Ξενώνας «Ψυχαργώς» Γ.Ν. Ηλείας: Μια ανοιχτή αγκαλιά για τους ψυχικά πάσχοντες

«Άνοιξε» και πάλι την πόρτα του μετά από 3 χρόνια σε νέους φιλοξενούμενους

Έχουν περάσει 16 ολόκληρα χρόνια, από την ημέρα, που λειτούργησε στον Πύργο ο ξενώνας «Ψυχαργώς» στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και του προγράμματος ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης και αποασυλοποιήσης των ψυχικά πασχόντων. Ένας ξενώνας, που δημιουργήθηκε για την φιλοξενία ανθρώπων που αντιμετώπιζαν προβλήματα ψυχικής υγείας, που μέχρι τότε, μη έχοντας άλλη εναλλακτική λύση, παρέμεναν έγκλειστοι στα Ψυχιατρεία της χώρας.

Στα χρόνια που πέρασαν, στον ξενώνα φιλοξενήθηκαν πολλά άτομα, τα οποία εκπαιδεύτηκαν από το προσωπικό, καταφέρνοντας να κοινωνικοποιηθούν και να ενταχθούν στην κοινωνία και παρ’ όλα τα προβλήματα τους να μάθουν ξανά να λειτουργούν αυτόνομα. Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του σημαντικού αυτού προγράμματος. Να αποτελέσουν οι ξενώνες του προγράμματος «Ψυχαργώ» το «όχημα» μετάβασης αυτών των ανθρώπων, ομαλά στην καθημερινότητα.

Αν και τα πρώτα χρόνια, στη δομή φιλοξενούνταν 10-13 άτομα (όση και η δυναμικότητα του ξενώνα), την τελευταία τριετία και ενώ είχαν απομείνει μόλις 6 ένοικοι, η προηγούμενη διοίκηση του Γ.Ν. Ηλείας, αποφάσισε «την προσωρινή παύση νέων εισαγωγών για να μην αυξηθούν οι φιλοξενούμενοι εφόσον δεν έχει εξασφαλιστεί η ασφαλής στελέχωση του με νοσηλευτικό προσωπικό». Μάλιστα την τριετία αυτή, οι αιτήσεις υποψηφίων για φιλοξενία στον ξενώνα του Πύργου ήταν πάνω από δέκα, αρκετές από τις οποίες παραμένουν σε εκκρεμότητα.

Πλέον, με απόφαση του Διοικητή του Γ.Ν. Ηλείας Κώστα Διαμαντόπουλου και του Δ.Σ., η προηγούμενη απόφαση άρθηκε, η δομή στελεχώθηκε με προσωπικό ώστε να καλύπτονται οι βάρδιες και μόλις χθες, ολοκληρώθηκε η πρώτη νέα εισαγωγή μετά από καιρό. Τις επόμενες ημέρες μάλιστα, έχει προγραμματιστεί η εξέταση ακόμα δυο αιτήσεων φιλοξενίας…

«Στο ξενώνα «Φιλοξενία» (πρόγραμμα Ψυχαργώς) σκοντάψαμε σε μια απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου, του Νοεμβρίου του 2014 που προέβλεπε «την μη αύξηση του αριθμού των φιλοξενουμένων». Για δυο περίπου χρόνια ο ξενώνας είχε αφεθεί κυριολεκτικά στον αυτόματο πιλότο» επισήμανε ο κ. Διαμαντόπουλος και πρόσθεσε ότι με τη μετακίνηση δυο ατόμων, ενός βοηθού θαλάμου από τη Ν.Μ. Αμαλιάδας και μιας νοσηλεύτριας από το Νοσοκομείο Πύργου και αποφασίζοντας στο Διοικητικό Συμβούλιο την σταδιακή αύξηση των φιλοξενούμενων, ο ξενώνας ανοίγει και πάλι τις πόρτες του. Ήδη, όπως είπε, ολοκληρώθηκε η πρώτη εισαγωγή μετά από τρία χρόνια.

Αυτή τη στιγμή, στο ξενώνα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους 4 νοσηλευτές, 2 γενικών καθηκόντων, μια ψυχολόγος- επιστημονική υπεύθυνη και μια κοινωνική λειτουργός.

«Θέλουν συζήτηση και αγάπη»

Μετά τις εξελίξεις αυτές, η δομή, ανοίγει και πάλι διάπλατα μια αγκαλιά στους ψυχικά πάσχοντες. Σήμερα, στον ξενώνα φιλοξενούνται εφτά άτομα, ηλικίας από 42 έως 65 ετών (τρείς γυναίκες και τέσσερις άντρες) τα οποία, κυκλοφορούν ανάμεσα μας καθημερινά και ουδέποτε όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Πίνουν τον καφέ τους στο καφενείο ακόμα και στην πλατεία, ψωνίζουν από την αγορά, φροντίζουν τον ξενώνα και τον κήπο τους και μαγειρεύουν. Παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις, εκδηλώσεις και δρώμενα της πόλης και φυσικά από το πρόγραμμα τους δεν λείπουν και οι εκδρομές Έτσι, κάθε χρόνο, ταξιδεύουν για 3 και 4 ημέρες στη Ναύπακτο και τα Σελιανίτικα Αχαΐας με τη συνοδεία του προσωπικού, την κάλυψη μέρους των εξόδων από το νοσοκομείο και τα προσωπικά τους έσοδα (συντάξεις) αλλά και την στήριξη της Ιεράς Μητρόπολης Ηλείας που έχει αναλάβει τη μεταφορά τους. Έχουν δηλαδή αποκτήσει, μια καθημερινότητα που δε διαφέρει και σε πολλά από την καθημερινότητα όλων μας.

Στο πρόγραμμα ωστόσο, η ανώτατη χρονικά παραμονή των φιλοξενούμενων είναι τρία χρόνια καθώς βάσει αυτού, μέσα στην 3ετία έχουν καταφέρει να αυτοεξυπηρετούνται και να λειτουργούν αυτόνομα.

Μετά όμως τι; Σύμφωνα με το προσωπικό του ξενώνα, οι φιλοξενούμενοι ανάλογα και με τις δυνατότητες τους, είτε επιστρέφουν στο σπίτι τους, είτε σε κάποιο οικοτροφείο, είτε σε προστατευόμενο διαμέρισμα (υπήρχαν δυο στον Πύργο στο πρόσφατο παρελθόν αλλά ουδέποτε κατοικήθηκαν). «Ο ξενώνας, δεν είναι κέντρο φύλαξης, ούτε ίδρυμα, είναι χώρος εκπαίδευσης ώστε να μπορέσουν να ανακτήσουν τις δυνατότητες που είχαν στο παρελθόν και να μπορέσουν ξανά να αυτονομηθούν. Έτσι το επόμενο στάδιο για αυτούς είναι το προστατευόμενο διαμέρισμα που ελπίζουμε να επαναλειτουργήσει σύντομα στο νομό μας…» υποστήριξαν.