Τώρα που οι «Μέδουσες» πέρασαν, ας ξεχάσουμε τις πληγές που άφησαν πίσω τους και μια και το καλοκαίρι είναι ακόμα μπροστά μας, ας ρίξουμε μια ματιά στα «μπλε» «της όμορφης και παράξενης πατρίδας» στην ομορφιά του γαλάζιου της ελληνικής θάλασσας.

Που ακόμα ευτυχώς μπορεί κανείς να τη χαρεί, να αφεθεί και να την απολαύσει ήρεμη ή κυματιστή, γαλήνια ή εκρηκτική, χωρίς ιδιαίτερες επιβαρύνσεις. Ένα καφεδάκι, η ακροθαλασσιά, το πρασινογάλανο πλάι στα βράχια, που βουτάς κουρασμένος και αναδύεσαι άλλος άνθρωπος. Το μπλε που κυριαρχεί από τον ουρανό μέχρι τη θάλασσα που σαν κάνεις τον κόπο να αφήσεις τη ματιά σου να χαϊδέψει το τοπίο, θα ανακαλύψεις τις… πενήντα αποχρώσεις του.

Το σκούρο μπλε, το μπλε ανοιχτό, το μπλε γκρι, το μπλε κυανό, το μενεξεδί μπλε, το πράσινο-μπλε της φουσκοθαλασσιάς, το βαθύ μπλε της καταιγίδας, το χάλκινο μπλε του ηλιοβασιλέματος. Το ολόφωτο μπλε του Ιονίου τα πρωινά, το ρομαντικό μπλε και γαλάζιο των δειλινών. Το μπλε της Μεσογείου που στα νερά της κολυμπούν γυμνά παιδιά με μαύρα μάτια, που έμαθαν από νωρίς να μην τρέμουν τον καιρό…