Ανάπτυξη με «ρήτρα φθηνής εργασίας»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”111215″ img_size=”full”][vc_column_text]

*Του Αλέξη Μητρόπουλου

[/vc_column_text][vc_column_text]Η μνημονιακή «κανονικότητα» θεωρεί τη μείωση μισθολογικού κόστους το «ιερό δισκοπότηρο» της σύγχρονης διακυβέρνησης. Η πολιτική αυτή, δηλαδή η επιδίωξη της ανάπτυξης με ρήτρα μείωσης του μισθολογικού κόστους, είναι η κεντρική ιδέα και του Πορίσματος Πισσαρίδη, επί του οποίου στηρίχθηκε και το λεγόμενο «Σχέδιο για την ανάπτυξη» που υπέβαλε η κυβέρνηση στην ΕΕ για τη διεκδίκηση των κονδυλίων-δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης. Η μείωση λοιπόν των μισθών και η φτηνή εργασία είναι ο κεντρικός στόχος και η βασική επιδίωξη του νέου εργασιακού νομοσχεδίου.

Είναι προφανές ότι οι συντάκτες όλης αυτής της αλληλουχίας των κειμένων έχουν ατελή-ελλειμματική κατανόηση της παραδοσιακής λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, η οποία στηρίζεται κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όλων των τομέων παραγωγής που έχουν παραδοσιακή οικογενειακή συγκρότηση και όχι βεβαίως στα εκτεταμένα εργασιακά συστήματα των άλλων κεντροευρωπαϊκών και βόρειων χωρών.

Η ελλιπής αυτή κατανόηση της λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας οδηγεί τους εμπνευστές αυτών των κειμένων στην εισαγωγή εργασιακών αντιλήψεων και συστημάτων που κάθε άλλο παρά είναι αποτελεσματικά και αναπτυξιογόνα στην ελληνική πραγματικότητα. (…)

Οι νέες ρυθμίσεις προστίθενται στο μνημονιακό νομικό οπλοστάσιο που η πανδημία και οι περιορισμοί της το έκαναν να φαίνεται ως κοινωνική…κανονικότητα. Γιατί η μείωση και το πάγωμα των μισθών, τα χαμηλά ημερομίσθια και οι μηνιαίες απολαβές της «αναστολής» και της «συν-εργασίας» (πρόγραμμα SURE), καθώς και η συνεχιζόμενη αναστολή αύξησης του κατώτατου μισθού, σε συνδυασμό με τη μεγάλη ανεργία, αύξησαν δραματικά τον όγκο των φτωχών εργαζομένων στην Ελλάδα («workingpoor»).

Η εκμετάλλευση αυτών των εργαζομένων είναι μεγάλη και δυστυχώς αφορά κυρίως σε νέους και νέες, η υποτίμηση της εργασίας των οποίων επιδρά αρνητικά και πολύπλευρα για την περαιτέρω εξέλιξη των δημογραφικών πραγμάτων, της κοινωνίας και της πατρίδας. (…) Πολλές, φτηνές και απλήρωτες υπερωρίες θα οδηγήσουν σε έκρηξη της ανεργίας.  Τα 15-20 εκατ. υπερωρίες του σχεδίου Χατζηδάκη οδηγούν σε απώλεια 100.000-120.000 θέσεων εργασίας ετησίως. Ο απίθανα μεγάλος όγκος ωρών υπερεργασίας, υπερωρίας και οι «καθ’υπέρβαση» υπερωρίες, συνολικού αριθμού (με πρόχειρους υπολογισμούς) 15-20 εκατ. ετησίως, θα αποτρέψει τους εργοδότες από νέες προσλήψεις αφού η χρήση αυτών των «διευθετήσεων» θα είναι πιο συμφέρουσα.

Σύμφωνα με μελέτη της ΕΝΥΠΕΚΚ, θα έχουμε απώλεια θέσεων εργασίας κατά 100.000-120.000 ετησίως! Έτσι η φτηνή εργασία, πλην του ότι είναι αμφίβολο αν θα φέρει…ανάπτυξη, θα οδηγήσει σίγουρα σε περαιτέρω ανεργία ή οπωσδήποτε θα την σταθεροποιήσει στα απαράδεκτα ήδη υψηλά επίπεδα.

Πολλές και φτηνές (απλήρωτες μέσω της «διευθέτησης») υπερωρίες και αύξηση του αριθμού των φτωχών εργαζομένων, δεν δημιουργούν επίσης καλή εντύπωση για την πατρίδα μας στον κύκλο των «υγιών» επενδυτών. Η οικονομική ιστορία (και μάλιστα η εντελώς πρόσφατη) μάς διδάσκει ότι από τέτοιες ρυθμίσεις ευνοείται μόνο το νομαδικό κεφάλαιο, το οποίο, όταν φεύγει για άλλους επικερδείς λειμώνες, αφήνει πίσω του «καμένη γη».

