Ο πολιτισμός ενώνει…
Στα ίδια μέρη…
Προφανώς η υπογραφή του συμφώνου συνεργασίας για τον πολιτισμό μεταξύ Ήλιδας και Πάτρας, αποτελεί μία πολύ σημαντική εξέλιξη για τους δύο δήμους. Πρωτίστως, επειδή είναι μία πολλά υποσχόμενη σύμπραξη που μπορεί να αποφέρει σπουδαία αποτελέσματα, ανεβάζοντας παράλληλα τον πολιτιστικό δείκτη και για τις δύο πλευρές. Κατά δεύτερον, εγκαινιάζεται μία σχέση με θεσμική υπόσταση, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλα πεδία. Η αρχή είναι πάντα η πιο δύσκολη και αφού το πράγμα έχει προχωρήσει, δεν βλέπω τον λόγο να μην υπάρξουν στο μέλλον πρωτοβουλίες εμπορικού-οικονομικού χαρακτήρα.
Ωστόσο το μεγαλύτερο όφελος δεν έχει φανεί ακόμη και αυτό αφορά στην δυνατότητα αλλαγής της αντίληψης η οποία διέπει εδώ και πολλές δεκαετίες τη σχέση της Ηλείας με την Αχαΐα και τούμπαλιν. Είναι γεγονός ότι ποτέ δεν αναπτύχθηκε μία κουλτούρα συνεργασίας (κατά περιόδους μάλιστα συνέβαινε το αντίθετο) ανάμεσα στους όμορους νομούς, οι οποίοι συν τοις άλλοις τα τελευταία χρόνια αποτελούν και μέλη της ίδιας περιφερειακής οικογένειας. Ίσως βέβαια το εν λόγω σύμφωνο να μην προλογίζει τίποτε απ’ όλα αυτά· να είναι μοναχά μια φωτοβολίδα, ένα μεμονωμένο γεγονός που θα διαγράψει ενδεχομένως τον κύκλο του, προτού ατονήσει υπό το βάρος αλλαγής των συσχετισμών και των συνεπακόλουθων συγκυριών. Αυτό είναι που πρέπει να προσέξουμε να αποφύγουμε, όχι μόνο επειδή οι εποχές είναι δραματικές και είναι πολύ δύσκολο πλέον για την περιοχή να τα βγάλει πέρα μόνη της, αλλά κυρίως επειδή αυτό είναι το αυτονόητο. Δυστυχώς το αυτονόητο δεν ήταν μέχρι σήμερα εφικτό γιατί παραδοσιακά υπερίσχυαν οι τοπικισμοί, οι κρυφές ατζέντες και τα ηλίθια δόγματα του τύπου «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Μα τι λέμε τώρα; Εδώ στον ίδιο νομό και κάποιοι εξακολουθούν να τρώγονται με τα ρούχα τους!
