Αγγέλικα Κοροβέση: «Το Μουσείο της Ολυμπίας ήταν η αρχή της ιδέας να γίνω γλύπτρια»
Η παγκοσμίου φήμης Πύργια γλύπτρια Αγγέλικα Κοροβέση μιλά σήμερα στην «Πρωινή» στο περιθώριο των εγκαινίων της εικαστικής έκθεσης «Αντηχήσεις» στην Ολυμπία
-«Όταν είδα το Αέτωμα του Ναού του Διός και τα τεράστια αυτά αγάλματα παιδί ακόμα, εντυπωσιάστηκα τόσο που είπα «κι εγώ μπορώ να τα κάνω»!
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Την ευκαιρία να βρεθεί για μια ακόμα φορά με τα έργα της στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας, αυτό που όπως μας εξομολογείται την καθόρισε και γέννησε μέσα της την επιθυμία και την ιδέα να γίνει γλύπτρια, όταν στο παιδικό της μυαλό την πρώτα φορά που το επισκέφθηκε, 7 μόλις χρονών κι αντίκρισε εντυπωσιασμένη τα αριστουργήματα από το Αέτωμα του Ναού του Διός, είπε στην εαυτό της “ναι, θέλω κι εγώ μια μέρα να κάνω κάτι τέτοιο”, είχε πρόσφατα η παγκοσμίου φήμης, πολυβραβευμένη Ηλεία γλύπτρια Αγγέλικα Κοροβέση.
Δεμένη λοιπόν από τα παιδικά της χρόνια με το Αρχαιολογικό Μουσείο και με τον τόπο της, παρευρέθηκε στα εγκαίνια της εικαστικής έκθεσης “Αντηχήσεις” σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Αννίτας Πατσουράκη, όπου μαζί με άλλους επτά καλλιτέχνες που έλκουν στην πλειοψηφία τους την καταγωγή τους από την Ηλεία -με εξαίρεση την κεραμίστρια Μαρίτσα Τραυλού- συμμετέχουν με έργα τους που φιλοξενούνται στον προθάλαμο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ολυμπίας, σε έναν ενδιαφέροντα διάλογο ανάμεσα στα αρχαία εκθέματα και στα εμπνευσμένα από αυτά έργα συγχρόνων καλλιτεχνών.
Η Αγγέλικα Κοροβέση, γλύπτρια των ήχων, της μουσικής και των λέξεων που μεταμορφώνει σε γλυπτά, με την οποία είχαμε την χαρά να κάνουμε μια όμορφη κουβέντα στο περιθώριο των εγκαινίων της έκθεσης “Αντηχήσεις”, συμμετέχει εκθέτοντας στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας, το έργο της “Νέοι Ορίζοντες”, ένα γλυπτό με ένα σύμπλεγμα πουλιών, από ορείχαλκο και μάρμαρο. Ένα έργο που συνομιλεί αισθητικά και εννοιολογικά με το πέταγμα των πουλιών που ανοίγουν τις φτερούγες τους σταδιακά και διέπονται από δυναμική και ένταση και όπως λέει «Η σύνθεση με τα πουλιά είναι η ανάγκη του ανθρώπου να ξεπεράσει τα όρια της φύσης του!»
«Με το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας -αναφέρει η κ. Κοροβέση μιλώντας στην «Πρωινή»- με δένει μια αόρατη κλωστή, ένας βαθύς συναισθηματικός δεσμός. Εγώ έγινα γλύπτρια εξαιτίας αυτού του μουσείου το οποίο επισκέφθηκα σε μια σχολική εκδρομή όταν ήμουν μαθήτρια του δημοτικού στον Πύργο. Όταν λοιπόν είδα το Αέτωμα του Ναού του Διός και τα τεράστια αυτά αγάλματα όπως τον Ερμή του Πραξιτέλη, εντυπωσιάστηκα τόσο που είπα «κι εγώ μπορώ να τα κάνω»! Λίγο αστείο για παιδί, αλλα εκεί φαντάστηκα ότι μπορώ να γίνω κάτι, σαν τους γλύπτες της αρχαιότητας και ότι έχω μια συγγένεια με αυτά τα αρχαία! Είναι σημαντικό για μένα το Μουσείο είναι η αρχή της ιδέας να γίνω γλύπτρια. Μάλιστα, με την πεποίθηση ότι μπορώ να τα κάνω ξεκίνησα να φτιάχνω μικρά γλυπτά από πηλό που τον έβρισκες παντου στην περιοχή μας και αυτή η ιδέα δεν μου έφυγε ποτέ. Και μέχρι σήμερα αυτή η αίσθηση είναι στερεωμένη μέσα μου. Το Μουσείο της Ολυμπίας με καθόρισε!»
Η πρώτη ματιά…
Την ρωτάμε τι μεσολάβησε όλα αυτά τα χρόνια και τι σημασία έχει εκείνη η πρώτη ματιά της , αφού στη συνέχεια η Αγγέλικα Κοροβέση τελειώνοντας το Λύκειο, βρέθηκε να σπουδάζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήρι του πολύ σπουδαίου γλύπτη και δασκάλου Δημήτρη Καλαμάρα, ενώ ταυτόχρονα σπούδασε μαρμαρογλυπτική, κεραμική, χαλκοηχητική και πήρε πτυχίο θεωρητικών σπουδών κι έτσι εκείνο το κοριτσάκι που ονειρεύτηκε όταν ήταν παιδί να γίνει μια σπουδαία γλύπτρια, άρχισε να κατακτά το όνειρό της.
