Αλλού βαρούν τα όργανα και αλλού χορεύει η νύφη…
Χθες πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες συνάξεις για υπόθεση που μας αφορά άμεσα και οι φίλοι, σύμμαχοι και εταίροι μας, μας έκλεισαν απέξω άκομψα και αδικαιολόγητα.
Μας απέμεινε ένας Λίβυος πολέμαρχος με άγνωστο παρελθόν, άγνωστες προθέσεις και άγνωστη δυναμική. Μας λένε ότι αυτός μας αγαπάει και ότι θα μεταφέρει τις θέσεις και τη φωνή της Ελλάδας στο Βερολίνο.
Το γεγονός μάλιστα ότι η Τουρκία προωθεί τη στρατηγική της στην περιοχή αναζητώντας ερείσματα και στρατιωτικά προγεφυρώματα στη Λιβύη καθιστά αυτή τη χώρα στρατηγικής σημασίας για τα εθνικά συμφέροντά μας, άμεσα και μακροπρόθεσμα.
Το προηγούμενο διάστημα και ύστερα από το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, η κυβέρνηση επαναπαύτηκε στις δάφνες της και μιλούσε για υποτιθέμενη απομόνωση της Τουρκίας, επειδή ορισμένες χώρες και η λιβυκή Βουλή -που είναι αντίθετη στην κυβέρνηση της Τρίπολης- τάχθηκαν κατά της συμφωνίας.
Προφανώς δεν πέρασε από το μυαλό του πρωθυπουργού και των συνεργατών του ότι στην εξωτερική πολιτική κυρίαρχο στοιχείο είναι η διαρκής κίνηση και όχι η στασιμότητα.
Το αφήγημα πως ο Τούρκος Πρόεδρος είναι «απομονωμένος» προκαλεί πλέον γέλιο. Το Βερολίνο άδειασε την Αθήνα με τη διάσκεψη για τη Λιβύη,καταδεικνύοντας πως μάλλον η ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που «δεν έχει λόγο στις εξελίξεις».
Ο Κυριάκος βρυχάται αυτάρεσκα στο εσωτερικό, απειλεί με βέτο, αλλά είναι φανερό ότι αλλού βαρούν τα όργανα και αλλού χορεύει η νύφη…
