Μεγάλο καράβι η Ιταλία, μεγάλες οι φουρτούνες, στην (ακόμα ενωμένη) Ευρώπη. Στα καθ’ ημάς, περισσότερο ταιριάζει η παροιμία: Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν. Τέλος πάντων…

Συμφωνήσανε, λέει, ιταλική κυβέρνηση (η Λίγκα του Βορρά και τα Πέντε Αστέρια… παντός καιρού) και Κομισιόν, μέχρι να καταθέσει η ιταλική κυβέρνηση τον προϋπολογισμό, τη Δευτέρα, 15/10, να μη γίνουν δηλώσεις ένθεν κακείθεν.

Και βέβαια, το περί δηλώσεων τηρήθηκε, βρήκε όμως η Κομισιόν το παράθυρο των επιστολών: όσα είχε να δηλώσει, τα… ταχυδρόμησε, είπε και το ωραίο (το πάνω χέρι έχει, ό,τι θέλει λέει) ότι οι επιστολές δεν είναι δηλώσεις… και το θέμα φούντωσε.

Μπήκανε τα χρηματιστήρια στη μέση, τα ομόλογα, τα σπρεντ…και  ποιος μας σώνει!

Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα. Τα ‘χουμε ξανακούσει από άλλα χείλη, σε άλλη ώρα, σε άλλη χώρα. «Εμείς τραβάμε μπροστά, δεν μας τρομάζουν κάποιοι λίγοι κερδοσκόποι».

Οποιοσδήποτε που έχει επισκεφτεί τη «χώρα των ομολόγων», των spreads, της τιμολόγησης των πιθανοτήτων, της αξιολόγησης του πιστωτικού κινδύνου, των διαχειρίσιμων ρίσκων, της επικίνδυνης ζώνης των αποδόσεων, αντιλαμβάνεται ότι κάτι τρέχει και δεν είναι «κάποιοι λίγοι κερδοσκόποι».
Μπορώ να φανταστώ τη σκηνή, μ’ έναν φιλόδοξο νέο να υποβάλλει τα σέβη του στους διαχειριστές funds, στρατηγικών αναλυτών, οικονομολόγων, επικεφαλής πιστωτικής στρατηγικής, τραπεζιτών και διεθνών αξιολογητών και να τους ανακοινώνει ότι θέλει να γίνει κερδοσκόπος.

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για τα περαιτέρω. «Αν μου λέγατε ότι θέλετε να αποκομίσετε κέρδη στοιχηματίζοντας π.χ. υπέρ της εξασθένησης του ευρώ ή της υποβάθμισης της ιταλικής πιστοληπτικής ικανότητας θα το καταλάβαινα. Κερδοσκόπος, όμως, τι σημαίνει;».

Ρωτήστε τους Ρωμαίους, που τους ανακάλυψαν τώρα που οι χρηματαγορές δεν έχουν δώρα. Οι «κακοί» που πουλάνε Ιταλία, για να βάλουν εμπόδια στα επερχόμενα μεγαλεία. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ο «κερδοσκόπος» πουλάει σε επίπεδα χαμηλά, συνεπώς είχε αγοράσει ακριβότερα, άρα πουλώντας χάνει, αρκεί να μη χάσει και άλλα.

Πολλοί χάσαμε την μπάλα. Μπορεί να δυσανασχετούμε με τους δείκτες, δικαιούμαστε να δυσπιστούμε με οίκους, ενοίκους και ειδικούς που μας μπερδεύουν με κωδικούς, αλλά το περιεχόμενο της εκτίμησής τους δεν είναι για «πέταμα».

Στα δικαστήρια λόγω αμφιβολιών, αθωώνεσαι. Στο εδώλιο των αγορών πληγώνεσαι.