Στους ωραιότερους της Ελλάδας οι καταρράκτες Νέδα και Νεμούτας!
Σμιλεύουν τα βράχια, παράγουν ενέργεια, γεννούν νεροτριβές. Και όταν αφήνονται στην τύχη τους, μένουν στις μνήμες, σε γυαλιστερές σελίδες, στις καρδιές μας, ως ένα από τα πιο φαντασμαγορικά φυσικά αξιοθέατα.
Σταγόνες δροσιάς πιτσιλίζουν το πρόσωπο. Σύννεφα υδρατμών διαθλούν τις ακτίνες φωτός και υφαίνουν ουράνια τόξα. Η βροντερή βοή γεμίζει τα τύμπανα, προλογίζει το υπερθέαμα, μαγνητίζει τα βήματα σε βαθύσκιωτα φαράγγια μακριά απ’ τα ανθρώπινα χνάρια, στην αγκαλιά της οργιώδους βλάστησης.
Οι καταρράκτες, οι ορμητικές μάζες των γλυκών νερών των ποταμών, προκαλούνται από την ανώμαλη διαμόρφωση του εδάφους και τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Η συνεχής και ασυγκράτητη ροή τους χαράζει πετρώματα, σχηματίζει λιμνούλες, δίνει ζωή σε μύλους, νεροτριβές, στην Ελλάδα από τα μέσα του ‘50 αξιοποιείται σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς. Μετά τη βουτιά στο χάος, μετά την όποια χρήση, ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους, ημερεύουν, χαράζουν παραμυθένιες πορείες μέσα στα πλούσια δάση.
Στον πλανήτη, οι υψηλότεροι είναι οι Καταρράκτες των Αγγέλων στο Μπολιβάρ της Βενεζουέλας με ύψος τα 980 μ. Οι μεγαλύτεροι σε όγκο νερού και πλάτος 1,7 χλμ. είναι αυτοί της λίμνης Βικτώρια στη Ζάμπια, ενώ κατά πόδας ακολουθεί το περίφημο σύμπλεγμα του Νιαγάρα στη σμίξη του Οντάριο με τη Νέα Υόρκη.
Η Ελλάδα με τη σειρά της, έχει να επιδείξει πλήθος μικρών ή μεγάλων, μόνιμων ή εποχικών, κάθετων ή κεκλιμένων, μα πάντα θεαματικών καταρρακτών, χαμένων στα υψηλότερα ορεινά συγκροτήματα της ενδοχώρας και των νησιών.
Οι καταρράκτες Χα στο Λασίθι, Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα, Δημοσάρι στη Λευκάδα, Σκρα στο Κιλκίς, Ποτάμι στη Σάμο, Επτά Πηγών στη Ρόδο, Δημοσάρη στη Νότια Εύβοια, Φόνισσας στα Κύθηρα, Κάρανος στην Έδεσσα, Πολυλιμνίου στη Μεσσηνία, Ρουτσούνας στη Νάξο, Σούδας στα Κ. Τζουμέρκα και φυσικά πανέμορφοι καταρράκτες της Ηλείας στο μοναδικό θηλυκό ποτάμι τη Νέδα αλλά και στη Νεμούτα.
Οι θεαματικοί υδάτινοι όγκοι και οι ονειρικές βάθρες που ενίοτε σχηματίζουν στα πόδια τους μπαίνουν στο προσκήνιο χειμώνα-καλοκαίρι και απομένουν να θυμίζουν πως, αν κατά την αρχαιότητα τα ποτάμια θεωρούνταν θεοί, οι καταρράκτες θα ήταν σίγουρα τα μονάκριβα παιδιά τους.
Οι θαυμαστοί καταρράκτες της Νέδα
Η νύμφη Νέδα ονοματίζει το ποτάμι που χαράζει το 32 χλμ. φαράγγι στα σύνορα Ηλείας-Μεσσηνίας. Ξεκινάει από την Πέτρα, χύνεται στο Ιόνιο, και κάπου στα μέσα της διαδρομής -στα πόδια της Φιγαλείας και των Πλατανιών-, ένα χιλιοπερπατημένο μονοπάτι οδηγεί στο διασημότερο υδάτινο μνημείο της Πελοποννήσου. Η πορεία ξεκινά από το πέτρινο γεφύρι στο τέλος του αμαξωτού και αναρριχάται παράλληλα με την κοίτη του ποταμού. Το σπήλαιο-εκκλησάκι της Παναγίτσας, η σπηλιά της Δήμητρας, η πρώτη βάθρα με τα τιρκουάζ νερά και το γεφυράκι και -ούτε ένα χιλιόμετρο από την αφετηρία- ο μεγάλος καταρράκτης με σήμα κατατεθέν του τα λυγερόκορμα πλατάνια (φωτό), συμπληρώνουν το υπερθέαμα. Για την ολοκληρωμένη διάσχισή του χρειάζονται 7-8 ώρες.
Μοναδικής ομορφιάς ο καταρράκτης Σουφάλας στη Νεμούτα
Το φαράγγι που σκαλίζει στον ρου του ο Ερύμανθος ανάμεσα στα βουνά της Δίβρης και της Φολόης, μπλέκεται με το ρέμα του Χαρατσαρίου, το οποίο ευθύνεται για τους 20 και βάλε (15-50 μ. ύψους) καταρράκτες της Νεμούτας. Διασχίζεις το χωριό, βλέπεις το ποτάμι και αρχίζεις το ψάξιμο. Πριν από τη σιδερένια γέφυρα αριστερά, ξεπροβάλλει ο καταρράκτης της Σουφάλας ενώ, αφού την περάσεις, αν κάνεις αριστερά στον χωματόδρομο, συνεχίζεις στην κοίτη και μετράς θαύματα. Σηματοδότηση μέχρι πρότινος δεν υπήρχε, οπότε για βοήθεια συμβουλεύεσαι την εθελοντική ομάδα νέων της Νεμούτας ή τελοσπάντων κάποιον απ’ το χωριό. Ο Ερύμανθος είναι το φυσικό σύνορο Ηλείας-Αρκαδίας και ως ένα από τα ορμητικότερα ποτάμια προσφέρεται για canoe-kayak και προσφέρει πλήθος πεζοπορικών διαδρομών.
Πηγή: travelbook.gr
