24.000 «μπαλώματα» στην Παιδεία, ούτε κουβέντα για διορισμούς

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”4727″ img_size=”full”][vc_column_text]Του Χρήστου Κάτσικα

Έχουμε μπει στην τελική ευθεία για τις προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών και δεκάδες χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» αναμένοντας από μέρα σε μέρα την πρόσκληση από το υπουργείο Παιδείας για την κατάθεση των αιτήσεων πρόσληψης στην Α/βάθμια και Β/βάθμια εκπαίδευση.

Στη συνάντηση (την εβδομάδα που πέρασε) της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας με το Δ.Σ. της ΔΟΕ η βασική είδηση ήταν ότι έχουν εξασφαλιστεί 24.000 πιστώσεις για πρόσληψη αναπληρωτών εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Γενική και Ειδική Εκπαίδευση (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια) ενώ δεν υπήρξε από τη μεριά του υπουργείου ούτε μια λέξη για διορισμούς μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού.

Οπως δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε η σχολική χρονιά να ξεκινήσει κανονικά και χωρίς κενά. Στο πλαίσιο αυτό περίπου στο διάστημα 21 έως 23 Αυγούστου αναμένεται να να ανακοινωθούν οι πίνακες κατάταξης και η εγκύκλιος των αιτήσεων των αναπληρωτών.

Θα ακολουθήσουν οι δηλώσεις των περιοχών από τους αναπληρωτές (με το χρονικό όριο να λήγει στις 28 ή 29 Αυγούστου), ενώ η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεσμεύτηκε ότι στις 5 Σεπτεμβρίου θα γίνει πρόσληψη του 70% των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

Θα προηγηθούν οι προσλήψεις στην Ειδική Αγωγή και θα ακολουθήσουν της Γενικής και οι περισσότερες θα αφορούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και θα γίνουν μέσω ΕΣΠΑ.

Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, πέρσι 92.850 εκπαιδευτικοί κατέθεσαν τις αιτήσεις τους για εργασία ως αναπληρωτές και 52.451 ως ωρομίσθιοι. Οσον αφορά τον αριθμό των αιτήσεων και τις ειδικότητες, πενταψήφιο αριθμό αιτήσεων είχαμε για τους φιλολόγους (21.942), τους δασκάλους (13.450) και τους νηπιαγωγούς (11.123).

Παράλληλα 7.274 εκπαιδευτικοί ξένων γλωσσών έκαναν αίτηση. Συγκεκριμένα έγιναν 3.807 αιτήσεις εκπαιδευτικών Αγγλικής ΠΕ06.00, 1.708 αιτήσεις εκπαιδευτικών Γαλλικής ΠΕ05.00, 1.301 αιτήσεις εκπαιδευτικών Γερμανικής ΠΕ07.00, 329 αιτήσεις εκπαιδευτικών Ιταλικής ΠΕ34.00 και 129 αιτήσεις ΠΕ40.00 εκπαιδευτικών Ισπανικής.

Είναι φανερό ότι από το 2010 μέχρι σήμερα όλες οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας έχουν επέμβει στις ζωές των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, του πιο αδύναμου κρίκου στην αλυσίδα της εκπαίδευσης.

Αυτή ακριβώς την αίσθηση έχουν προκαλέσει στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, που σαν μετανάστες μήνες και μήνες λιώνουν τα παπούτσια τους σε όλη την Ελλάδα για μια… χούφτα μόρια, αφενός οι μηδενικοί διορισμοί, αφετέρου οι αλλεπάλληλοι «κόφτες» προσωπικού στη δημόσια εκπαίδευση.

Από την υπουργό Α. Διαμαντοπούλου, που συγχώνευσε και έκλεισε μέσα σε μια νύχτα πάνω από χίλιες σχολικές μονάδες, τον Κ. Αρβανιτόπουλο που αύξησε το ωράριο των εκπαιδευτικών και έβγαλε στη διαθεσιμότητα εκατοντάδες εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδικοτήτων, μέχρι και τον Ν. Φίλη που προχώρησε σε αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα των Γυμνασίων και μείωσε το ωράριο των σχολικών μονάδων, οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας, μόνιμοι και αναπληρωτές, κατανόησαν την επίσημη εκπαιδευτική πολιτική ως επίμονο και επίπονο τρύπημα σκληρών επιφανειών!

Η «κανονικότητα» στο σχολείο

Οπως και κάθε χρονιά, έτσι και φέτος, λίγο πριν από την έναρξη του νέου σχολικού έτους, έχουμε επανάληψη διακηρύξεων για το αυτονόητο: «Η σχολική χρονιά θα ξεκινήσει κανονικά και χωρίς κενά».

