Το μοιρολόι δεν έχει κοπάσει ακόμα. Μια χώρα που βγάζει τα μάτια της. Και αν κάποιοι που διαφέντεψαν για καιρό τη χώρα φρόντιζαν να διαβάσουν την ιστορία του Οιδίποδα θα καταλάβαιναν πως υπήρξαν ένοχοι μιας τραγωδίας, για την οποία κανείς ως τώρα δεν τους τιμώρησε.

Ο Οιδίποδας τουλάχιστον είχε συναίσθηση της τραγικότητας των όσων συνέβησαν και αυτοτιμωρήθηκε. Επέλεξε το προσωπικό σκοτάδι μακριά από τον θώκο της εξουσίας. Όσοι κυβέρνησαν τη χώρα επέλεξαν την ενοχή σιωπή που αποφεύγει να κοιτάξει τις πληγές κατάματα.

Θεομηνία. Η λέξη που χρησιμοποιείται για τις καταστροφές που αφήνουν πίσω τους τα φυσικά φαινόμενα: το νερό, η φωτιά, ο σεισμός. Επιλογή που βολεύει. Απεκδυόμαστε των ευθυνών μας ως οργανωμένη κοινωνία. Βρίσκουμε κάποιον Θεό, όποιος κι αν είναι αυτός και τις φορτώνουμε.. Ο αποδιοπομπαίος τράγος συνεχίζει να ξαλαφρώνει τη συνείδηση των ανθρώπων. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Από την εποχή των κατακλυσμών. Πλημμύριζαν οι τόποι, σ’ όλο τον κόσμο, εξαφανιζόταν κάθε ίχνος ζωής, εκτός ελαχίστων εκλεκτών Το νερό, με τη μορφή του κατακλυσμού και η φωτιά, αναλάμβαναν τον ρόλο του τιμωρού για τα αμαρτήματα Βολεύει να γίνει η φύση ο αποδιοπομπαίος τράγος. Γιατί τότε θα παρασύρει με τα νερά της και θα ξεπλύνει τις ενοχές. Ωστόσο, το νερό κατεβαίνοντας και αδυνατώντας να βρει τη φυσική του ροή κοκκινίζει από ντροπή και γίνεται λάσπη κουβαλώντας την εγκληματική αδιαφορία όσων ασέβησαν στη φύση, για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα της εκλογικής τους πελατείας.

Καθώς τα δάκρυα στεγνώνουν οι φωτιές καίνε ακόμα , και εμείς αναζητούμε ηθικές και νομικές ευθύνες  για να θωρακιστούν οι αδύναμοι από την αδιαφορία όσων κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου