Από τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου και της σταδιακής άρσης του lockdown  έγιναν ορατά  ανησυχητικά σημάδια κυβερνητικής αμφιθυμίας, αλλά και κόπωσης των πολιτών ως προς την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Οι λιγοστές φωνές που προειδοποιούσαν  ότι τα προωθούμενα μέτρα (κυρίως στον τομέα του τουρισμού), αλλά και η αίσθηση των υπευθύνων ότι «ο κίνδυνος πέρασε» θα  οδηγούσαν σε επικίνδυνες ατραπούς, δυστυχώς έφθαναν σε ώτα μη ακουόντων  . Δεν χρειάστηκαν παρά σαράντα ημέρες για να επιβεβαιωθούν αυτοί οι φόβοι.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Απαιτεί, όμως, αλλαγή πορείας, το ταχύτερο δυνατόν. Ο κοινός νους λέει, όμως, ότι για να διορθώσεις ένα λάθος πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσεις. Με άλλα λόγια δεν είναι λογικό η κυβέρνηση να δέχεται μεν τα εύσημα της επιτυχίας της πρώτης φάσης, αλλά να αποκρούει ως κακόπιστη και υποβολιμαία κάθε κριτική που της ασκείται για την αποτυχημένη διαχείριση της καλοκαιρινής περιόδου.

Άλλωστε, αν υπήρξε ένας μεγάλος ηττημένος αυτό το καλοκαίρι, δεν ήταν άλλος από το θολό αφήγημα περί «ατομικής ευθύνης». Σε πολιτικό επίπεδο άναψε το πράσινο φως για την πολιτική εξυπηρέτηση μερικών και τοπικών συμφερόντων. Σε κοινωνικό έδωσε το σύνθημα για τη δράση του καθενός κατά το δοκούν.

Ήρθε, επομένως, η ώρα για να αναγνωριστεί το λάθος και να επιστρέψουμε αφενός στην εποχή της προώθησης σχεδιασμένων και συντονισμένων πολιτικών και αφετέρου στην πιστή εφαρμογή τους από το κοινωνικό σύνολο.