ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Το δέντρο και το δάσος
Τους πραγματικούς μπαταχτσήδες, οι οποίοι είναι μόλις 1302 και χρωστάνε μόλις… 66 δις ευρώ δεν διανοείται να τους ακουμπήσει κάνεις. Και ο Τράγκας ήταν ένα μόνο δέντρο στο αχανές δάσος της νεοελληνικής διαφθοράς…
Κάποτε μου άρεσε το πολιτικό ρεπορτάζ. Με κινητοποιούσε η είδηση ή για την ακρίβεια το κυνήγι της, η αδρεναλίνη ενός ξαφνικού πολιτικού πυρετού ο οποίος έφερνε τα πάνω κάτω στο πολιτικό σκηνικό και υποσχόταν μεγάλες συγκινήσεις. Ωστόσο, τότε υπήρχε ακόμη ένα ελάχιστο φιλότιμο στο χώρο. Ένα ελάχιστο μεράκι στη δημοσιογραφία και αντίστοιχα μία ελάχιστη προσπάθεια στην πολιτική. Δε θέλω να φανώ ισοπεδωτικός, αλλά όλα αυτά άλλαξαν. Ανέκαθεν παίζονταν παιχνίδια και ανέκαθεν υπήρχε διαφθορά, αλλά όχι σε αυτές τις αναλογίες. Οι αναλογίες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή. Λιγόστεψαν οι «καλοί», σε όλους τους χώρους και έγιναν περισσότεροι και ακόμη πιο ισχυροί οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες του κράτους». Οι «Κοσκωτάδες» του σήμερα ελέγχουν σχεδόν απόλυτα το παιχνίδι, ενώ οι πελάτες τους χτίζουν αμέριμνοι περιουσίες.
Την ίδια ώρα στην αξιοθαύμαστη ελληνική tv, βλέπουμε τις τελευταίες μέρες να παίζεται αδιαλείπτως ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί. Τα ίδια έκαναν και με τον Τζοχατζόπουλο, τα ίδια κάνουν και τώρα με τον Τράγκα. Εκτενή ρεπορτάζ για τα πολυτελή ακίνητα, τις καταθέσεις, τις ράβδους χρυσού, τις θυρίδες, εν ολίγοις την αμύθητη και αδήλωτη περιουσία του αποθανόντος δημοσιογράφου και εκδότη. Ξαφνικά βγήκε φόρα παρτίδα και το τελευταίο τάλιρο, και το τελευταίο σκαλοπάτι ιδιοκτησίας Γιώργου Τράγκα, μόνο και μόνο επειδή… πέθανε. Ξαφνικά ψάχνουν γιατί άραγε δεν τα δήλωνε όλα αυτά; Γιατί δεν δήλωνε πόθεν έσχες και πως δεν τον ακουμπούσε κανείς;
Τολμώ να ισχυριστώ ότι η επιτομή της γελοιότητας και της τραγικότητας συνάμα του δημόσιου βίου μας, ήταν ο συμπαθής κατά τα άλλα εφοριακός – ελεγκτής, όπως αναγραφόταν στο super,ο οποίος προθυμοποιήθηκε ή ανέχθηκε να εμφανιστεί μπροστά σε κάμερα τηλεοπτικού σταθμού ώστε να εξηγήσει πόσο σύνθετη και χρονοβόρα είναι η διαδικασία ελέγχου. Όχι ότι φταίει ο άνθρωπος, πέρα δηλαδή από την αδυναμία του να αντιληφθεί το μέγεθος της ιλαροτραγωδίας σε μία χώρα στην οποία ο κρατικός μηχανισμός προφυλάσσει τους πολύ πλούσιους και κυνηγάει τους χαμηλούς και τους μικρομεσαίους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΑΑΔΕ, 3.500.000 ΑΦΜ χρωστάνε 2,4 δις ευρώ. Αυτούς κυνηγάει, με τους περισσότερους να είναι δεδομένο ότι δεν πληρώνουν επειδή αδυνατούν. Κι όμως τους κυνηγάει.
Τους πραγματικούς μπαταχτσήδες όμως, οι οποίοι είναι μόλις 1302 και χρωστάνε μόλις… 66 δις ευρώ, δε διανοείται να τους ακουμπήσει. Ούτε τους άλλους, της λίστας Λαγκάρντ, ούτε της λίστας Μπόργκιανς, ούτε των Panama Papers, ούτε των Paradise Papers, ούτε των Pandora Papers, παρότι τα ονόματα όλων είναι γνωστά και αναρτημένα στο διαδίκτυο. Μόνο την περιουσία του Τράγκα γιατί κάτι θα πρέπει να ταΐσουμε το φιλοθεάμον κοινό. Και έτσι περνούν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, και κάποια στιγμή οι φορολογικές παραβάσεις αρχειοθετούνται, τα θαλασσοδάνεια διευθετούνται, τα ονόματα πρώην υπουργών χάνονται στη μετάφραση και τα αδιευκρίνιστα ποσά σε λογαριασμούς πολιτικών προσώπων δεν χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.
Ο Τράγκας ήταν ένα μόνο δέντρο στο αχανές δάσος της νεοελληνικής διαφθοράς. Εξωφρενικά μεγάλο μεν, αλλά ένα. Κι όλη αυτή η επικοινωνιακή υπεράντληση της αμύθητης περιουσίας του, έχει μία και μοναδική σκοπιμότητα: Να μείνουμε εκεί, στο δέντρο. Να μην απλώσουμε το βλέμμα μας στο δάσος, να μην αναρωτηθούμε καν αν ο ίδιος είχε λίγη βρωμιά κρατημένη στο συρτάρι του για πολλούς. Αυτό το δάσος όμως της διαφθοράς και της ατιμίας είναι που καταστρέφει τη χώρα και τους ανθρώπους της. Αυτό το δάσος μας έφτασε εκεί που μας έφτασε και συνεχίζει ακάθεκτο το έργο του. Αυτό το δάσος, είναι ίσως το μόνο που του πρέπει να καεί. Μέχρι και το τελευταίο κλαδί του.
