Ως… συμβολή στην «Ημέρα των ηλικιωμένων»

«Να μην παντρευτώ νέα γυναίκα», συνιστά στον εαυτό του, αλλά προφανώς και σε άπαντες τους ηλικιωμένους, ο γνωστός μας από το μυθιστόρημα «Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» Ιρλανδός συγγραφέας Τζόναθαν Σουίφτ (1664-1745). Περιλαμβάνεται στο βιβλιαράκι «Αποφάσεις για όταν θα είμαι γέρος», που κυκλοφορεί και στα ελληνικά (μετάφραση Μίλτος Φραγκόπουλος, εκδ. Αγρα).

Οι… αποφάσεις αυτές γράφτηκαν από τον Σουίφτ όταν ήταν 32 ετών. Ποιος να ήταν άραγε τότε ο μέσος όρος ζωής; Ο ίδιος πάντως έζησε 78 χρόνια – ηλικία, προφανώς, ρεκόρ για ανθρώπους της εποχής του.

Γιατί τώρα ο λόγος για ηλικιωμένους; Επειδή είδα σε μια λίστα ότι η 1η Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη από τον ΟΗΕ στους ηλικιωμένους – ή στα άτομα τρίτης ηλικίας. Αλλά βέβαια τα χρόνια που θεωρείται κάποιος γέρος, διαφέρουν από γενιά σε γενιά. «Κάρο χτύπησε 45εντούτη γέροντα», αναγραφόταν σε εφημερίδα πριν κοντά 100 χρόνια, στη στιγμή, διάβασα κάπου αλλού, που το 2050, με την επιμήκυνση της ζωής, μεσήλικας θα θεωρείται ένας 65άρης.

Ως οδηγός…

Ας δούμε τι άλλο προτρέπει, μεταξύ άλλων, ο Σουίφτ στο προαναφερόμενο βιβλίο:

■ Να μην απαξιώνω τους σύγχρονους τρόπους ή τις ιδέες ή τις μόδες κ.λπ.

■ Να μην καυχιέμαι για την αλλοτινή ομορφιά μου, τη δύναμη, τη γοητεία μου στις γυναίκες κ.λπ.

■ Να μην αρέσκομαι σε κολακείες, ούτε να διανοηθώ ότι μπορεί να με αγαπήσει νέα γυναίκα.

Επιπρόσθετα ας δούμε, μια κι έπιασα το θέμα, πότε αντιλαμβάνεται κάποιος ότι γερνάει:

■ Μάτια, πόδια, μυαλό τον υπηρετούν όλο και λιγότερο – και να οι επισκέψεις σε γιατρούς.

■ Δυσκολεύεται να θυμηθεί – αρχίζοντας από ονόματα.

■ Αρχίζει να κρύβει τα χρόνια του.

■ Του προσφέρεται από κάποιον νεότερο θέση σ’ ένα μέσον μεταφοράς

■ Οταν… γενικώς αρχίζει να μη δύναται.

Υπάρχει… ενισχυτικά κι ένα αθυρόστομο ρεμπέτικο, που αρχίζει με τους στίχους: «Γεράματα, ρε φίλε μου »…