ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Ελάχιστο εγγυημένο… χρέος
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”155760″ img_size=”full”][vc_column_text]«Τα παιδιά είναι το αύριο». Την έχω ακούσει τόσες φορές αυτή τη φράση ώστε να τη θεωρώ πλέον όχι μόνο βαθύτατα υποκριτική αλλά και εξοργιστικά προκλητική, όταν προέρχεται από τα χείλη κάποιου σαλτιμπάγκου της εξουσίας. Είναι μια απ’ αυτές τις ρητορικές καραμέλες τις οποίες φροντίζουν να αναμασούν μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να πουν, κάτι τάχα μακρόπνοο, όποτε βρίσκονται μπροστά σε μικρόφωνα και κάμερες. Γιατί όποιος έχει τσίπα πάνω του, αφήνει τα παιδιά στην ησυχία τους ή μάλλον στην ανησυχία τους, και σε κάθε περίπτωση, έξω από τους ιδιοτελείς λογισμούς του.
Ναι, τα παιδιά είναι πράγματι το μέλλον, όμως τι κάνατε εσείς ποτέ γι’ αυτά; Πότε μεριμνήσατε πραγματικά για να δημιουργήσετε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να ευδοκιμήσει ο ανθός της χώρας; Πότε υποστηρίξατε με έργα και όχι με λόγια του αέρα αυτό το περιλάλητο «αύριο»; Πότε κάνατε κάτι ουσιαστικό για να προστατευτεί, να θεραπευτεί, να μορφωθεί, να ονειρευτεί, να εργαστεί, να κάνει οικογένεια, να ζήσει με αξιοπρέπεια; Πότε εξασφαλίσατε ότι θα φτιάξει τη ζωή του εδώ που γεννήθηκε ώστε η χώρα και οι άνθρωποί της να δουν την μεγαλύτερη «επένδυση» στην οποία μπορεί να προχωρήσει ένα κράτος να πιάνει τόπο; Δεν κάνατε τίποτε και γι’ αυτό δεν δικαιούστε να ομιλείτε όσοι ομιλείτε περί πατρίδος και πατριωτισμού.
Πατριώτες… Πφφ. Δρομολογούν γενιές αποκλεισμένες από το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, έχουν μετατρέψει την λοιπή νοσηρότητα σε είδος πολυτελείας για τους λίγους που μπορούν να εγχειριστούν σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, ένα στα τρία νοικοκυριά δυσκολεύεται να καλύψει τις βασικές ανάγκες, και αυτοί οι οποίοι εισπράττουν από παντού –του τεμπέλη το φαΐ είναι φυλαγμένο– μας μιλούν για πατριωτικό καθήκον και για το μέλλον αυτού του τόπου. Την ίδια ώρα στη Γερμανία, λόγω της φτωχοποίησης την οποία έχει επιφέρει η πανδημία σε εκτεταμένα στρώματα της κοινωνίας και της ανόδου του δείκτη ανισότητας πλούτου/εισοδήματος, το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών προχώρησε σε μία αν μη τι άλλο ριζοσπαστική πρόταση. Εισηγήθηκε την καθιέρωση ενός είδους ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, με έναν τρόπο που ως ιδέα έχει να εμφανιστεί από την εποχή του Τόμας Πέιν.
Ο Τόμας Πέιν είναι εκείνος στον οποίο πιστώνεται η επινόηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Το 1797 ο Αμερικανός φιλόσοφος κατέθεσε υπόμνημα προς το Διευθυντήριο της Γαλλικής Επανάστασης, το οποίο αναφέρει: «Η γη ανήκει σε όλους. Κάθε ιδιοκτήτης οφείλει στην κοινότητα μια γαιοπρόσοδο. Τα έσοδά της να κατατίθενται σε ένα ταμείο, και κάθε άτομο που φτάνει στην ηλικία των 21 ετών να λαμβάνει 15 στερλίνες (και άλλες 10 στερλίνες στην ηλικία των 50 ετών). Όλοι να ωφελούνται, πλούσιοι και φτωχοί».
Η Deutche Welle αναφέρει ότι τον Δεκέμβριο, εν μέσω της επέλασης της Όμικρον, το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών αναβίωσε αυτήν την ιδέα αιώνων για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ανισότητας του πλούτου. Η «Καθολική Βασική Κληρονομιά» ή Grunderbe στα γερμανικά, θα εκχωρεί 20.000 € σε κάθε πολίτη όταν αυτός συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του. Το ποσό αυτό θα προορίζεται είτε για εκπαίδευση ή κατάρτιση, ή για προκαταβολή ακινήτου ή για έναρξη επιχείρησης. Η ιδέα είναι παρόμοια με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, το πρόγραμμα πρόνοιας που χρησιμοποιείται από διάφορες κυβερνήσεις, για να ενισχύσει όσους έχουν μικρά εισοδήματα.
Εδώ πάλι, έχουμε πετύχει την άτυπη καθιέρωση ενός ακριβώς αντίστροφου μέτρου, κάτι σαν ελάχιστο εγγυημένο χρέος. Από τη στιγμή που γεννιέσαι σε τούτη τη χώρα, χρωστάς. Αντί να σου δίνουν, δίνεις. Μέχρι να μεγαλώσεις, να τους σιχτιρίσεις και να πας να δουλέψεις επιστήμονας στη Γερμανία. Κάποτε, πήγαιναν μόνο ως εργάτες… Κάτι είναι κι αυτό.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