Αν και η υποχρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου, το «μαχαίρι» στους μισθούς των εκπαιδευτικών, που οδηγούνται μήνα με τον μήνα σε φτωχοποίηση, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που πρέπει να αντιμετωπιστεί, κι αν οι πληθωρικές τάξεις και οι ευφάνταστοι τρόποι «κάλυψης» των κενών στα σχολεία με τη μείωση των διδακτικών ωρών και το «ξεχείλωμα» των αναθέσεων μαθημάτων (ο φιλόλογος διδάσκει θρησκευτικά, ο θεολόγος ιστορία, ο μηχανικός μαθηματικά και ο μαθηματικός φυσική), που βαθαίνουν το κράτος της αμάθειας, είναι ένα εξόχως σημαντικό ζήτημα στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές, εξίσου σημαντικό θέμα είναι και μια νέα κατάσταση που αθέατα και αθόρυβα διαμορφώνεται στο δημόσιο σχολείο.

Αναφερόμαστε σε δύο ολοένα διογκούμενες ομάδες εκπαιδευτικών που μέσα στους σχολικούς χώρους ονομάζονται υπαινικτικά «μετανάστες» και «ντελίβερι». Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο των μνημονίων, οι ελαστικές μορφές εργασίας αυξάνονται συνεχώς στη δημόσια εκπαίδευση.

Βρισκόμαστε στην εποχή των αναπληρωτών «νομάδων δασκάλων», η επινόηση των οποίων καταργεί την παιδαγωγική σχέση και την αφοσίωση που είναι απαραίτητες στην εκπαίδευση, η οποία είναι προφανέστατο ότι έχει ανάγκη από μόνιμους διορισμούς κι όχι από πλανόδιους εκπαιδευτικούς για να κλείνουν τρύπες του συστήματος.

Το σχολικό έτος 2011-2012 το ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών επί των μόνιμων εκπαιδευτικών ήταν 8%, για να φτάσουμε το 2016-2017 στο 14%! Και φέτος, για ακόμη μία χρονιά (έβδομη στη σειρά), η αναλογία μόνιμου και ελαστικά εργαζόμενου προσωπικού (αναπληρωτές-ωρομίσθιοι) μεταβάλλεται υπέρ του δεύτερου, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο το εργασιακό μοντέλο που αργά και συστηματικά εμπεδώνεται στις σχολικές μονάδες.

Παράλληλα οι απανωτές ρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας, κυρίως από το 2010 και μετά, οδηγούν σιγά σιγά στην πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων εκπαιδευτικών, καθώς χιλιάδες καλούνται να συμπληρώνουν το υποχρεωτικό ωράριο κάνοντας… ακροβατικά για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μέχρι και σε πέντε διαφορετικά σχολεία.

Συγκεκριμένα τη σχολική χρονιά που πέρασε, περισσότεροι από 15.000 καθηγητές διδάσκουν σε 2 σχολεία και άνω στα Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ της χώρας.

Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο αιρετός στο ΚΥΣΔΕ, Νεκτάριος Κορδής, το 18% των καθηγητών διδάσκει σε 2 σχολικές μονάδες και το 5% σε 3 και πάνω σχολικές μονάδες!

Πολύ χειρότερα ακόμη είναι τα πράγματα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ιδιαίτερα με τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων (αγγλικών, γαλλικών, φυσικής αγωγής, πληροφορικούς, καλλιτεχνικών μαθημάτων, μουσικούς, θεατρικής παιδείας κ.λπ.).

Αυτό κι αν είναι εκπαιδευτικό «delivery»

Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει για τον εκπαιδευτικό να διδάσκει σε δύο και τρία σχολεία την ίδια ημέρα. Σημαίνει, ιδιαίτερα στην επαρχία, δεκάδες χιλιόμετρα καθημερινών μετακινήσεων. Σημαίνει φυσική εξόντωση και οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών.

Σημαίνει να αγνοεί ο εκπαιδευτικός ακόμα και τα ονόματα των μαθητών του. Σημαίνει απρόσωπη εκπαιδευτική διαδικασία και διάλυση των παιδαγωγικών αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ δασκάλων και μαθητών, η ανάπτυξη των οποίων είναι απαραίτητος όρος για τη διατήρηση του αναγκαίου κοινωνικού ιστού για τη διαμόρφωση των προσωπικότητας των νέων.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]