Άκης Χουζούρης: Αυτονομία όχι Αναρχία

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”72842″ img_size=”full”][vc_column_text]Στην Καθημερινή της Κυριακής 27/10/2018 δημοσιεύτηκε το άρθρο “Η Μόρια και η αφελής λατρεία της αυτονομίας” , του Κωνσταντίνου Καλλίρη. Ο κ. Καλλίρης ούτε λίγο ούτε πολύ συνδέει την άναρχη και παράνομη κατάσταση, που προσπαθούν να επιβάλλουν φυλετικές ομάδες μεταναστών στο σύνολο των μεταναστών στη Μόρια, με την έννοια της αυτονομίας που αυτός θεωρεί οτι είναι η εγκαθίδρυση ενός συστήματος εξουσίας τύπου “Μαφίας”, όπως στη Σικελία, όπως τονίζει ο ίδιος. Δεν είναι τωρινή η επίθεση που δέχεται το τεράστιο έργο στη Φιλοσοφία του Έλληνα ΚορνήλιουΚαστοριάδη και η διαστρέβωση εννοιών και αξιών, που βρίσκονται στον πυρήνα της Δημοκρατίας-λόγω και της συνεισφοράς του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού-και του Δυτικού, όπως τονίζουμε να λέμε, πολιτισμού.

Η έννοια της Αυτονομίας, όπως λέει και ο ίδιος ο Καστοριάδης, είναι σύνθετη λέξη. Πολλοί ξεχνάνε το δεύτερο συνθετικό που είναι ο -νόμος και τονίζουν το πρώτο συνθετικό που είναι το -αυτό. Προσπαθούν να συνδέσουν το -αυτό του Καστοριάδη και των επιστημών της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας με το εγωιστικό στοιχείο της εγκληματικότητας και της ανεξέλεγκτης κατάστασης της αναρχίας, δηλαδή να ενεργώ χωρίς να έχω αρχές ή καλύτερα να μην δίνω ίσα δικαιώματα στον Άλλον, μέσα στην κοινωνία. Ο Καστοριάδης στο εβληματικό του έργο “Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας”, 1976, εκδ. ΡΑΠΠΑ, τονίζει οτι στην Αρχαία Ελλάδα – που την θεωρεί πρότυπο κοινωνία για τη συλλογιστική του- οι πολίτες μπορούν να θεσπίζουν νόμους και θεσμούς από τους ίδιους – αυτό σημαίνει το πρώτο συνθετικό -αυτό στην αυτονομία- για τους ίδιους, πετυχαίνουν κοινωνική και ατομική εξέλιξη και ανάπτυξη, σε αντίθεση με τις κοινωνίες που της επιβάλλονται θεσμικά δάνεια ή χειρότερα διαταγές ή ξένες διαδικασίες από άλλες κοινωνίες ή Κράτη. Το ατομικό φαντασιακό του ατόμου βρίσκεται σε διαλεκτική διεργασία με το κοινωνικό φαντασιακό διαμορφώνοντας το παρόν της κοινωνίας που ζουν. Το άτομο νιώθει και είναι ενεργό, είναι δρων υποκείμενο και αντικείμενο, όταν στην κοινωνία που ζει μπορεί να συνδιαμορφώνει κανόνες, νόμους, θεσμούς.

Όσο περισσότερο είναι αυτόνομη μία κοινωνία, λέει ο Καστοριάδης, τόσο περισσότερο είναι υπεύθυνα τα άτομα αυτής της κοινωνίας για τις πράξεις τους. Όμως μην ξεχνάμε οτι τη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν τείχη ανάμεσα στα Κράτη και στις κοινωνίες, υπάρχουν συνδέσεις, αλληλεπίδραση, είτε κοινωνικά μέσω επαφών των ατόμων είτε θεσμικά με διακρατικές ή πολιτισμικές δομές. Όμως υπάρχουν τελικά ομάδες, κοινωνίες, Κράτη κυρίαρχα και πρωταγωνιστές του φαντασιακού και κοινωνίες που εισάγουν που καταναλώνουν και τελικά ζουν παθητικά και χωρίς αυτονομία.

Η Αυτονομία είναι στόχος και παραμένει στόχος της οποιαδήποτε Δημοκρατίας στον Πλανήτη.Μην συγχέουμε τις επιδιώξεις αυτών, που εχθρεύονται κάθε έννοια συμμετοχής στα κοινά, κοινής διαμόρφωσης του παρόντος και φυσικά το καλωσόρισμα πολιτικών και κομμάτων με Φασιστικές και Ναζιστικές ιδέες, που επιδιώκουν τη συγκεντρωτική και ιεραρχική παγίωση κάθε κοινωνικής δομής προς όφελος – πάντα- των 5 άντε 10 ατόμων της Ελίτ, σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση με την Αυτονομία, όπως την περιέγραψε ο Καστοριάδης πριν περίπου 40 χρόνια.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]