«Το μεγαλείο που έχει αυτή η πρώτη ματιά και αυτά τα σπουδαία έργα δεν μπορούν να συγκριθούν με ότι έχω κάνει, παρότι έχω κάνει έργα πολύ μεγάλα και σε όγκο, το μεγαλύτερο γλυπτό σε μέγεθος στην Ελλάδα μετά του Ζογγολόπουλου στο Ζάλογγο που είναι 30 μέτρα, είναι το δικό μου πηγαίνοντας προς τη Λιβαδειά, το έργο Εθνικής Αντίστασης ύψους 10 μέτρων. Αλλά στη Γαλλία τελευταία έφτιαξα έργο 50 μέτρων. Σαν μέγεθος έχω κάνει όντως πολύ μεγάλα έργα, αλλά σαν αξία δεν το ξέρω δεν μπορώ να το εκτιμήσω εγώ, το εκτιμούν αυτοί που με επιλέγουν αλλά εγώ δεν μπορώ να συγκρίνω τον εαυτό μου με αυτά τα σπουδαία έργα της αρχαιότητας. Είναι μοναδικά. Πάντα επιστρέφω εδώ στο Μουσείο της Ολυμπίας, πάντα τα θαυμάζω γυρνώντας και στη σχολή ο Καθηγητής μας ο Δημήτρης Καλαμάρας εδώ μας είχε φέρει και μας δίδασκε, για τον Απόλλωνα, να μελετήσουμε, να καταλάβουμε τη μορφή. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έφτιαχναν τους ανθρώπους , τους θεούς τους, ανθρώπους μεν αλλά με θειϊκή υπόσταση, πώς τα κατάφερναν! Είναι μια πολύ μεγάλη διδασκαλία πάνω στη γλυπτική το μουσείο της Ολυμπίας. Άρα ότι σπουδαίο κι αν κάνω δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό το Μουσείο.»
Αυτή βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που η Αγγέλικα Κοροβέση εκθέτει έργα της στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας, αφού όπως μας λέει «Το 2004 που είχαμε την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το Μουσείο πάλι με κάλεσε, τιμώντας με, με την πρόσκλησή της η τότε Εφορος Αρχαιοτήτων Ηλείας κ. Ξένη Αραπογιάννη όταν έγινε εδώ στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας το αγώνισμα για την σφαιροβολία. Τότε είχα κάνει παράλληλα έκθεση στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου και στο προαύλιο του Μουσείου όπου έβαλα γλυπτά μου. Ήταν πολύ μεγάλη τιμή για μένα τότε, οπότε μέσα στα χρόνια συνδέομαι με το μουσείο με έναν καταπληκτικό και ιδανικό τρόπο.»
Τον Αύγουστο του 2013 η Αγγέλικα Κοροβέση είχε την τύχη να συνεργαστεί και με ένα άλλο Αρχαιολογικό Μουσείο, αυτό της Αθήνας, όπου παρουσίασε μια αναδρομική έκθεση με 17 γλυπτά της, τα οποία πήραν τη θέση τους μέσα στον εκθεσιακό χώρο των 3000 τ.μ μαζί με τα με τα αρχαία. «Ήταν μοναδική αυτή η έκθεση να συνομιλήσει η σύγχρονη τέχνη με τα αρχαία προκειμένου να δοθεί μια γέφυρα και οι επισκέπτες να δουν με άλλο μάτι τη σύγχρονη τέχνη και να ατενίσουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.»
Η «Ειρήνη» στο συνεδριακό της ΠΕ Ηλείας
Και εδώ στην γενέτειρά της στον Πύργο, έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στο συνεδριακό κέντρο της ΠΕ Ηλείας, το εντυπωσιακό γλυπτό της Αγγέλικα Κοροβέση «Ειρήνη» που αναπαριστά δεκάδες αγκαλιασμένους ανθρώπους σε ρυθμικό παλμό επάνω σε ένα ημικύκλιο, σαν τη λύρα του Απόλλωνα, που αντηχεί την αρμονία του Κόσμου. «Μέσα στους πολέμους της καθημερινότητας αυτό που αναζητούσα ήταν η αρμονία. Η λέξη Ειρήνη περιέχει μέσα την αρμονία. Αυτήν την παιδική μου σκέψη σκίαζαν οι εικόνες το πολέμου και δημιούργησα το έργο «Ειρήνη» μόνο για να δώσω την έννοια της διάχυσης στο χώρο. Οι άνθρωποι προσπαθούν να ισορροπήσουν και να φτάσουν στην ειρήνη.»
Μάλιστα, με πρωτοβουλία του πρώην αντιπεριφερειάρχη Ηλείας Βασίλη Γιαννόπουλου, το επί χρόνια «λαβωμένο» γλυπτό – το οποίο μάλιστα στον Διεθνή Διαγωνισμό Γλυπτικής «Ολυμπιακό Πνεύμα στο Πεκίνο 2008» είχε κερδίσει το Ασημένιο Ολυμπιακό Μετάλλιο – εστάλη στο εργαστήριο της γλύπτριας για την επισκευή και συντήρησή του. Έτσι, το Νοέμβρη του 2022 επέστρεψε και πλέον δεσπόζει επιβλητικό στη θέση που του αρμόζει.
