Γυρνώντας κατακουρασμένος από την Αγ. Γεωργίου, όταν έχεις τσακωθεί με το Λεωφορειατζή, γιατί δεν άκουσε το μπιπ της προειδοποίησης για στάση, φαντάζομαι το ζεστό φαγητό και ένα καλό μπάνιο για να βγάλουμε το άγχος, την κούραση και τη μιζέρια της καθημερινότητας. Φτάνεις στην πόρτα του σπιτιού σου, ανοίγεις ανακουφιστικά, παρατάς τα πάντα στη μέση, πας στο μπάνιο… εγκεφαλικό! Τι έγινε; Πάλι διακοπή νερού; Πάλι; Πηγαίνεις στην κουζίνα, λες και σου στέλνουν στο σπίτι από 5 μεριές το νερό στον Πύργο, αλλά και πάλι ακούς τη φωνή του υπερπέραν, γκχμπγκουχ, δηλαδή σε άπταιστα Δευαδπτικα, δεν έχει νερό φίλε ή βλάβη δικτύου ή διακοπή για άγνωστους λόγους ή γιατί έτσι το κόβουμε γιατί είμαστε μάγκες. Παίρνω το διαχειριστή, μου λέει ότι βγαίνουν ανακοινώσεις στις εφημερίδες, έχουμε κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες ως πολυκατοικία, αλλά τα παράπονα στο Δήμαρχο.

Στο Δήμαρχο Πύργου, λοιπόν. Μα καλά, τόσες πολλές διακοπές νερού υπάρχουν σε άλλη πόλη της Ελλάδας; Το δίκτυο ύδρευσης γιατί δεν λειτουργεί όλες τις μέρες; Τόσες πολλές βλάβες έχει το δίκτυο σωλήνων ή υπάρχει μία χαλαρότητα και όλα πάνε και έρχονται, χωρίς έλεγχο και χωρίς φυσικά παρέμβαση; Πώς θα αναπτυχθεί ο Πύργος χωρίς να έχει νερό στις βρύσες όλες τις μέρες και ώρες της εβδομάδας; Με κουβάδες; Τι να τα κάνουμε τα μεγαλεπήβολα σχέδια καλλωπισμού και αναβάθμισης τουριστικών περιοχών, όταν δεν υπάρχουν τα βασικά στοιχεία κοινωνικής συλλογικότητας στην πόλη; Νερό, καθαριότητα, πεζοδρόμια, κίνηση αυτοκινήτων και ανθρώπων, πράσινο, εργασία, σχέδιο αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Αλλά, ψιλά γράμματα…

Άκης Χουζούρης