Το φεγγάρι είναι σούπερ
Περάσαμε ώρα συζητώντας πού θα μπορούσαμε να απολαύσουμε καλύτερα την Πανσέληνο. Όχι ότι είμαστε πιστοί ακόλουθοι των αστρονομικών φαινομένων. Δυστυχώς η ρουτίνα και το άγχος της καθημερινότητας δε σου αφήνουν χώρο για να θυμηθείς τι γίνεται πάνω από το κεφάλι σου. Κάθε φορά λέμε: «μην ξεχάσουμε τα μεσάνυχτα να δούμε τις Περσίδες!». Μην ξεχάσουμε να δούμε το ένα, μην ξεχάσουμε να δούμε το άλλο, και στο τέλος δεν βλέπουμε τίποτα. Μένουμε μονάχα με την ανάμνηση της λήθης. Τούτη τη φορά όμως το βάλαμε πείσμα να δούμε τουλάχιστον αυτήν την τόσο ξεχωριστή Πανσέληνο. Άλλωστε οι σχετικές αναρτήσεις –πάντα το διαδίκτυο σου βάζει αυτές τις φωτιές– έκαναν λόγο για ένα ακόμη σούπερ φεγγάρι, με τη διαφορά ότι αυτό θα είναι το μεγαλύτερο των τελευταίων 70 χρόνων, αφού θα πλησιάσει τη Γη στη μικρότερη δυνατή απόσταση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ των δύο σωμάτων. Γι’ αυτό έγινε όλη η φασαρία! Γιατί μέχρι τον Νοέμβρη του 2034 που θα ξανασυμβεί κάτι ανάλογο, δε ξέρουμε αν θα πατάμε ακόμη στη γη ή θα αν θα έχουμε γίνει και εμείς ένα με τ’ αστέρια. Μετά λοιπόν από αρκετή σκέψη καταλήξαμε σε ένα ήσυχο λοφάκι που μας φιλοξένησε για λίγη ώρα, αν και παραλίγο να τα καταφέρουμε να μην κάνουμε τίποτα ούτε αυτή τη φορά. Ευτυχώς όμως είχαμε τα άστρα με το μέρος μας και έτσι θυμηθήκαμε πόσο μαγικά πράγματα συμβαίνουν εκεί πάνω.
Σα να πρόκειται για έναν άλλο κόσμο, ενώ είναι ο ίδιος. Σε κάνει να τον ζηλεύεις, γιατί εκεί ψηλά δεν υπάρχουν σκοτούρες και άγχη, ούτε βιασύνες και περιορισμοί. Ο χρόνος είναι ο ίδιος παντού αλλά εκεί πάνω κυλά διαφορετικά. Κυρίως δεν υπάρχουν όλες αυτές οι μικρότητες και όλες αυτές οι ασχήμιες που μικραίνουν τον άνθρωπο και τον απομακρύνουν από την συμπαντική του καταγωγή, αντί να τον φέρνουν πιο κοντά σε αυτό που όντως είναι. Παρόλα αυτά, αρκούν λίγες στιγμές ήρεμης ενατένισης του νυχτερινού ουρανού να σου θυμίσουν τι αξίζει στη ζωή και τι όχι. Γι’ αυτό το τόσο απλό, δεν χρειάζεται να έχουμε σούπερ φεγγάρι. Το φεγγάρι είναι πάντα σούπερ.
