“Οι γέροι τρώνε τα νιάτα”
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”50632″ img_size=”full”][vc_column_text]Το θράσος καμιά φορά δεν έχει όρια. Ο τελευταίος διεθνής οργανισμός, ο τελευταίος άνθρωπος που θα μπορούσε να μιλήσει για τη φτώχεια των νέων στην Ε.Ε. είναι το ΔΝΤ και η γενική διευθύντριά του, Κριστίν Λαγκάρντ.
Με τις πολιτικές αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και ακραίας λιτότητας που επέβαλε σε Ελλάδα, Λετονία, Ιρλανδία, Πορτογαλία και τις άλλες χώρες της Ευρώπης που κατέφυγαν σε πρόγραμμα διάσωσης την τελευταία δεκαετία, το ΔΝΤ αποτέλεσε επί της ουσίας τον θύτη της νέας γενιάς Ευρωπαίων.
Στη χώρα μας μόνο, το ΔΝΤ μαζί με τον Σόιμπλε και τις λοιπές δυνάμεις του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού ήταν ο αρχιτέκτονας της υποβάθμισης της «γενιάς των 700» σε «γενιά των 300», ο βασικός υπεύθυνος της εκτόξευσης της ανεργίας των νέων στο 50% και της μετανάστευσης χιλιάδων νέων επιστημόνων στο εξωτερικό.
Αντί, λοιπόν, να σιωπήσει για το κακό που έχει προκαλέσει, το ΔΝΤ προχώρησε, στη δημοσιοποίηση μιας ιδιαίτερα αμφιλεγόμενης ως προς τον στόχο της έρευνας για την ανισότητα και τη φτώχεια μεταξύ των γενεών στην Ευρωπαϊκή Ενωση
Η έκθεση υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι η ανισότητα στην Ευρώπη δεν αποτελεί τόσο μεγάλη απειλή όπως σε άλλα μέρη του κόσμου.
Ωστόσο, υπάρχει μια τάση που ανησυχεί το ΔΝΤ, η σημαντική αύξηση του οικονομικού χάσματος μεταξύ των γενεών.
Οι νέοι μένουν πίσω και χωρίς κάποιες δράσεις δεν θα μπορέσουν ποτέ να ανακάμψουν, τονίζει το Ταμείο. Υπεύθυνη για τη φτώχεια και τη μείωση των αποδοχών των νέων μετά το 2007 είναι, σύμφωνα με τη Λαγκάρντ η ανεργία (και όχι οι πολιτικές λιτότητας που την εκτόξευσαν ούτε βέβαια η όλο και πιο άνιση κατανομή των καρπών της παραγωγικής διαδικασίας).
Σε αυτήν την εξέλιξη συνέβαλε και η υποαπασχόληση, επισημαίνει το ΔΝΤ, χωρίς όμως να αναφέρει ότι η τελευταία ήταν απόρροια των πολιτικών «ευελιξίας στην αγορά εργασίας», των οποίων είναι θιασώτης.
Αντίθετα, υπεύθυνο για την υποαπασχόληση είναι, σύμφωνα με τη Λαγκάρντ» και το ανεπαρκές δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας (δηλαδή το κράτος πρόνοιας που το ίδιο το Ταμείο κατακρεούργησε με τις απαιτήσεις του).
Στη μιζέρια των νέων, το Ταμείο αντιπαραθέτει διαρκώς στην έκθεσή του τους Ευρωπαίους άνω των 65 ετών, οι οποίοι, όπως υποστηρίζει, πηγαίνουν καλύτερα οικονομικά, επειδή οι συντάξεις τους είναι καλύτερα προστατευμένες.
Η Λαγκάρντ, θέλοντας να προλάβει τη μύχια σκέψη που γεννάται (οι γέροι τρώνε τα νιάτα), διατυμπανίζει ότι όλο αυτό δεν είναι μια σύγκρουση γενεών.
Με δεδομένες, όμως, τις άγριες περικοπές που επέβαλε όλα αυτά τα χρόνια στα «πειραματόζωα» -τους Ελληνες συνταξιούχους-, ποιος δεν υποψιάζεται ότι στόχος του ΔΝΤ και της έκθεσής του δεν είναι ακόμη ένας κοινωνικός αυτοματισμός, με στόχο αυτή τη φορά τους ηλικιωμένους[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
