Πρόγραμμα τριετίας με τη σφραγίδα της Παγκόσμιας Τράπεζας

Σχέδιο απασχόλησης για 300.000 – 450.000 ανέργους

Ευρύτατο πρόγραμμα απασχόλησης -που σε βάθος τριετίας θα αφορά πάνω από 300.000 ανέργους- προωθεί η κυβέρνηση με τη συνεργασία της Παγκόσμιας Τράπεζας, μετά και την απόφαση του Eurogroup ότι τα σχετικά κονδύλια δεν θα εγγράφονται στο έλλειμμα.Τους άξονες του σχεδίου που προβλέπει τη δημιουργία 100.000 – 150.000 θέσεων εργασίας ανά έτος την περίοδο 2018-2020 παρουσίασε στο κουαρτέτο των δανειστών η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου. Πρόκειται για πρόγραμμα-μαμούθ 300.000 – 450.000 θέσεων εργασίας.

Η λογική του σχεδιασμού είναι τα επιμέρους προγράμματα να στοχεύσουν σε ειδικές ομάδες ανέργων, που θεωρούνται «ομάδες-κλειδιά». Στην πρώτη γραμμή είναι οι 55.000 άνεργοι νέοι 22-29 ετών με πολύ υψηλά προσόντα, απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών. Αλλη ειδική ομάδα είναι οι άνω των 55 ετών που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, αλλά παραμένουν για μεγάλο διάστημα εκτός αγοράς εργασίας, με αποτέλεσμα να θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο να απορροφηθούν.

«Εχουμε 175.000 ανθρώπους που έχουν να δουλέψουν πάνω από πέντε χρόνια» ήταν ένα από τα νούμερα που επιστράτευσε η κυρία Αντωνοπούλου στην πολύωρη χθεσινή διαπραγμάτευση με τους επικεφαλής των δανειστών. Και όπως συμπλήρωσε, σε όλες τις χώρες με βαθιά κρίση όταν η μακροχρόνια ανεργία επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το σύστημα χωλαίνει… Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση έβαλε στο κάδρο της δεύτερης αξιολόγησης και την ανεργία. Το τριετές σχέδιο που προωθείται προβλέπει:

=50.000 – 75.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο (το 50% του συνολικού στόχου) μέσω της νέας γενιάς προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας.

=50.000 – 75.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο (το έτερο 50% του στόχου) σε προγράμματα με υψηλή στόχευση για συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, όπως οι νέοι επιστήμονες με πολύ υψηλά προσόντα (22-29 ετών) και οι άνεργοι άνω των 55 ετών.

Το πρόγραμμα για την ανάσχεση της ανεργίας των νέων που πιθανότατα θα τρέξει με επιδοτούμενες θέσεις εργασίας (υποστήριξη μέρους του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους) αναμένεται να «κουμπώσει» με έξυπνες κινήσεις εκπαίδευσης/κατάρτισης με βάση και τον μηχανισμό διάγνωσης αναγκών της αγοράς εργασίας. Ενα άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η σωστή πιστοποίηση προσόντων για τον μεγάλο πληθυσμό των ανέργων που είναι χαμηλών προσόντων.