5 λεπτά ακόμη

Αν δεν είχε πάει εκείνη τη μέρα στο συγκεκριμένο κατάστημα; Αν δεν είχε αποφασίσει να πάει νωρίτερα απ’ ότι συνήθως; Αν είχε συμβεί οτιδήποτε προκειμένου να καθυστερήσει λίγο ακόμη; Η τραγική ιστορία της, λογίστριας στο επάγγελμα αλλά πάνω απ’ όλα μητέρας δύο μικρών κοριτσιών, Βασιλικής Παραστατίδου, αποδεικνύει ότι δύο πράγματα δε θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο: η ευτυχία και ο ανθρώπινος πόνος.

Μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικού δράματος, με τη διαφορά πως και σε αυτήν την περίπτωση επιβεβαιώθηκε ότι τα δράματα τα οποία πλάθει με το μυαλό ο ανθρώπινος νους ωχριούν μπροστά στην αμείλικτη σκληρότητα της ζωής. Ίσως ακριβώς αυτός να είναι και ο λόγος που τα πλάθει, για να ξορκίσει δηλαδή την τραγωδία με την οποία είναι συνυφασμένη η ύπαρξη. Δυστυχώς όμως το κακό ούτε παύει, ούτε ξορκίζεται. Δεν είναι ότι η άτυχη Βασιλική επισκέφθηκε τη συγκεκριμένη ημέρα το συγκεκριμένο κατάστημα, αφού όπως έγινε γνωστό αργότερα, περνούσε μόνο περιστασιακά από εκεί. Δεν είναι ούτε ότι τη συγκεκριμένη μέρα θέλησε να πάει πιο νωρίς έτσι ώστε να ξεμπερδέψει πιο γρήγορα από τις υποχρεώσεις της και να αφιερώσει τον χρόνο της στο μόνο πράγμα που αξίζει για ένα γονιό, δηλαδή στην κόρη της, που είχε γενέθλια και σκόπευε να της κάνει ένα πάρτι έκπληξη. Το πλέον ασύλληπτο είναι ότι θα αρκούσε μία ανεπαίσθητη αλλαγή στο πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα εκείνο το πρωινό που θα μπορούσαν να την κρατήσουν ζωντανή. Αν είχε συμβεί κάτι, οτιδήποτε που να καθυστερούσε πέντε μόλις λεπτά την Βασιλική, τότε αυτήν την στιγμή θα βρισκόταν αγκαλιά με τις κόρες της. Ίσως αν έχανε το συρμό που έφευγε από τον σταθμό ή αν δεν είχε ακούσει το ξυπνητήρι ή αν η κόρη της ήθελε να της διαλέξει άλλα ρούχα για να φορέσει στο σχολείο ή ακόμη, αν ένα επαγγελματικό τηλέφωνο την κρατούσε για λίγο απασχολημένη προτού περάσει την πόρτα που την οδήγησε στον θάνατο. Οτιδήποτε θα μπορούσε να της δώσει πέντε λεπτά ακόμη. Οτιδήποτε θα της χάριζε τη ζωή.