Του Πάνου Τριγάζη
Ο τίτλος του άρθρου αυτού είναι ένας στίχος από το ποίημα του Ηλείου λογοτέχνη Τάκη Δόξα με τίτλο «Το φως της Ολυμπίας».
Βρεθήκαμε, λοιπόν, ακολουθώντας την προτροπή, στην Αρχαία Ολυμπία την Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου, για την καθιερωμένη από τον ΟΗΕ Διεθνή Ημέρα Ειρήνης.
Δεν μου είναι ευχάριστο να αναφέρω ότι ήταν η μόνη ελληνική πόλη που συμμετείχε στην παγκόσμια κινητοποίηση, γι’ αυτό και εστάλη στις εκδηλώσεις, που έγιναν στο Αρχαίο Στάδιο με τη συμμετοχή σχολείων της περιοχής, μήνυμα του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες. Εκεί υψώθηκαν πάνω από 200 σημαίες χωρών του κόσμου, μη εξαιρουμένης της σημαίας της Τουρκίας, της Παλαιστίνης και της Κύπρου.
Μαθήτρια –όχι κάποιος επώνυμος– διάβασε το μήνυμα Γκουτέρες, μαθητής απάγγειλε απόσπασμα του ποιήματος «Το Φως της Ολυμπίας». Μετά την άκρως συμβολική εκδήλωση στο στάδιο, χωρίς λόγους επισήμων, κάναμε πορεία ειρήνης μέσα στην πόλη, με μόνο μία στάση στο νέο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας και κατάληξη στο Δημαρχείο, όπου αποδεσμεύτηκαν οι μαθήτριες και μαθητές, για να γυρίσουν στα μαθήματά τους, αφού δεν επρόκειτο για ημερήσια εκδρομή αλλά για εκπλήρωση χρέους.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, το Δημοτικό Συμβούλιο της Αρχαίας Ολυμπίας έκανε ειδική συνεδρίαση για την Ημέρα Ειρήνης, στην οποία μού έγινε η μεγάλη τιμή να απευθυνθώ ως μέλος του Συμβουλίου του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης, αναφερόμενος όχι μόνο στις μεγάλες σύγχρονες απειλές, αλλά και στη δυνατότητα νικών υπέρ της ειρήνης και του διεθνούς αφοπλισμού.
Απόδειξη η πρόσφατη συμφωνία των ηγετών των δύο κορεατικών κρατών για την αποπυρηνικοποίηση της Χερσονήσου και τον τερματισμό της εμπόλεμης μεταξύ τους κατάστασης που διαρκεί πάνω από 60 χρόνια. Ποιος το περίμενε, μόλις πριν από ένα χρόνο, πλην των ρομαντικών ειρηνιστών, που επίμονα διακηρύσσουν ότι η ειρήνη είναι εφικτή και ο αγώνας για την κατάκτησή της ιερός και διαρκής.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο Κορεάτες ηγέτες συναποφάσισαν να διεκδικήσουν την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2032 στις δύο χώρες, επανενώνοντας και έτσι τη χερσόνησο της Κορέας, όπου έχουν αφήσει τα κόκαλά τους και Ελληνες στρατιώτες, σταλμένοι σε έναν πόλεμο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά μας. Είχε στο παρελθόν η επίσημη Ελλάδα και τέτοιες επιδόσεις, που ελπίζουμε ότι δεν θα επαναληφθούν. Γι’ αυτό θα ξαναπάμε πολλές φορές στο μέλλον στην κοιτίδα της Ολυμπιακής Ιδέας.
*Mέλος του Συμβουλίου του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης
