24ωρη εργασία, 7 μέρες την εβδομάδα.. Χωρίς ανάσα μια, φτάνει πια..
Του Νίκου Γκότση, προέδρου Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηλείας
Δύο περίπου μήνες μετά το νομοσχέδιο που επιχείρησε να ενοποιήσει όλη την επίθεση των τελευταίων ετών και όλων των κυβερνήσεων απέναντι στην Κυριακή αργία και στην παράταση του ωραρίου εργασίας των εργαζομένων στις εμπορικές επιχειρήσεις, ήρθε νέο φιρμάνι από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη μορφή υπουργικής τροπολογίας στο νομοσχέδιο για τη στήριξη των συγγενών του εγκλήματος στα Τέμπη.
Διαβάζουμε: «Το ωράριο λειτουργίας μπορεί να παρατείνεται με απόφαση του κατά τόπον αρμόδιου Δημάρχου, μετά από πρόταση του τοπικού εμπορικού συλλόγου, μέχρι και τις 6:00 της επόμενης ημέρας..»
Με βάση την άθλια πρόταση στην αιτιολογική πρόταση που αναφέρεται σε περιόδους που το «καταναλωτικό ενδιαφέρον είναι υψηλό», χαράσσεται η ζωή των εμποροϋπαλλήλων σε ένα έδαφος που η εντατικοποίηση της εργασίας συνεχώς θα μεγαλώνει.
Η 24ωρη εργασία, 7 μέρες την εβδομάδα, το λιώσιμο των εργαζομένων πίσω από τα ταμεία, στα ράφια, στα ψυγεία, στις αποθήκες, στην ορθοστασία εξαρτάται από την απόφαση ενός Δημάρχου. Με το πρόσχημα των εμπορικών κάτεργων με τους φανταχτερούς-χρωματιστούς τίτλους των λευκών-μαύρων-μπλε ημερών, των διαφόρων bazaars οι εργαζόμενοι στο εμπόριο θα είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται διαρκώς σε ετοιμότητα για εργασία που το μόνο που θα τους λείπει θα είναι η σιδερόμπαλα στα πόδια.
Όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις κάθε χρώματος εφεύρισκαν όρους και προϋποθέσεις για να απελευθερώσουν την Κυριακάτικη εργασία, να παρατείνουν τον εργάσιμο χρόνο. Στο όνομα του εκσυγχρονισμού επικαλούμενοι την ευρωπαϊκή πραγματικότητα που φυσικά την ξεχνάνε όταν οι εργαζόμενοι κάθε χώρας βρίσκονται κατά εκατομμύρια στο δρόμο για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, μιλούσαν για απελευθέρωση της Κυριακής σε περιοχές με τουριστικό ενδιαφέρον και στις Ριβιέρες τους, ενέπλεκαν τους Περιφερειάρχες, τα τετραγωνικά μέτρα, τις Κυριακές από Οκτώβρη ως Μάη κοκ.
Η επίθεση στην Κυριακή αργία και στον εργάσιμο χρόνο των εμποροϋπαλλήλων δυναμώνει την ένταση της εκμετάλλευσης ιδιαίτερα σε έναν κλάδο που πρωτοπορεί στην ελαστική εργασία, στα σπαστά ωράρια, στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στην κακοπληρωμένη εργασία. Μπροστά στις εορταστικές περιόδους οι εργαζόμενοι στο εμπόριο «χάνουν» κυριολεκτικά το σπίτι τους.
Σήμερα είναι ώριμο και τεχνολογικά εφικτό να εργαζόμαστε λιγότερο, με 7ωρο-5μερο-35ωρο, να υπάρχει νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας. Ένα εμπόδιο υπάρχει μόνο.. Τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων! Το σύνθημα «τα κέρδη τους, οι ζωές μας» δεν αφορά μόνο εγκλήματα όπως στα Τέμπη που συντάραξαν τη χώρα και την έβγαλε στους δρόμους αλλά και την καθημερινή ζωή των εργαζομένων, εκεί που η ένταση της εκμετάλλευσης χτυπάει κόκκινο.
