιμο των πανεπιστημιακών σχολών μάλλον έληξε. Κατά την διάρκεια αυτού του γύρου οι αιρετοί της Ηλείας προσπαθησαν να πείσουν την κεντρική εξουσία ότι τα αιτήματα τους είναι δίκαια.

Η Ηλεία έχει την μεγαλύτερη  ίσως πεδιάδα της Ελλάδας,πληθώρα αρχαιολογικών χώρων παγκόσμιας αναγνώρισης, Αρχαία Ολυμπία, Αρχαία Ηλιδα, Επικούρειος Απόλλωνας κα, και δεκάδες χιλιόμετρα ακρογιαλιές. Η  ανάπτυξη της στηρίζεται  βασικά στην γεωργική παραγωγή και στον τουρισμό και λογικά η επένδυση πρέπει να προσανατολίζεται σε αυτές τις κατευθύνσεις. Η γνώση αποτελεί την σοβαρότερη επένδυση και βάσει της μέχρι σήμερα κρατικής πολιτικής-εξακτίνωση σχολών, σχολές σε όλους τους νομους- η πρόταση των Ηλείων είναι σχολές γεωπονίας, αρχαιολογίας μουσειολογίας, αθλητισμού, τουρισμού.

Στην πρόταση αυτή η προηγούμενη κυβέρνηση ανταποκρίθηκε με 3 τμήματα – γεωπονίας, μουσειολογίας και ΤΕΦΑΑ. Η σημερινή κυβέρνηση τα κατάργησε με αστείες δικαιολογίες πχ χαμηλες βάσεις ενω στέλνει τους φοιτητές σε πόλεις με χαμηλότερες βάσεις εισαγωγής και ως εκ τουτου αρχισαν οι κινητοποιήσεις.

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ήταν. ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ των αιτημάτων από την κυβέρνηση, σε βαθμό που να δημιουργει αντιθέσεις και καταδίκες  από δημάρχους της και βουλευτή της και ΑΠΟΔΟΧΗ των αιτημάτων από την αντιπολίτευση. Ειδικώτερα χθές ο Τσίπρας συμφώνησε με τους αιρετους ως προς το δίκαιο των αιτημάτων, αφού και η κυβέρνηση του είχε ψηφίσει τις 3 σχολές και υποσχέθηκε την επαναλειτουργία τους εάν γίνει κυβέρνηση.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ  μένουμε χωρίς σχολές και εφόσον τις θέλουμε με δεδομένο την αρνηση της ΝΔ γιά αλλαγή πολιτικής ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ κυβέρνηση.

Η άποψη βέβαια κάποιων ότι αυτό είναι αντιπολιτευτική τακτική δεν αναιρει την ανάγκη δοκιμής ουτε την συνέχιση των κινητοποιήσεων. οι οποίες παρά τις αρχικές διασπαστικές κινήσεις των αιρετών κατέληξαν σε σύμφωνες και κοινές δράσεις κάτι το θετικό. Το πρόβλημα βέβαια των αιρετών δυσκολευει.  Μέχρι σήμερα  η δυσκολία ήταν οι προσωπικές στρατηγικες και τα μικροτοπικίστικα  οφέλη που μπορούν να παρακαμφθούν και κάτω από την λαικη κατακραυγή να παραμεριστούν και να ενώσουν δεξιούς και αριστερους.

Απο εδώ και πέρα .ομως ο αγώνας έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Η Αριστερά με βάση την ιδεολογία της θεωρεί την παιδεία  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ που πρέπει να παρέχεται ΔΩΡΕΑΝ να είναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ.  Η Δεξιά με βάση την καπιταλιστική λογική της αντιμετωπίζει την παιδεία σαν ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ που πουλιέται  σε όποιο μπορει να την αγοράσει. και υπερθεματίζει υπερ της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Βέβαια επειδή το αίτημα της Δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης είναι υπερπλειοψηφικό αναγκάζεται να το αποδεχθεί  στα λόγια ενώ στη πράξη προσπαθεί να το ευτελίσει (μειωμένοι προυπολογισμοί, ελλείψεις υποδομών και προσωπικου] και στο  τέλος να το ΧΡΕΟΚΩΠΗΣΕΙ και να αναδείξει την αναγκαιότητα της ιδιωτικής με χρήματα εκπαίδευσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα νομίζω είναι ο νομός.

Η  ΝΔ αφού υποχρηματοδότησε τις σχολές αφού τις υποβαθμισε , τελικά τις κατάργησε και τώρα έρχεται ο ‘διαφωνων’ βουλευτης της με την καθαρή προτεστάντικη λογική του, να φτιάξουμε πανεπιστήμια μόνοι μας[  (το ΤΥΡΙ) ΔΗΛΑΔΗ να ανοίξουμε την πόρτα στα ιδιωτικά.  η [ΦΑΚΑ].  Αυτό το αγκάθι νομίζω δύσκολα θα το ξεπεράσουν οι αιρετοί και να παραμείνουν ενωμένοι.