Εξάλλου ο μεγάλος όγκος των φτηνών και «διευθετούμενων» (χωρίς πληρωμή) υπερωριών θα στερήσει πολλά έσοδα από τον ΕΦΚΑ, τον ΕΟΠΥΥ, τον ΟΑΕΔ κ.λπ., αφού οι εισφορές επί των υπερωριών είναι μικρότερες και οι πολλές «διευθετούμενες» ώρες θα αποφέρουν μηδενικές εισφορές. Άμεση συνέπεια θα είναι η επιδείνωση τής ήδη κακής κατάστασης των Ταμείων.

Η φτηνή και απλήρωτη εργασία θα επιδεινώσει την κακή κατάσταση των Ταμείων (ΕΦΚΑ, ΕΟΠΥΥ, ΟΑΕΔ)! Η φτηνή εργασία δεν αποτελεί αναπτυξιακό πλεονέκτημα!

Από όλα τα ανωτέρω συνάγεται ότι το σχέδιο νόμου Χατζηδάκη όχι μόνο δεν «προστατεύει» την εργασία, όπως ψευδεπίγραφα αναγράφεται στον τίτλο του, αλλά, με την κατάργηση κεκτημένων από δεκαετίες δικαιωμάτων των μισθωτών, οδηγεί στην υποβάθμιση του Εργασιακού Πολιτισμού. Έχει γίνει από τα αρμόδια στατιστικά όργανα καμιά πρόβλεψη για το ύψος των εσόδων των ασφαλιστικών οργανισμών από αυτές τις «διευθετήσεις»;

Γιατί, σύμφωνα με την πορεία των πραγμάτων και με τη σταδιακή μείωση των εισφορών που υλοποιεί η κυβέρνηση, θα οδηγηθούμε σε μεγάλη απώλεια εσόδων των ΕΦΚΑ-ΟΑΕΔ οπότε θα τεθεί, για ακόμη μία φορά, στα πλαίσια τής μνημονικής «κανονικότητας», ζήτημα επιβίωσης του Ασφαλιστικού και άρα περαιτέρω μείωσης των συντάξεων. Το συμπέρασμα από όλες αυτές τις ρυθμίσεις είναι ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας αποτελεί τον νέο υπερ-θεσμό των εργασιακών σχέσεων. Το κεντρικό δόγμα που διαπερνά αυτούς και τους άλλους θεσμούς είναι ότι η φτηνή και απλήρωτη εργασία αποτελούν τάχα …αναπτυξιακό πλεονέκτημα!

Έτσι, μετά την παράδοση των βασικών παραγωγικών μέσων σε ξένες κρατικές ή ιδιωτικές δομές (τηλεπικοινωνίες, τουριστικά-εθνικά αεροδρόμια, σιδηρόδρομο, επιχειρήσεις ύδρευσης-αποχέτευσης, λιμάνια κ.λπ.), μετά τον αφελληνισμό της εθνικής αποταμίευσης και των τραπεζών, μετά την ανάληψη όλων των αξιόλογων μονάδων τού διαχρονικού υλικού και άυλου πλούτου τής πατρίδας και των πάσης φύσεων Νομικών Προσώπων από το υπερΤαμείο και τις εταιρίες του, η πατρίδα μας, αδυνατώντας να πετύχει την παραγωγική ανασυγκρότηση με καθαρά εθνικά-παραγωγικά-επενδυτικά μέσα,  καταφεύγει για την προσέλκυση δήθεν σοβαρών επενδυτών, στο μόνο που της απέμεινε στο πλαίσιο της μνημονιακήςετεροδιακυβέρνησης, στη συνεχή δηλαδή πίεση και υποτίμηση τής Μισθωτής Εργασίας.

Η επιλογή είναι λανθασμένη και καταστροφική για την οικονομία, την κοινωνία και τη χώρα. Δυστυχώς η μνημονιακή κανονικότητα έγινε δεύτερη φύση τού πολιτικού συστήματος αφού συγκροτείται πλέον κατά ποσοστό πάνω από το 90% από υποστηρικτές των Μνημονίων. Έτσι αφάνισε την ελληνική δημιουργικότητα, την τέχνη του ζην, επιμέρους έκφραση της οποίας είναι και η παραδοσιακή ελληνική επιχειρηματικότητα, κυρίως στον χώρο των μικρομεσαίων…

Και τώρα αυτή η μνημονιακή κανονικότητα υπαγορεύει τα κοινωνικά, εργασιακά και οικονομικά μέτρα ως δήθεν κοινωνική …αναγκαιότητα, χωρίς τη βοήθεια της μνημονιακής δημοσιολογίας… Πολύ περισσότερο που όλοι σχεδόν από αυτούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις επερχόμενες ρυθμίσεις, έχουν συμβάλλει στην πράξη με την πολιτική τους στη γιγάντωση αυτού τού μνημονιακού οικοδομήματος.

*Σύνοψη άρθρου του Ηλείου παν/μιακού και προέδρου της Ένωσης Για την Υπεράσπιση της Εργασίας & του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ), το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο στο enypekk.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]