Γράφει ο Μανώλης Λέκκας*
Το έχει η μοίρα μας ως Λαός, να προκαλούμε μόνοι μας την καταστροφή και στη συνέχεια να αναζητούμε ευθύνες από παντού, από τη Φύση, το Θεό, την Κυβέρνηση, από το γείτονα.
Το έχει όμως και τούτος ο τόπος να είναι ευλογημένος με χαρακτηριστικά παραδεισένια, με μια απίστευτη γεωμορφολογία, με το μεγαλύτερο και ομορφότερο σύμπλεγμα νησιών και την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρώπη. Όλοι οι καιροί της Γης έχουν επισκεφθεί το τόπο μας και έχουν αφήσει τα σημάδια τους στο φυσικό μας περιβάλλον. Δασωμένα βουνά με γυμνές κορφές από τα χιόνια του χειμώνα, απροσπέλαστα μα και προσπελάσιμα πανέμορφα φαράγγια, εκπληκτικές παραλίες με γαλαζοπράσινα καθαρά νερά. Στον παραδεισένιο όμως αυτό τόπο δεν λείπουν και οι δοκιμασίες της φύσης, οι φυσικές καταστροφές.
Ο τόπος μας έχει βιώσει και θα συνεχίσει να βιώνει φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές θα καίνε τα δάση, έντονα τοπικά καιρικά φαινόμενα θα προκαλούν πλημμύρες και κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι και ανεμοστρόβιλοι θα παρασέρνουν οτιδήποτε στο πέρασμα τους, μόνιμα θα έχουμε την ανησυχία για ένα σεισμό μεγάλο ή μικρό με άγνωστα αποτελέσματα.
Μα σε ποιο μέρος της Γης δεν συμβαίνουν παρόμοιες φυσικές καταστροφές και μάλιστα πολύ πιο καταστροφικές και εκτεταμένες απ’ότι στον δικό μας τόπο. Η φύση επιλεκτικά δοκιμάζει, με διαφορετικό τρόπο, την κάθε περιοχή του πλανήτη. Αυτό όμως που προέχει όλων είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Όσα μέτρα και να ληφθούν για την προστασία ενός δάσους από τον κίνδυνο μιας πυρκαγιάς ή την αποφυγή ενός πλημμυρικού φαινομένου είναι βέβαιο ότι δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν τις ακραίες δυνάμεις της φύσης όταν και όπου αυτές επιλέξουν να εκδηλωθούν. Όσα μέτρα και να λάβει η πολιτεία, η πολιτεία σε κάθε μέρος της Γης, δεν αρκούν αν δεν υπάρξει και μία κοινή συναίνεση και συνεργατικότητα του απλού πολίτη.
Στην Ελλάδα, από αρχαιοτάτων χρόνων, κουβαλάμε ένα “κουσούρι”, τη διχόνοια που μεταφράζεται σε αδυναμία συνεργατικότητας, ιδιαίτερα δε όταν γίνεται πολιτική αντιπαράθεση, και μάλιστα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τότε είναι που σηκώνονται πελώρια τείχη και κάθε ελπίδα συνεργασίας για επίλυση επιτέλους των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οργανωτική δομή της χώρας μας, εξανεμίζεται στο χρόνο που απαιτείται για να ξεχαστούν τα θύματα της κάθε καταστροφής.
Με μεγάλη λύπη είδα στην πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά της Αν. Αττικής δημοσιεύματα για εκρηκτικούς μηχανισμούς και υπόνοιες για τρομοκρατική ενέργεια. Εάν υπάρχουν τέτοια στοιχεία, έστω και ενδείξεις, αυτά θα πρέπει να κατατίθενται στις αρμόδιες αρχές που διερευνούν τα αίτια και όχι να διασπείρονται στο κοινό με πιθανό απώτερο στόχο το κέρδος στην επισκεψιμότητα της είδησης.
Γνωρίζοντας από το δικό μου μετεωρολογικό αντικείμενο τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια είδηση, αφενός μεν στην ψυχολογία του κοινού αφετέρου στην καταγραφή της είδησης από ξένα κέντρα που μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν, παρακαλώ βαθειά μέσα από τη ψυχή μου το Θεό να μας βάλει λίγο μυαλό και να καταλάβουμε επιτέλους ποιο είναι το καλό του τόπου μας.
Η ανάπτυξη και η ευημερία της χώρας μας στηρίζεται, καλώς ή κακώς, σε εξωγενείς παράγοντες και ιδιαίτερα στο τουριστικό προϊόν το οποίο προσελκύει τους ξένους λόγω της ιστορίας μας, της φιλόξενης συμπεριφοράς μας, των μαγευτικών τοπίων, της γαστρονομίας και μεταξύ αυτών σε ακόμη πιο κορυφαία κατ’εμέ επιλογή ο καλός μας καιρός και ο ασφαλής ταξιδιωτικός προορισμός.
Αυτοί οι δύο τελευταίοι υποστηρικτικοί πυλώνες της Ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας τορπιλίζονται μονίμως εκ των έσω, δίνοντας πλεονέκτημα σε αυτούς που διαμορφώνουν τις τουριστικές αγορές να χρησιμοποιούν εσφαλμένα δεδομένα προκειμένου να επιτύχουν την ανάδειξη αγορών που εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα.
Είχε πει ο Εμμανουήλ Ροϊδης “ Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του : Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας “. Εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε ποιο είναι το καλό μας, να πάψουμε να αποτελούμε πληγή για τον τόπο μας και να βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, για τους Έλληνες δεν μπορώ να προβλέψω τίποτα.
* Ο Μανώλης Λέκκας είναι Μετεωρολόγος, MSc
