ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Η κόλαση του Δάντη
Το πόσο οριακά είναι τα πράγματα το διαπιστώνεις στις αυθόρμητες εκφράσεις του κόσμου, όποτε έρχεται αντιμέτωπος με τις απευθείας μεταδόσεις των καναλιών. Είναι εκεί ακριβώς όπου διαρρηγνύεται, γλαφυρά και βίαια, η εικόνα της αγγελικά πλασμένης πολιτείας και εξαπολύονται σαν πύρινες φλόγες οι κατηγορίες, με καύσιμο την οδύνη και την απελπισία των πληγέντων της φωτιάς των δασών, της φωτιάς των τιμών, των συνεπειών της πανδημίας. Εκεί δεν υπάρχει «edit», ούτε μοντάζ. Δεν μπορείς να κόψεις και να ράψεις. Και εκεί καταλαβαινόμαστε. Όλοι καταλαβαίνουν πλέον τι συμβαίνει σε τούτη τη χώρα.
Άρα το «δε μιλάει κανείς» δεν ισχύει, καθώς όπου υπάρχει τυχαία ή αναγκαία ανοιχτό μικρόφωνο, οι πολίτες μιλούν και καμιά φορά λένε και ουσιαστικές κουβέντες, πέραν του ατύπως καθιερωμένου υβριστικού συνθήματος, το οποίο αποδεικνύει σε εβδομαδιαία σχεδόν βάση την «αγάπη» του κόσμου. Μια τέτοια μαρτυρία προήλθε από άνθρωπο του οποίου η περιουσία εκείνη τη στιγμή καιγόταν, στην καταστροφική φωτιά της Πεντέλης, στην οποία παρεμπιπτόντως οι ζημιές σε κατοικίες και επιχειρήσεις εμφανίζονται τελικά να είναι πολύ πιο εκτεταμένες από τις αρχικές, σχεδόν πανηγυρικές διαπιστώσεις, όπως και το μέγεθος της καμένης έκτασης, το οποίο από 20.000 έγινε ξαφνικά 27.000 στρέμματα.
«Πιο πολλούς δημοσιογράφους και αστυνομικούς βλέπουμε, πυροσβέστες δε βλέπουμε». Αυτό φώναζε ο άπελπις καιόμενος,καθώς όπου και να γυρνούσε το βλέμμα του έβλεπε συνεργεία των τηλεοπτικών σταθμών και περιπολικά. Δε φταίνε βεβαίως οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι ρισκάρουν και οι ίδιοι τη ζωή τους για ένα μεροκάματο, ούτε βεβαίως οι αστυνομικοί, οι οποίοι σε αυτές τις καταστάσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν και να προστατεύσουν τους πολίτες. Αλλά σίγουρα δεν είναι εκπαιδευμένοι, ούτε είναι η δουλειά τους να σβήνουν φωτιές. Κατά συνέπεια, εικόνες σαν κι αυτή του αστυνομικού, ο οποίος επιχειρούσε να σβήσει μία μικρή εστία με ένα ποτιστήρι, από μία βρύση η οποία πλέον δεν έβγαζε νερό, συνιστούν ντροπή για ένα σύγχρονο κατά τα άλλα ευρωπαϊκό κράτος.
Είναι λοιπόν απορίας άξιο για ποιο λόγο ο κ. Θεοδωρικάκος, επεσήμανε το γεγονός με σχετική ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντί να το «κάνει γαργάρα», εισπράττοντας αναμενόμενα τις αβρές αντιδράσεις των χρηστών. Άραγε αδυνατεί τόσο πολύ να αντιληφθεί ότι με αυτόν τον τρόπο εκθέτει πολύ περισσότερο τον εαυτό του και την κυβέρνηση; Η μεγαλύτερη ωστόσο και πολύ πιο κρίσιμη απορία, είναι γιατί η κυβέρνηση επέλεξε για ακόμη μία χρονιά να αφήσει τη χώρα ανοχύρωτη στις φωτιές. Εφόσον και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγνωρίζει σε κάθε ευκαιρία τις τρομακτικές επιπτώσεις τις κλιματικής αλλαγής –μέχρι και στην ομιλία του στον Ο.Η.Ε. το ανέφερε–, γιατί δεν ενισχύει την πυροσβεστική;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ευρωπαϊκού συστήματος EuropeanForestFireInformation, το 2021 κάηκαν 1.300.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων, κάτι το οποίο συνιστά ρεκόρ των τελευταίων 13 ετών. Και φέτος όμως έχουμε ξεκινήσει πολύ άσχημα. Η Ηλεία κάηκε ξανά –πλέον απλώς μετράμε τα μέτωπα των καταστροφών–, κάηκε το πανέμορφο και πολύτιμο δάσος της Δαδιάς, η Πεντέλη, η Λέσβος, η Σάμος, η ΒάλιαΚάλντα, το Άνω Αλεποχώρι, το Πόρτο Γερμενό… Ο κατάλογος είναι μεγάλος και θα μεγαλώνει όσο πλησιάζουμε στον Αύγουστο.
Άραγε τι θα πρέπει να γίνει προκειμένου να ληφθεί η πολιτική απόφαση να θωρακιστούν επιτέλους τα ζωογόνα δάση σε αυτή τη χώρα; Πότε θα ξεκαθαρίσουν και θα γίνουν σεβαστοί οι δασικοί χάρτες; Πότε θα πάψει το κράτος να νομιμοποιεί την καταπάτηση εκτάσεων και την ανεξέλεγκτη δόμηση; Δε γίνεται να δαπανώνται τεράστια ποσά για την εθνική άμυνα, και να προβλέπονται ψίχουλαγια την πυρόσβεση. Η Ελλάδα είναι στα κάρβουνα και αν δε γίνει κάτι, αργά ή γρήγορα δε θα μείνει τίποτα άλλο από στάχτες.
