Αιρετικά και επίκαιρα: «Σωτήρη, λαθέψαμε»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”123815″ img_size=”full”][vc_column_text]

Του Παντελή Μπουκάλα

Αν εξαιρέσουμε τους απολυταρχικούς κυβερνήτες τύπου Τραμπ ή Μπολσονάρο, που ο ξερολισμός τους περιφρονεί την επιστημονική γνώση, και παίρνουν έτσι χιλιάδες στον λαιμό τους, οι υπόλοιποι λίγο-πολύ προσπαθούν να τιθασεύσουν τη ροπή τους να μεταφράζουν την πολιτική τους εξουσία σε αυθεντία για οτιδήποτε. Ακούνε με κάποια προσοχή τους ειδικούς, πείθουν τον εγωισμό τους να δείξει ότι ακούει τις συμβουλές τους, προσαρμόζουν την πολιτική τους στα ενδεχόμενα που απορρέουν από τα προγνωστικά μοντέλα.

Τα μοντέλα αυτά δεν είναι 100% αξιόπιστα, επειδή θεμελιώνονται στο ολισθηρό έδαφος δεδομένων που αλλάζουν συνεχώς και κάθε άλλο παρά «λογικά». Αυτό επιβάλλει την αναπροσαρμογή των σχεδιασμών αντιμετώπισης της πανδημίας. Θα έπρεπε όμως να επιβάλει και δυο-τρία άλλα πράγματα. Τη διαφάνεια κατ’ αρχάς, που θα έδινε σε όλους τους σχετιζόμενους επιστήμονες, και ας μη μετέχουν στην ειδική επιτροπή, τη δυνατότητα πρόσβασης στα συλλεγόμενα στοιχεία. Τις γνώσεις τους έχουν να προσφέρουν. Την έγνοια τους. Ισως και τον κριτικό τους λόγο. Που και αυτός είναι άκρως απαραίτητος. Και ας τον απαγορεύουν οι κυβερνώντες ηθικολογώντας.

Δεύτερο αναγκαίο η ειλικρίνεια. Η ευθύτητα, που οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτοκριτική, αόρατη δυστυχώς όσο και ο ιός. Ο πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο υπουργός Υγείας, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως εμφανίζονται σαν να έχουν δίκιο όλοι τους την ίδια στιγμή. Και κάθε στιγμή. Εστω κι αν τα λεγόμενά τους αλληλοαναιρούνται, αφού ο ένας λέει άλφα και ο άλλος αντιάλφα. Ο ένας «μα ποιος σάς είπε για λοκντάουν;» και ο άλλος «μα και βέβαια λοκντάουν, δεν σας το είπαμε;».

Ανακοινώνοντας τη γενική καραντίνα, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης απευθυνόταν στον κ. Τσιόδρα με το μικρό του όνομα, ίσως με την προσδοκία ότι η επίκληση του Σωτήρη θα αποβεί σωτήρια. Θα μπορούσε, λοιπόν, κάποια στιγμή να στραφεί στον τυχαίο Σωτήρη του τηλεακροατηρίου του – ή Σωτηρία ή Γιώργο ή Γεωργία. Και, αφήνοντας προσωρινά στην άκρη το «εγώ», που το χρησιμοποιεί όλο και πιο συχνά (και πάντα με θετικά συμφραζόμενα), να του πει ειλικρινά:

«Σωτήρη, πέσαμε έξω. Στον τουρισμό, στα λεωφορεία και στο μετρό, στον αριθμό των τεστ, στα σχολεία, στους γιατρούς που δεν προσλάβαμε, στις εντατικές που εγκαινιάσαμε δίχως προσωπικό, στον αυτοθαυμασμό. Εντάξει. Δεν θα σου ζητήσω και συγγνώμη, μην το παρακάνουμε. Ήθελα απλώς να το ξέρεις: Τελικά, μάλλον δεν είμαστε αλάθητοι». Έστω αυτό.

Πηγή: Καθημερινή[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]